Ernest heminquey qoca və DƏNİZ
Yüklə 4,58 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com 113 ləpələndirən bu varlıq qeyri-adi gözəlliyi və görkəmi ilə qocanı valeh edib, əməlli-başlı mat qoymuşdu. Qoca kəndiri var qüvvəsiylə özünə tərəf dartdı ki, balığı qayığa mümkün qədər çox yaxınlaşdırsın. Birdən balıq azca böyrü üstə döndü, amma tez də özünü düzəldib dövrə vurmağa davam elədi. – Canı əlimdədir, – qoca dedi. – Mən onu tərpədə bildim. İndi hara çəksəm, ora da gedəsidir. Qocanın başı yenə gicəlləndi, lakin qüvvəsini toplayıb ipi bir də dartdı. “Onu böyrü üstə çevirə bildim, – o düşündü, – bu dəfə arxası üstə çevirəcəm. Hə, əllərim, nə qədər gücünüz var, dartın ipi! Ayaqlarım, siz də möhkəm durun! Başım, nəbada özünü itirəsən ha! Axı sən heç vaxt məni darda qoymamısan. Bu dəfə mən onu arxası üstə çevirəcəm”. Kəndiri var gücüylə özünə çəksə də, balığı tam arxası üstə çevirə bilmədi: bir anlıq yanpörtü qalan balıq tez də özünü düzəldib əvvəlki vəziyyətinə qayıtdı və üzüb aralandı. www.vivo-book.com 114 – Qulaq as, balıq! – qoca ona dedi. – Sən onsuz da öləcəksən. Bəs mənim ölməyim sənin nəyinə lazımdır? Niyə məni də özünlə o dünyaya aparmaq istəyirsən? “Bu söhbətdən heç nə çıxmayacaq”, – qoca düşündü. Onun ağız-boğazı elə qurumuşdu ki, dili zorla söz tuturdu; özü də son dərəcə zəifləmişdi, əyilib su şüşəsini götürməyə belə heyi qalmamışdı. “Bu dəfə onu gərək lap qayığın yanına çəkib gətirəm, amma deyəsən xərifləmişəm. Deyəsən bacarmayacam... Amma yox, bacararsan, hələ o yana da keçərsən! Səndə tükənməz güc var, qoca!” Balıq növbəti dövrəni başa çatdıranda qoca az qalmışdı onu vursun. Lakin heç nə alınmadı; balıq yenə uzaqlaşdı. “Balıq, sən mənim axırıma çıxdın ki, – qoca düşündü. – Neynək, səni də qınamaq olmaz, can şirin şeydir. Bilirəm, indi sən öz canının hayındasan. Qardaşım, bu qədər yaşamışam, di gəl, sənin kimi nəhəng, sənin kimi gözəl, sənin kimi dinc və nəcib məxluq görməmişəm. Neynək, öldür məni! Kimin kimi öldürəcəyi daha mənim vecimə deyil”. www.vivo-book.com 115 «Qoca, get-gedə sənin ağlın çaşır ha! Amma belə məqamda sən başını itirməməlisən. Ağlını başına yığ, əziyyətə, iztiraba kişi kimi döz... – və xəyalən əlavə elədi: – Ya da balıq kimi! – Ya ağlım, qayıt gəl öz yerinə, – qoca astadan pıçıldadı; elə astadan pıçıldadı ki, öz səsini güclə eşitdi. – Di işlə görüm. İşlə deyirlər sənə! Balıq iki dəfə dövrə vursa da, vəziyyət dəyişmədi: o, heç cür yaxına gəlmir, mümkün qədər aralıda üzürdü. “Vallah, heç bilmirəm necə edim, – qoca düşündü. Balıq hər dəfə uzaqlaşanda ona elə gəlirdi ki, huşunu itirir, çaşır, nə edəcəyini bilmir. – Bu dəfə gücümü əməlli-başlı sınayacam”. O, həqiqətən, gücünü bir də sınadı və bu dəfə ona elə gəldi ki, az qalır yıxılsın; amma balığı arxası üstə çevirə bildi. Balıq da təzədən dikəldi; iri, qəşəng, naxışlı quyruğunu əvvəlki kimi aramla yellədə-yellədə üzməkdə davam elədi. – Əl çəkən deyiləm, bir də cəhd edəcəm, – qoca özünə söz verdi. Amma əlləri yaman boşalmışdı, gözünə də www.vivo-book.com 116 qaranlıq çökürdü. Gözü qarala-qarala ha çalışdısa, neçə dəfə əlləşdisə, bütün cəhdləri boşa çıxdı. “Bəs belə? – qoca əməlli-başlı cinləndi; ona elə gəldi ki, içindəki həyat nişanələri sönüb getməkdədir. – Mən bir də güc vuracam, bir də cəhd edəcəm!” Qoca bütün ağrılarını unudaraq qəti vuruşa girişdi. Balıq böyrü üstə çevrilib yanpörtü vəziyyətdə yavaş-yavaş qayığa tərəf yaxınlaşdı, burnu üstündəki qılınc az qaldı qayığın böyrünə toxunsun. Onun enli, uzun bədəni sanki dənizin dərinliklərinə qədər uzanıb gedirdi. Gümüş kimi parıldayan belinə kəmər təki dolanmış bənövşəyi zolaqlar heyrətamiz dərəcədə qəşəng idi. Qoca kəndiri yerə qoyub ayağı ilə üstündən bərk-bərk basdı, nizəni qapıb var qüvvəsini toplayaraq balığın adamboyu qədər sudan qalxmış nataraz döş üzgəcinin altına sapladı; iti dəmirin yumşaq ətə necə batdığını hiss edən qoca bədəninin bütün ağırlığını nizənin üstünə salıb onu lap dərinə yeritdi. Bu zaman ölümlə əlbəyaxa olmuş balıq təzədən dirçəldi, nəhəng gövdəsini, təsviri mümkün olmayan www.vivo-book.com 117 gözəlliyini nümayiş etdirmək istəyirmiş kimi suyun üzünə çıxdı və qəfildən göyə sıçradı, qayığın tuşunda, düz qocanın başı üzərində, havada bir anlığa asıla qaldı və sonra gurultu ilə dənizin ağuşuna düşdü. Dəniz təlatümə gəldi; qoca da təpədən-dırnağacan islandı. Ürəyi bulanan, başı gicəllənən qoca daha heç nə görə bilmədi. Amma nizənin ipini boşaldıb qanı axan yaralı əliylə onu ağır-ağır yığmağa başladı, gözlərinin işığı yerinə qayıdanda isə bütün diqqətini toplayıb nataraz qarnı gümüş kimi parıldayan balığı arxası üstə çevrilmiş gördü. Nizənin şiş ucu balığın belini parçalayıb o üzündən çıxmışdı, dənizin mavi suları da balığın ürəyindən axan al qana boyanmışdı. Əvvəl nəhəng qan ləkəsi tünd rəngdəydi, sanki mavi suları bir mil dərinlikdən balıq sürüsü dövrələmişdi. Sonra ləkə bulud kimi ətrafa yayılmağa, gümüşü balıq da ləpələrin üstündə aramla yırğalanmağa başladı. Qoca şövqlə parıldayan gözləri dumanlanana qədər nəzərlərini balıqdan ayıra bilmədi. Nizənin sapına bağlanmış ipi iki dəfə kötüyə doladı, axırda başını əlləri arasına aldı. Yüklə 4,58 Kb. Dostları ilə paylaş:
|