8
ədəbiyyatın itib-batmaması və unudulmaması üçün qorumağı
vacib hesab etmişdir. Bunun üçün böyük maarifçi-pedaqoq və
ədəbiyyatşünas toplayıcılıq işinə başlamış, Aşıq Valehin
şeirlərinin, o cümlədən onun məşhur vücudnaməsinin, xalq
bayatılarının, uşaq folkloru incilərinin bir qismini dövri
mətbuatda çap etdirmişdir.
Şifahi xalq ədəbiyyatının növ və janr zənginliyini aşkarlayan
görkəmli ədəbiyyatşünas alim qeyd edib ki, keçmişdə şan və
qüvvət sahibi olan türk milləti öz məişətinə, ayin və adətinə dair
yaratdığı nağıl və hekayələr, gözəl mənzumələr, hikmətamiz
məsəllər, atalar sözləri, nazik mənalı müəmma və tapmacalar,
körpələrin qəlbini açan düzgülər və yanıltmaclar, heyvanat
qisminə məxsus sayaçı sözləri unudulmaqdadır. Böyük
maarifpərvər bu unudulmaq təhlükəsini duyaraq folklorumuzu
toplamağa başlamışdı. O dövrlərdə məktəblərdə çalışan
soydaşlarına yazdığı məktublarda toxunduğu məsələyə bir daha
qayıdaraq göstərirdi: “O millət ki, öz tarixini, dolanacağını,
vətənini və dilini sevir – bu qisim əsərləri kəmali şövq və
diqqətlə cəm edib sərmayə kimi saxlayır və uşaqların ilk
təlim-tərbiyəsini onları öyrətməklə başlayır”.
Firidun bəy Köçərli gənc nəsli düzgün tərbiyə etmək, onda
vətənə, xalqa, ana dilinə məhəbbət duyğuları oyatmaq üçün
uşaqları hələ kiçik yaşlarından şifahi ədəbiyyat nümunələri ilə
tanış etməyi ilkin tərbiyə üsullarından sayır və bunu valideynlərə
məsləhət görürdü. Heç təsadüfü deyil ki, o çap etdirdiyi şifahi
xalq ədəbiyyatı nümunələri kitabına bu baxımdan çox mənalı
olan “Balalara hədiyyə” adı vermişdir.
Firidun bəy Köçərli 1908-ci ildə “Balalara hədiyyə”
kitabçasını çap etdirir. Bu əsərlər minlərlə oxucular tərəfindən
rəğbətlə qarşılanır. “Balalara hədiyyə” haqqında Əli Sultanov
yazırdı ki, “bu kitabdan vətən qoxusu, dağların ətri, köçərilərin
tüstüsü gəlir”. Kazımoğluya görə, “bu kitabdakı nağıl və
hekayələr azərbaycanlıların ata-babadan qalma düzgü və
tapmacaları, misal və nəğmələri bizi keçmişimizlə aşina edir,
9
bizi kəndimizə tanıtdırır və keçmişimizə qarşı bizdə milli bir
duyğu oyandırır”.
