ƏRŞad namazali

Horadiz s

əni unutmadım... 

 

 

97 

Burada yaşamış el ağsaqqalı Ağayev Məhəmməd Hacı Qara oğlu 

olduqca c

əsur və bədən cəhətcə sağlam bir insan olub. Deyilənə görə 

o, günd

ə  çoxlu  acı  istiot  yeyərmiş  və  bu onun üçün bir gündəlik 

norma imi

ş. Ona görə də Məhəmməd kişi heç bir vaxt qrip xəstəliyin 

n

ə  olduğunu  bilməzdi.  İndi  onun  oğlu  Vəli də  acı  istiot  yeməklə 

atasının yolun gedir. 

Bu m

əhəllədə el ağsaqqalı Mahmudov Eyvaz Ələkbər oğlu uzun 

ill

ər Horadiz kolxozunda sürücü və avtomobil qaraj müdiri işləmişdir. 

Öz işi ilə həmişə kəndlilər arasında böyük hörmətə sahib olmuşdur. 

Özü d

ə danışıb gülən və baməzə kişilərdən olmuşdur.  

Onun  qardaşı  Əmirxan  da  öz halal zəhmətilə  və  sadəliyi ilə 

tanınmışdır.  

Bundan başqa Ağayev Cümşüd Misir oğlu – lap cavan vaxtından 

traktorçu-mexanizator s

ənətilə öz işində həmişə nümunə göstərərək, 

pambıq  yığımı  zamanı  pambıq  yığan  maşınla  qabaqcıllar  sırasında 

olmuşdur.  El  ağsaqqalı  Cümşüd  kişi  ailəsilə  birgə  Sumqayıtda 

köçkün kimi m

əskunlaşıb və həmişə torpaq həsrəti çəkərək 2009-cu 

ild

ə vəfat edib canını bizə tapşırdı. Allah rəhmət eləsin.  

Burada yaşamış Bəylərov Eldar Həmid oğlu 

da h

əmişə  kolxozda traktorçu sənətində 

işləyərək halal zəhmətilə  ailəsini  dolandırıb. 

Bundan 

əlavə Eldar kişi ömrünün ahıl vaxtında 

yas m

ərasimlərdə dini ayinlərlə məşğul olurdu.  

H

əsənov  Şükür  Bəşir  oğlu  isə, Horadiz 

MTS-

da baş mühəndis vəzifəsində çalışmışdır. 

Bu m

əhəllədə  boya-başa  çatan  və 

hüquqşünas  peşəsinə  yiyələnən  Aydın  Eyvaz 

oğlu  Mahmudov  Azərbaycan  Respublikasının 

Ucar, G

əncə,  Göyçay və  Bakı  şəhər Xətai rayonlarinda Prokuror 

v

əzifələrində çalışmışdır və hal-hazırda Bakı şəhər Prokurorluğunda 

m

əsul vəzifədədir. 

Bu m

əhəllədə  Ağayevlər,  Mahmudovlar, Həsənovlar,  Bəylər-

ovlar, Novruzovlar n

əslinin nümayəndələri yaşayırdılar.  

 

 

 

Cümşüd Ağayev

 

---

Ərşad Namazalı  

 

 

98 

TƏPƏ KƏHRİZİ VƏ MƏHƏLLƏSİ 

T

əpə  kəhrizi  –  kəndimizin cənub-qərb  qutaracağında,  Abışlı 

bağın  başlanğıcında,  Qarağan  təpənin  200 metr  aşağısında,  Dəli 

çayın sol tərəfində olan kənd kəhrizlərimizdən biridir. 

Bu k

əhriz Qarağan təpənin yaxınlığında olduğu üçün bu kəhrizə 

“T

əpə kəhrizi” adı vermişlər. Təpə kəhrizin o biri kəhrizlərə nisbətən 

bol  suyu  vardı  və  kənd  bağları  əsasən bu su ilə  suvarılırdı.  Bu 

k

əhrizin  çıxışında  balaca  gölməçə  olduğundan,  həm də  ora  qız-

g

əlinlər az-az gəldiyindən,  yay  aylarında  orada  uşaqlar  və  cavanlar 

çımərlik kimi istifadə edirdilər. Suyu çox soyuq olduğundan bu suda 

bir d

əqiqə dayanmağı mərcləşərdik. 

T

əpə kəhrizinin ətrafında kənd sakınləri, həyətyanı evlər tikərək 

burada yeni – T

əpə kəhriz məhəlləsi yaratdılar.  

