Ernest heminquey qoca və DƏNİZ
Yüklə 4,58 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com 118 “Başıma nolub axı? – peysərini qayığın burnundakı taxtaya söykəyib astadan pıçıldadı. – Mən yorulub əldən düşmüş qocayam. Amma hər necə olsa, mənə qardaşdan əziz olan bu balığı öldürə bildim. İndi də qul zəhməti tələb edən işləri görüb qurtarmalıyam. Kəndiri götürüb ilgək düzəltməliyəm ki, balığı qayığın yedəyinə bağlayım. Lap iki nəfər olsaydıq da, bunu yerindən tərpədə bilməzdik, ya qaldırsaq da, qayığa dolan suyu boşaltmaq olmazdı, həm də qayıq onun ağırlığına dözməzdi. Hamımız batardıq: qayıq da, mən də, balıq da. Əvvəlcə bütün hazırlıq işlərini görüb balığı yaxına çəkərəm, sonra onu qayığın bortuqa sarıyıb yedəyə alaram, axırda da dorağacını qaldırıb, yelkəni açıb yola düşərəm”. Balığı qayığa tərəf çəkməyə başladı, kəndiri onun qəlsəmələri altından salıb cəhəngindən çıxartmaq, sonra da başını qayığın burun tərəfinə bağlamaq istədi. “Balığa baxmağı, onu bu əllərimlə oxşamağı ürəyim elə istəyir ki, – qoca köksünü ötürdü. – Axı o, mənim sərvətimdir. Amma ona toxunmaq istəyim heç də sərvətim olduğuna görə deyil. Mənə elə gəlir ki, nizəni köksünə www.vivo-book.com 119 saplayanda mən artıq onun ürəyinə toxunmuşam. Nizəni ikinci dəfə ürəyinə sancıb belindən çıxardanda hiss etdim ki, ürəyi ovcumun içindədir. Di yaxşı, indi balığı yaxına çəkib kəndiri belinə sarımalıyam, ilgəyi quyruğundan keçirməliyəm ki, qayığa möhkəm bağlansın!” – İşə başlamaq vaxtıdır, qoca, – özünə əmr etdi və bir qurtum su içdi. – Sənin xalis it zülmü olan hələ nə qədər işlərin var, yalnız onları görüb qurtarandan sonra döyüş başa çatacaq. O, əvvəlcə səmaya, sonra balığa baxdı. Günəşi diqqətlə nəzərdən keçirib fikirləşdi ki, günortadan təzə-təzə adlayır, bu yandan da passat küləyi güclənir. İndi kəndirləri calamaq vaxtı deyil, onları evdə, oğlanla bərabər yerbəyer edərik, lazım olanları bir-birinə calaşdırıb qaydaya salarıq. – Hə, balığım, yaxına gəl görüm! Ancaq balıq ona qulaq asmadı, dalğaların üstündə tənbəl-tənbəl yırğalana-yırğalana yerindən tərpənmədi və qoca naəlac qalıb özü qayığı ona tərəf sürməli oldu. Yaxınlaşıb balığın nataraz başını görəndə təəccübdən qocanın gözləri kəlləsinə çıxdı. O nə gözlərinə inana bilirdi, www.vivo-book.com 120 nə də başın bu dərəcədə yekəliyinə. Axırda nizənin ipini kötükdən açıb balığın qəlsəmələrindən keçirtdi, ucunu cəhəngindən çıxardıb bir neçə dəfə burnu üstündəki qılınca doladı; bir də qəlsəmələrdən keçirtdi, bir də qılınca sarıdı, ikiqat düyünlə möhkəm bərkidib kötüyə bağladı. Kəndiri kəsib qayığın arxa tərəfinə gəldi ki, balığın quyruğuna ilgək keçirdib bərkitsin. İndi balığın bənövşəyi rəngi dəyişib gümüşü rəng almışdı, bədənini bəzəyən enli zolaqlar quyruğu kimi açıq- bənövşəyi rəngə