Abdulla Şaiq belə hesab edirdi ki, “Bizim el ədəbiyyatımız
o qədər vüsətlidir ki, onu yazmaqla qurtaracaq şeylərdən
deyil. Millətimizin istedad və məharəti – fitrilərinə və
əhvali-ruhiyyəsinə aşina olmaq istəyənlər möhtərəm Firidun bəy
Köçərlinin “Balalara hədiyyə” kitabçasından istifadə edə
bilərlər. O, camaatımızın arasındakı nağıl, məsəl, tapmaca və
şeirləri bir yerə toplamaqla körpələrimizə böyük hədiyyə
etmişdir. Böyük adamların ürəklərinin açılmasına isə səbəb bu
olacaqdır ki, onlar mütaliə əsnasında öz uşaqlıq vaxtlarını
ixtiyarsız xatırlarına gətirəcəklər. Bu isə qəlbi şad etmək
özlüyündə bir xidmətdir.” Xalq qarşısında tarixi xidmətinin
ifadəsi olan “Balalara hədiyyə” 1912-ci ildə Orucov
qardaşlarının mətbəəsində çapdan buraxılmışdı. Kitab əldən-ələ
gəzirdi. Firidun bəy Köçərli şifahi ədəbiyyatın tədrisinin təlimi,
tərbiyəvi əhəmiyyəti, el ədəbiyyatının bədii-estetik dəyəri
barədə çox gözəl fikirlər söyləmişdir. O, ağızda söylənən nağıl,
hekayətlərdən, cürbəcür milli nəğmələrdən, aşıq sözlərindən,
məsəllərdən, tapmacalardan, yanıltmaclardan, ağıcı sözlərindən,
bayatılardan ibarət olan el ədəbiyyatını cəmləşdirib çapa
verməyi, itib-batmaqdan qorumağı müasiri olan ziyalıların
başlıca vəzifəsi sayırdı. Deməli, Firidun bəy Köçərli ədəbiyyatın
öyrədilməsində məhz folklor materialları ilə başlamağı zəruri
hesab edirdi. Bu təbii idi, çünki folklor söz sənətinin
başlanğıcıdır, şagirdlər bunlarla hələ ailədə ikən tanış olur,
məişətdə daim eşidirlər. Tarixi keçmişini, dilini, vətənini sevən
inkişaf etmiş millətlər öz şifahi xalq ədəbiyyatı nümunələrini
qiymətli sərmayə kimi saxlayırlar.
Atalar sözləri və məsəllərin xalqın tarixi təcrübəsi və həyatı
ilə bağlı yarandığını qeyd edən ədəbiyyatşünas nağılların
çoxunun şadlıq ilə qurtardığını, qəhrəmanların bəla və
müsibətlərə düçar olduqlarını, ağ div və əjdahalarla
qarışılaşdıqlarını göstərib, epik folklor nümunələrinin
10
poetikasına yığcam şəkildə toxunmuşdu. Uşaq ədəbiyyatı
böyüməkdə olan nəslin tərbiyəsində böyük əhəmiyyətə
malikdir. Balacaları vətənpərvərlik, humanizm, düşmənə nifrət,
beynəlmiləlçilik ruhunda tərbiyə etmək üçün yüksək səviyyəli
uşaq əsərlərinin yazılmasına həmişə böyük ehtiyac olub.
Uşaqları elm öyrənməyə, məktəbə getməyə həvəsləndirmək
işində Firidun bəy Köçərlinin böyük xidmətləri var. Firidun bəy
Köçərlinin “Balalara hədiyyə” kitabından “Oğlum” şeiri buna
misaldır.
Ay afərin gül oğlum,
Gül oğlum, sünbül oğlum.
Oğlum, oğlum, naz oğlum,
Dərsindən qalmaz oğlum.
Qələmini al ələ,
Yaxşı-yaxşı yaz, oğlum.
Oğlum gedər məktəbə,
Oxur, çatar mətləbə.
Dərsin oxur rəvanlar,
Nə oxuyubdur, danışar...
Firidun bəy Köçərlinin bu şeiri yazmaqda məqsədi nəsihət
verici sözləri ilə küçədə qaçmaq, uşaqlarla savaşmaq,
heyvanlara daş atmaq, quşları incitmək kimi əməlləri etməməyi
şirin bir dildə balaca oxucusuna çatdırmaqdır. Uşaqlar üçün
yazılan əsərlərdə müasir dövrün nəbzi tutulmalı, coşqun və
qaynar həyatımız öz bədii inikasını tapmalıdır. Bu uşaq
yazıçılarını düşündürən aktual problemdir. Firidun bəy
Köçərlinin folklorşünaslıq baxımından maraq doğuran fikirləri
arasında nağıllarda heyvanat qisminin insana mənsub olan
xasiyyətlərini ümumiləşdirib dəqiq səciyyələndirməsidir.
“Balalara hədiyyə” kitabı Azərbaycan folklorunun ilk
antologiyası idi. Bu kitab indi də uşaqlar üçün maraqlıdır,
əzizdir. “Balalara hədiyyə” uşaqların fikrini aydınlaşdıran,
xəyalını qanadlandıran, uşaqlara həyat və təbiət haqqında
məlumat verən qiymətli bir inci xəzinəsidir. Dövrünün ədəbi
Dostları ilə paylaş: |