T

əpə  kəhriz məhəlləsinə  –  Qozlu çayla Dəli  çay  arasında  və 

Qarağan təpə ilə kolxoz bağı arasında olan ərazi daxildir. Bura 1950-

ci ill

ərdən sonra kənd sakinləri köçüb həyətyanı  evlər tikərək 

yaşayırdılar.               

1957-

ci  il  oktyabrın  27-də  “Leysan” 

yağışdan  sonra,  Dəli çay daşqınları  zamanı, 

ordakı yaşayış evlərini sel uçuraraq dağıtdı, 11 

n

əfər kənd  sakini  boğularaq  həlak oldu. Təpə 

k

əhrizi  ətrafı  evlər yerlə  yeksan oldu.  Sel 

k

əhrizin  quyularını  zığ-palçıqla  doldurub 

batırdı.  Sonralar  kənd  kankanların  əməyilə 

k

əhrizin gözlərin açıb istifadəyə verdilər. 

 1957-

ci il oktyabrın 27-si sel daşqınından 

sonra b

əziləri öz köhnə  yurdlarına  qayıtdılar. 

Sonralar yen

ə  də  bu      yerə  qayıdaraq  böyük 

bir m

əhəllə yaratdılar. 

Bu m

əhəllədə Mehdiyev Yusif Səttar oğlu – Horadiz kolxozunda 

fer

ma müdiri işləmişdir. Mehdiyev Ağamalı və Qulam Qəmbər oğlu 

qardaşları  traktorçu-mexanizator  işləyərək  hörmətə  layiq  şərəfli 

əməklə məşğul olmuşlar. 

 

 

---

Horadiz s

əni unutmadım... 

 

 

99 

T

əpə  kəhriz məhəlləsində: Mehdiyevlər,  Əhmədovlar, Allacov-

lar,  İsmayılovlar,  Hüseynovlar Rüstəmovlar və  Quluyevlər nəslinin 

nümay

əndələri yaşayırdılar. 

 

DÖRDÇİNAR KƏNDİ 

 

Dördçinar k

əndi – Horadiz kəndindən 1 km şimalda, Dördçinar 

t

əpəliklərinin ətəklərində, Qozlu çayın sağ nahiyəsində yerləşən, həm 

d

ə Hüngütlü kəndi ilə üzbə-üz kənddir.  

K

ənd  adamlarının  dediyinə  görə  1743-cü  ildə  Nadir  şahın 

hakimiyy

əti dövründə  İranın Ərdəbil  əyalətindən gələn Xələf bəyin 

tör

əmələri bu kəndin ilk məskunlarıdır. Belə deyirlər ki, qabaqlar bu 

k

ənddə  Xələf bəyin  dörd  oğlu  var  imiş. Ona görə  də  söz  düşəndə  

dey

ərmişlər, “o obaya yaxın durmayın orda dörd çinar boyda qollu-

budaqlı  igidlər var”. Elə  ona görə  də  bu kəndə  “Dördçinar”  adı 

vermişlər. 

Dördçinar v

ə  Hüngütlü kəndləri 

əvvəldən Horadiz kənd Sovetliyinə 

birl

əşdirilmişdir.  Bir kolxoz təsərrüfatında 

çalışırdılar.  Bu  kəndin  yaşayış  tərzi  yaxşı 

idi v

ə  orda abad evlər  tikilmişdi.  Kənd 

camaatı əsasən taxılçılıqla, heyvandarlıqla, 

baramaçı-lıqla  və  üzümçülüklə  məşğul 

olurdu.  

Dördçinar v

ə  Hüngütlü kəndləri 

arasında  babaların  qoyub  getdiyi  şəxsi 

göz

əl bağı vardı, lakin kolxozlaşma dövrü 

bu bağ kolxozun əmlakı hesabina      

Hacı 

Süleyman X

ələfov

     

verilmişdi. Deyilənə görə Dördçinar və Hüngütlü 

k

əndlərinə XVIII əsrin sonlarında İraqdan bir neçə nəsil də gəlmişdir. 

Bu k

ənddə  dörd  çinar  ağacı  da  olub.  Bəlkə  də  ona görə  də  bu 

k

əndə “Dördçinar” adı vermişlər.

 

 

1918-20-ci ill

ər bu kəndə qərbi Azərbaycanın Sisiyan rayonunun, 

Ağüdü  kəndindən bir neçə  nəsil də  vardır.  Bəzi mənbəələrə  istinad 

ed

ərək məlum olur  ki, bu kənddə  məskunlaşanlar  arasında  Şuşa 

 

 

---