çalırdı. Zolağın hər biri qocanın geniş açılmış iri əlindən də enli idi. İri gözləri gah periskop güzgüləritək donuq görünür, gah da xaç mərasimindəki müqəddəslərin simalarını xatırladırdı. – Onu ancaq bu yolla öldürmək olardı, mən onu başqa cür öldürə bilməzdim, – qoca dedi. İçdiyi bir qurtum su qocanın halını xeyli yaxşılaşdırmışdı. Huşunu bir daha itirməyəcəyinə arxayın idi. “Bu balığın min beş yüz girvənkə əti var. Artıq da ola bilər. Cəmdəyin üçdə ikisi xalis ət olsa, girvənkəsi də otuz sentdən satılsa, görəsən, nə qədər pul çıxardar?” www.vivo-book.com 121 – Yox, kağız-qələmsiz bu boyda alverin hesabını aparmaq olmaz, – o dedi. – Bunu vurub-çıxmaq üçün adamın fikri aydın olmalıdır. Mənimsə başım üstümdə durmur. Mənə elə gəlir ki, dahi Di Macio bu gün mənimlə fəxr edə bilər. Hərçənd sümük döyənəyinə ürcah olmamışam, amma əlim də, belim də yaman ağrıyır. Görəsən, döyənək nə olan şeydir? Bəlkə, bu azar elə bizim özümüzdə də var, bilmirik? Qoca balığı üç yerdən – burun tərəfdən, ortasından, bir də quyruq hissəsindən qayığa möhkəmcə bənd elədi. Balıq o dərəcədə nataraz idi ki, elə bil, qayığın özünü gəminin böyrünə qoşmuşdun. Kəndirdən bir parça kəsib balığın açıq ağzını da bağladı – bu mümkün qədər sürətlə üzməkdə qocaya kömək edəcəkdi. Dorağacını qaldırıb ona bir ağac dayadı, yamaqsız yeri olmayan yelkəni açıb astar üzündəki ipini tarım çəkdi. Qayıq hərəkətə gəldi; qoca arxa tərəfdə çömbəlib, qayığı cənub-qərb istiqamətinə yönəltdi. Səmti bilmək üçün o, kompasa ehtiyac duymurdu; küləyin əsməyindən, yelkənin şişməyindən cəhətləri dəqiq təyin edə bilirdi. “Yaxşısı budur, balaca qarmağı suya atım, www.vivo-book.com 122 xırda balıqdan-zaddan bir şey tutum: yeməyə heç nəyim yoxdur”. Qarmağa taxılan əyri dəmiri tapa bilmədi, sardinalar da iylənmişdi. Götürüb dəstəli qarmağı dənizə uzatdı, bir çəngə sarı yosun qoparıb silkələdi, qayığa xeyli dəniz xərçəngi töküldü. Xərçənglər yerbirəsi təki atılıb-düşür, ayaqlarını oynadırdılar. Qoca şəhadət və baş barmağıyla onların başını üzüb tullayır, bədənlərini ağzına atıb çeynəyə-çeynəyə, elə qabıqlı-quyruqlu içəri ötürürdü. Xırdalığına, nazikliyinə baxmayaraq, xərçənglər çox ləzzətli idi. Şüşədə iki içimlik su qalmışdı; xərçənglərin axırına çıxandan sonra qoca üstündən bir qurtum su da içdi. O, bütün maneələri dəf edərək, sürətlə üzən qayığı qoluyla idarə edirdi. Nəhəng balıq daim gözləri önündəydi, nəzərləri yaralı əllərinə sataşanda, yaxud kürəyi qayığın taxtasına toxunanda isə bütün bu olub-keçənlərin heç də yuxu deyil, həqiqət olduğuna bir daha inanmalı olurdu. Balıqla fədakar döyüşü başa çatdıranda, taqətdən düşüb huşunu itirəndə ona elə gəlmişdi ki, bunların heç biri gerçəklik deyil; hamısı yuxudur, röyadır. Hətta balığın Yüklə 4,58 Kb. Dostları ilə paylaş:
|