Ernest heminquey qoca və DƏNİZ
Yüklə 4,58 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com 108 “Burnunun üstündəki qılıncla qarmağa bağlanmış məftili qırmaq istəyir, – qoca düşündü. – Əlbəttə, belə də eləməliydi. Amma bu onu tullanmağa, atılıb-düşməyə vadar edəcək, mənə isə bu dəqiqə balığımın dövrə vurması sərf eləyir. Qoy hələ bir az da fırlanmağa davam eləsin. Atılıb- düşmək balığa ondan ötrü lazım idi ki, canına hava doldursun, amma indi hər belə tullanış qırmağın açdığı yaranı genəldər, qarmaq yerindən çıxa bilər”. – Balığım, hoppanma, xahiş edirəm, hoppanıb-düşmə! Balıq məftilə daha bir neçə dəfə sərt zərbələr endirdi, qoca da hər dəfə başını bulayıb kəndiri az-az boşaltdı. “Onu incitmək, yarasına toxunmaq olmaz. Necə var, qoy elə də qalsın. Mənim öz yaralarımın, ağrılarımın əhəmiyyəti yoxdur. Bütün cəfalara dözməliyəm. Balıqsa hədsiz ağrıdan quduzlaşa bilər”. Bir azdan balıq daha məftili döyəcləmədi, öz dövrəsini yenə dinc şəkildə vurmağa başladı. Qoca da kəndiri aramla yığmağında idi ki, birdən halı qarışdı, başı təzədən gicəlləndi; sol əliylə dənizdən bir ovuc su götürüb başına www.vivo-book.com 109 çilədi. Sonra bunu bir də təkrar elədi və yaş əlini peysərinə çəkib boynunu bərk-bərk ovuşdurdu. – Başım gicəllənsə də, şükürlər olsun ki, heç yerim qıc olmur, – dedi. – İndicə balıq üzə çıxacaq, gərək bərk dayanım. Dözümlü ol, qoca! Sən mütləq duruş gətirməlisən, heç başqa cür ola da bilməz! Ağlına ayrı şey gətirmə, özgə fikirləri biryolluq başından çıxart! Qayığın içində dizi üstə düşüb yenə kəndiri kürəyinə sürüşdürdü. “Nə qədər ki balığın başı fırlanmağa qarışıb, heç olmasa, mən bir az dincimi alım, elə ki üzə çıxdı, durub işini bitirərəm”. Qoca kəndirə əl vurmadan elə çömbəldiyi yerdəcə oturub doyunca, bəs deyincə dincəlmək istəyirdi, balığa da imkan vermək istəyirdi ki, kefi nə qədər istəyir dövrə vursun. Amma ip tarım dartılanda, balıq dövrəni yarımçıq vurub qayığa tərəf üzəndə qoca məcbur oldu ki, ayağa qalxıb kəndiri yığmağa başlasın. O, növbə ilə gah bir, gah da hər iki qolunu yelləməklə, eyni vaxtda sağa-sola döndərməklə tilov ipini mümkün qədər tez dəstələməyə cəhd etdi. Fikirləşdi ki, ömrümdə hələ heç vaxt belə www.vivo-book.com 110 yorulmamışam, bu yandan da külək qalxır. Amma yox, küləyin olmağı yaxşıdır; səmt küləyidir, balığı aparmağa mənə kömək edər. Əcəb yerinə düşdü. Balıq təzədən dövrə vurmağa başlayanda mən bir az dincələrəm. İndi halım babatdır. Qoy iki-üç dəfə də dövrə vursun, sonra onun nəfəsini kəsəcəm”. Həsir şlyapası peysərinə düşmüşdü. Balıq geri dönüb kəndiri dartmağa başlayanda taqəti kəsilmiş qoca tamamilə süstləşib qayığın burnuna çökdü. “Balıq, indi bir az da sən əlləş, – qoca düşündü, – elə ki, yorulub geri qayıtdın, kələyini kəsəcəm”. Dənizdə iri bir dalğa əmələ gəldi, amma aydın havanın bələdçisi olan nəcib külək onu qovub apardı. Hə, bu külək evə qayıdarkən qocaya çox lazım olacaqdı. – İndi mən qayığı cənuba tərəf sürməliyəm. Bir az da üzü günbatana. Vəssalam, burda nə var ki? Bəyəm dənizdə azmaq olar? Üstəlik də, bizim adamız uzundur. Balıq fırlanıb üçüncü dövrəni başa vuranda qoca onu gördü. Ona elə gəldi ki, qayığın altından çox yekə bir kölgə www.vivo-book.com 111 keçdi; təəccüb və heyrət gözləri bərələ qaldı; gözüylə gördüyünə heç cür inana bilmədi. – Yox, – dedi, – ola bilməz, bu yekəlikdə balıq olmaz! Həqiqətən də, balıq çox nəhəng balıqdı. Son dövrəni başa çatdırıb qayıqdan otuz yard məsafədə üzə çıxanda qoca mavi dənizin səthində onun açıq- bənövşəyi rəngə çalan çox iri, oraqvari quyruğunu gördü. Balıq təzədən suya cumdu, lakin bu dəfə çox dərinə gedə bilmədi. Qoca onun nəhəng gövdəsinə və bu gövdəni bəzəyən bənövşəyi rəngli enli zolaqlara heyrətlə baxdı. Balığın bel üzgəci yana sallanmışdı; yeni dövrə vuranda qoca onun gözlərini də gördü. Balıqla yan-yana boz rəngli bir cüt zəlibalığı da üzürdü; onlar tez-tez irəli cumub balığın böyründən yapışır, dərhal da cəld sıçrayışla kənara tullanırdılar; hərdən də onun kölgəsində daldalanıb üzürdülər. Zəlibalıqlarının hər biri üç fut uzunluğunda olardı. Sürətlərini artıranda onlar elə qıvrılırdılar ki, elə bil xalis ilanbalığıydılar. www.vivo-book.com 112 Qocanın bədəni tər içindəydi. Bu təkcə günəşin istisindən yox, həm də gərgin işləməkdən idi. Balıq aramla dövrə vurduqca qoca da kəndiri yığırdı; indi arxayın idi ki, ikicə dövrədən sonra nizəni balığa sancmağa imkan tapacaq. “Gərək onu mümkün qədər yaxına gətirim, qayığın lap yaxınlığına gəlməyə vadar edim, – qoca düşündü. – Başını yox, ürəyini nişan almalıyam. Zərbə düz ürəyinə saplanmalıdır”. – Hə, qoca, gücünü topla, özün də hövsələli ol! Sonrakı dövrəni vuranda balığın beli suyun üzünə çıxdı, ikinci dövrə başa çatanda isə sudan xeyli yuxarı qalxdı. Amma o hələ də uzaqdaydı. Qoca çox yaxşı başa düşürdü ki, əgər kəndiri bir az çox yığsa, balığı qayığın lap böyrünə gətirə bilər. Nizəni çoxdan hazır qoymuşdu, sapına bağladığı nazik məftilin ucunu da qayığın burnundakı kötüyə bənd eləmişdi. Məftil kələfi girdə səbətin içindəydi. Balıq yavaş-yavaş dövrə vurur və qayığa yaxınlaşırdı. Öz yekə, qəşəng quyruğuyla mavi suları ehmalca Yüklə 4,58 Kb. Dostları ilə paylaş:
|