Əziz oxucu, bu kitabı sənin üçün yazdım. İnsana xas olan ən böyük nemətlərdən
Yüklə 85,51 Kb. Pdf görüntüsü
|
206 Onda atası da sağ idi. Beşinsi kursa keçmişdilәr. Әnvәrlә dәrsdәn qayıdırdılar. Lopa-lopa qar yağırdı. Qardan ağ, zәrif don geyinmiş ağasların altında durmuşdular. Heç biri evә getmәk istәmirdi. Oğlan budağı silkәlәyir, yumşaq qarı qızın başına әlәyirdi. İkisi dә gülürdülәr, nәyә bilmirdilәr. O gün Әnvәrin ad günü idi. — Sәn mütlәq gәlmәlisәn, evdәkilәrә dә demişәm,— Gülsuranı razı salmağa çalışırdı. Әnvәr şәһәrin adlı-sanlı prokurorlarından birinin oğlu idi. Yaraşıqlı qәdd-qamәti, sıx, qıvrım saçları vardı. Ağıllı idi, yerini, sözünü bilirdi. Vardı-yoxdu qanırdı. Qrup qızlarının çoxunun ondan xoşu gәlirdi. O isә Gülsuranı seçmişdi. Şәһәrin һәr yerindә olmuş, küçәlәri qarış-qarış ölçmüşdülәr. Әnvәrdәn böyük iki subay qardaşı vardı. Gülsuraya danı- şırdı ki, evlәnmәkdәn söz düşәndә atası ona deyir: — İndi ki, böyüklәr istәmirlәr, gәl elә birinsi sәndәn başlayaq... Ad günü qapını Gülsuraya Әnivәrin ortansıl qardaşı Әbdul açmışdı. — Әnvәr, gәl qarşıla, — deyәndә dәһlizә Әnvәrin anası, sonra da Gülsuranın tanımadığı xanımlar boylanmışdılar. Qız onların maraq dolu baxışlarında bir soyuqluq, narazılıq görmüşdü. Anasının ortansıl oğluna çox astadan dediyi sözü dә eşitmişdi. — Qәşәng qızdır, amma, deyәsәn, kasıbdır. — Bu sözlәr Gülsuranı indi dә ağrıdırdı... Әnvәrgilin beş otağı vardı. Xalçalar, büllur çil-çırağın işığında alışıb- yanan xarisi mebellәr... Bu evdә һәr şeydә — qadınların ona dikilәn narazı, әdavәtli baxışlarında, qulaq, boyun, barmaqlarında parlayan qaş-daşların gözqamaşdırısı işığında, mebellәrin, gümüş çәngәl bıçaqların parıltısında, baһalı servizlәrin, büllur qabların singiltisindә amansızlıq, qәddarlıq görürdu. Stolun arxasında oturan geyimli-ke- simli qızların çoxu ürәyindә yәqin ki, özünü Әnvәrә layiq һesab edirdi. Bu adamların arasında Әnvәr fırfıra kimi onun başına dolansa da onlar һeç vaxt bir yerdә ola bilmәzdilәr. Gülsura ayrılığa özünü elә bu gündәn һazırlamalıdır. Әnvәri eһtiyatla, tәmkinlә özündәn uzaqlaşdırmalıdır. O gesә Әnvәr onu ötürәndә dodaqlarından öpmüşdü. Siqaret, konyak qarışıq xoş әtir iyi gәlirdi Әnvәrdәn. Bu, qızın yaddaşında qalan һәm ilk, һәm dә vida öpüşlәri olmuşdu. O gesә Gülsura yata bilmәmişdi. Pәnçәrәni açıb külәyin o yan-bu yana әydiyi çılpaq, kövrәk budaqlara xeyli baxmışdı. Gülsura o gesә bir az da böyümüş, daһa çox şey anlamışdı. Dünәn Nazimi rәdd etsә dә ürәyindә qan ağlayırdı. Әslində onun Nazimә nә qәdәr eһtiyası vardı. O, Nazimi altı-yeddi ay bundan qabaq gözlәyirdi. Öz zәһmәti, ağlı, basarığı ilә yaşayan, kömәksiz, arxasız qız üçün Nazim arxa idi, kömәk idi, istinadgaһ idi. Gülsuranın Nazim kimi pәrәstişkarları az deyildi. Ansaq Nazimin onun qәlbini asanlıqla әlә almasına sәbәb bәlkә һәr ikisinin sadә, zәһmәtkeş ailәdәn çıxması, Nazimin sәmimiliyi, xeyirxaһlığı idi. Heç kәs tanış etmәmişdi onları. Tez-tez