11
hadisələrini diqqətlə izləyən Firidun bəy Köçərli ədəbiyyatda
xəlqiliyin və demokratik meyllərin inkişaf etdirilməsi üçün
ciddi səy göstərmiş, realizmin yorulmaz təbliğatçısı olmuşdur.
Onun C. Məmədquluzadə, M. Ə. Sabir, Ə. Haqverdiyev,
N. Nərimanov kimi sənətkarların əsərləri və “Molla Nəsrəddin”
jurnalı haqqında söyədiyi fikirlər tədqiqat nöqteyi-nəzərindən
çox qiymətli və maraqlıdır. Firidun bəy Köçərli Azərbaycan
ədəbiyyatşünaslığı tarixində ilk dəfə olaraq XX əsrə qədərki
ədib və şairlərin böyük əksəriyyətini əhatə edən ədəbiyyat
tarixini yazmağa təşəbbüs göstərmişdir. “Materiallar” da yüz
iyirmi doqquz şairin ədəbi irsi və onlardan böyük bir qisminin
ilk dəfə olaraq tərcümeyi-halı verilmiş, əsərləri haqqında orijinal
fikirlər söylənmişdir. Firidun bəy Köçərlinin ədəbiyyatımızın
M. Füzuli, S. Ə. Şirvani, M. P. Vaqif, M. F. Axundov, Q. Zakir
kimi görkəmli simalarının yaradıcılığına həsr edilmiş tədqiqatı
onun Azərbaycan ədəbiyyatına çox gözəl aşina olduğunu
göstərir. Azərbaycan şairlərinin tərcümeyi-hallarına dair ilk
geniş məlumat, ədəbiyyatımızın və mədəniyyətimizin fəxri olan
böyük M. F. Axundzadə haqqında birinci kitab Firidun bəy
Köçərli qələminin məhsuludur. Firidun bəy Köçərlinin həm
tənqidi məqalələrində, həm də tədqiqatçılıq fəaliyyətində bariz
şəkildə nəzərə çarpan xüsusiyyətlərdən biri və demək olar ki, ən
başlıcası onun müasirlik probleminin ön plana çəkməsidir.
Məşhur yazıçı-alim Mir Cəlal Paşayev onun xidmətlərini nəzərə
alaraq demişdir ki, bir institutun görə bilmədiyi işi F. Köçərli
təkbaşına görmüşdür. Bu görkəmli maarifçi iyirmi ildən çox
Qoridə, on il İrəvan gimnaziyasında, iki ilə yaxın Qazax
seminariyasında azərbaycanlı gənclərin təlim-tərbiyəsi ilə
məşğul olmuş və “Azərbaycan ədəbiyyatı” kimi çox sanballı
elmi əsər yazmışdır. Firidun bəy Köçərlinin dilə dair
görüşlərində mətbuat dili məsələləri də mühüm yer tuturdu.
Ümumiyyətlə, ədəbi-bədii dildə olduğu kimi, burada da onun
ardıcılıqla müdafiə və təbliğ etdiyi fikir mətbuatın xalq dilinə
yaxın, aydın, sadə, anlaşıqlı bir dildə olması tələbi idi. F. Köçərli
12
müasir ziyalılara və tələbələrinə Azərbaycan dilini yaxşı bilmək,
bu dilin canlı üslubunda yazıb yaratmaq üçün M. P. Vaqif,
M. V. Vidadi, H. Zərdabi, S. Ə. Şirvani, A. Bakıxanov, Q. Zakir,
M. F. Axundzadə kimi yazıçıların əsərlərini oxuyub öyrənməyi
məsləhət görürdü. O qeyd edirdi ki, “Vaqifin adını eşitməyən və
şənində söylənən “Hər oxuyan Molla Pənah Vaqif olmaz”
məsəlini bilməyən yoxdur. Vaqifi belə şöhrətləndirən, əlbəttə,
onun rəvan təbii, mövzun kəlamı və gözəl qafiyələri olubdur”,
şairin əsərləri indi də dillər əzbəridir. Klassiklərin məziyyətini
onların dilə ehtiram və məhəbbətində, söz ustaları olmalarında
görən alim göstərirdi ki, “böyük ədiblərin yazısı həmişə açıq
və sadə olur”. Firidun bəy Köçərlinin fikrincə, Mirzə Fətəli
Axundzadənin, Qasım bəy Zakirin, Həsən bəy Məlikzadənin
asari-qələmiyyələri bizim bu qövlümüzə şahiddir. Rus
ədəbiyyatını həm bir müəllim, həm tənqidçi, həm də tərcüməçi
kimi öyrənib təbliğ edən Firidun bəy Köçərlinin A.S. Puşkindən
“Torçu və balıq”, M.Lermantovdan “Üç xurma ağacı”,
A.P. Çexovdan “At familiyası” kimi tərcümə əsərlərini ədəbi
ictimaiyyət rəğbətlə qarşılamışdı. Bu tərcümələr ədəbiyyatımızı
ideya cəhətdən daha da zənginləşdirmişdir. Onun M.F.
Axundzadənin “Aldanmış kəvakib” povestini rus dilinə
çevirməsi də çox yaxşı bir təşəbbüs idi. Rus ədəbiyyatının
Azərbaycanda yayılması və təbliğində Firidun bəy Köçərli bir
çox müasirlərindən öz işinin ardıcıllığı ilə seçilirdi. Beləliklə,
görkəmli ədəbiyyatşünas alim, tənqidçi və maarif xadimi
Firidun bəy Köçərlinin elmi fəaliyyəti Azərbaycan tarixinin
qiymətli səhifələrindən, onun “Azərbaycan ədəbiyyatı”
monoqrafiyası isə milli ədəbiyyatşünaslığın yeni istiqamətində
inkişafında böyük rol oynayan və özünün saysız-hesabsız
müsbət, mütərəqqi cəhətləri ilə bu gün də əhəmiyyətini,
təravətini itirməyən əsərlərdən biridir. Bəli, F. Köçərli sözü ilə
işi düz gələn şəxsiyyətdir. Firidun bəy Köçərliyə görə, kamil şair
və ağıllı ədib həqiqətdə o şair və o ədibdir ki, “öz millətinin dili
ilə danışa, ürəyi ilə, hissi və ağlı ilə fikir edə. Çünki milləti haqq
13
və savaba irşad edən, şöhrət və hörmətə yetirən onlardır”. Çox
təəssüflər olsun ki, 1920-ci ildə Azərbaycan Demokratik
Cümhuriyyəti bolşevik-daşnaq qüvvələri tərəfindən süquta
uğradılandan sonra başlanan faciə və məqsədli terror
qurbanlarından biri Firidun bəy Köçərli olmuşdur. O, Gəncədə
heç bir əsas olmadan güllələnmişdir. Bu hadisəni xalq şairi
Mirvarid Dilbazi şeir dili ilə oxucusuna aşağıdakı şəkildə
çatdırır:
Başına tuşlanan düşmən xəncəri
Xalqının qəlbinə tuşlandı sənin.
Bu müdhiş ölümün acı xəbəri
Sağalmaz dərdidir bizim vətənin.
Sinəmiz ocaqdır, sönmür məşəli,
Yandıqca gur yanıb, yandırır bizi.
O xəncər vuranın qurusun əli!
İllər var göynədir ürəyimizi...
O müqəddəs qanın tökülən yerə
Ruhlar hər zaman səcdəyə gəlir...
Dözməyib şair də bu bəd xəbərə,
Gündə neçə dəfə dirilir, ölür.
Xalqımız böyük mütəffəkirimiz Firidun bəy Köçərlini heç
vaxt unutmayacaq.