metroda rastlaşırdılar. Bir dәfә 207 dә oğlan dinmәz-söylәmәz Gülsuranın dalınsa evlәrinәdәk gәlmişdi. Belәsә tanış olmuşdular. Nazim zavodda müһәndis-texnoloq işlәyirdi. Gülsuradan iki yaş böyükdü. Böyük basısı әrdә idi. Ata-anası da qosa idilәr, gәlin istәyirdilәr, nәvә istәyirdilәr. Nazimgilin ailәsi ilә onlarınkı arasında bir oxşarlıq, yaxınlıq vardı. Nazim һәr gün onu ötürürdü. Bu günlәrin Gülsura üçün әvәzi yox idi. Anası deyirdi ki, һәr qızın bir qismәti var. O qismәt ki, gәlir, adamın gözü yumulur, dili lal olur. Gülsura da Nazimi özünün qismәti һesab edirdi. Daһa soyuq, şaxtalı һavalar qızı bezikdirmirdi. Nazimlә gesәyarıyadәk gәzәrdilәr. Balasa, ağ әllәri oğlanın isti, möһkәm ovsunda itәrdi. Nazimin zәrif öpüşlәrindәn başı gisәllәnәrdi. Qoşa gedәndә çoxları dönüb ona һәsәdlә baxardı. Buna Gülsuradan çox Nazim sevinәrdi. Qızın şux, insә qәdd- qamәti, uzun, xurmayı saçları, iri, qaynar gözlәri ilә fәxr edәrdi. Tanışlıqları ikinsi aya keçmәmişdi ki, Nazim ona elçi köndәrmәk istәmişdi. Gülsura «һәlә tezdir» deyә oğlanı tәlәsmәyә qoymamış, onu daһa yaxşı öyrәnmәk, xoşbәxt olasağına tam әmin olmaq istәmişdi. * * * Gülsura nazirlikdә işlәyirdi. Tәzәsә şöbә müdiri vәzifәsinә keçmişdi. Xeyirxaһlığı, qayğıkeşliyi, һәssaslığı ilә һamının rәğbәtini qazanmışdı. İlk dәfә ezamiyyәt üstündә sözlәşdilәr. Nazim yünkülcә etiraz etdi: — İdarәdә sәndәn başqa adam yoxdur, niyә sәni göndәrirlәr? — dedi. Buna baxmayaraq Gülsuranı ötürdü dә, qarşıladı da. Anası da Nazimi ilk dәfә tәyyarә limanında gördu. Bir neçә aydan sonra ezamiyyәt tәkrar olunanda Nazim qızı eşitmәk belә istәmәdi. Sәsini usaltdı, üzünü bozartdı: — Ezamiyyәt qurtardı, indiyә qәdәr getmisәn, bәsdir. Bir də bu barәdә danışmayasan. Gülsura Nazimdәn narazı qalsa da savab qaytarmadı. Oğlanın һaqlı- һaqsız olduğunu sübut etmәyә sәy etmәdi. Ürәyində Nazimdәn insidi. Nazim ona inanmırdımı, qısqanırdımı, başa düşmürdü. Bir daһa һeç yana getmәyәsәyini qәt etdi. Bu, sonunsu ezamiyyәt olasaqdı. İndi ki, Nazim razı deyil, gәrәk Gülsura da inad etmәsin. Yola düşәsәyi gün gәlib çatdı. Nazim onu ötürmәyә gәlmәdi. Ezamiyyәtdәn qayıtdı. Nazim zәng vurmadı. Günlәr, aylar keçdi. Elә bil onun һeç belә tanışı yoxmuş. Nәһayәt, bir neçә aydan sonra göründü. Amma dәyişmişdi, asıqlı, davakar, deyingәn olmuşdu. Elә bil һeç әvvәlki Nazim deyildi. İndi Gülsuranı ötürmәyә az-az kәlirdi. Görüş tәyin edir, qәsdәn gesikirdi. Gülsura onun soyuqluğunu, sәrtliyini görür, sәbr edirdi. — Hә, ananla tanış etmәk istәmirsәn mәni? Nazim siqaret yandırıb әsәbiliklә: — Mәndәn evlәnәn olar? Elә-belә vaxtımızı keçiririk dә, — dedi. Gülsura һeç nә olmamış kimi sakit, gileysiz sәslә: — Vaxtımızı keçirtdik, bәsdir, sәn mәni bezikdirmisәn, — deyib savab gözlәmәdәn sәld addımlarla uzaqlaşdı. Evdә xeyli özünә gәlә bilmәdi. Bütün bәdәni titrәyirdi. Düzdür, һaradasa qәlbinin dәrinliyindә Nazimin lәyaqәtinә şübһə etmirdi. Ansaq Yüklə 85,51 Kb. Dostları ilə paylaş:
|