109
qayğısına qalır, qarışıqlıq salanların və axmaq ların qarşısmı alırdı. Halbuki o,
hakimiyyətə malik deyildi və rəsmi vəzifəsi də yo x idi"
1
.
Bir neçə gün Təbrizdə qaldıqdan sonra, Cəlaləddin vəziri Şərəf əl -Mülkü
şəhərdə qoyaraq gürcülərə qarşı döyüşə çıxdı
2
.
622-c i ilin şaban ayında (08.08-05.09.1225) 60 min lik gürcü ordusu
3
İvane
M xarqrd zelinin ko mandanlığı altında Azərbaycana hücum etmək üçün Dvin
yaxınlığındakı Qarni qalasında toplaşdı. Ən-Nəsəvinin dediyi kimi, belə ço xlu
qoşun toplamaqla gürcülər "öz qüdrətini və çoxluğunu sultana bildirmək məqsədini
güdürdülər. On lar ü mid bəsləyirdilər ki, ola bilsin ki, [sultan] sülh bağlasın və
[beləliklə ] onlar öz can ını qarta l hücumundan, coşqun dəniz girdabından qurtara
bilsin. Buna görə də onlar yürüş üçün möhkəm hazırlan mış və atabəy dövlətinin
süqut etdiyini unutmuşdular; axı bura onlar üçün ov yeri idi: onlar buray a ov üçün
birlikdə və ayrı-ayrılıqda, cüt-cüt və tək-tək gəlird ilər"
4
.
Cüveyninin verdiyi məlu mata görə, atabəy Özbəkin hakimiyyəti süqut
edərək, "Sultan Cəlaləddinin əlinə keçd ikdə onlar (gürcülər -tərcüməçi) bu fıkirdə
idilər ki, onun torpağını ələ keçirtsinlər, birinci növbədə sultanı oradan qovsunlar
və Təbrizə yiyələnsinlər. Sonra onlar Bağdada yürüş etmək və xəlifən in yerinə ö z
katolikoslarını təyin etmək, məscidləri isə kilsələrə çevirmək n iyyətində idilər"
5
.
Gü rcülər Cəlaləddin in hədə-qorxusuna cavab olaraq aşağıdakı məzmunda
məktub göndərdilər: "Səndən daha geniş əraziyə, qoşuna və qüvvətli ruha malik
olan sənin atanla o cür rəftar edən tatarlar bizim ü zərimizə hücum etdilər. Onların
rəftarı sənə bizdən daha çox məlu mdur. Onlar isə sizin ö lkən i işğal etdilər. Lakin
biz [tatarla ra] heç də onların düşündüyü kimi əhə miyyət vermədik və onların da
əsas fıkri bizdən yaxa qurtarmaq id i"
6
.
Dvini tutaraq, Cəlaləddin Qərnidə gürcü qoşunu ilə döyüşə çıxdı. Gürcü lər
elə bir ağ ır məğ lubiyyətə uğradılar ki, bir daha özlərinə gələ bilmədilər. 20 min
nəfər öldürüldü və çoxlu adam, o cümlədən məşhur döyüşçü knyaz Şalva
Axaltsixeli əsir düşdü
7
.
Qərnidəki qələbədən sonra Cəlaləddin ö z qoşunların ı Gürcüstan
əyalətlərinə göndərdi. Qoşunlar isə ölkəni xarabazarlığa çevirir, qarət edir və
1
Ən-Nəsəvi, səh.156.
2
İbn əl-Əsir, IX, səh.359; Cüveyni, II, səh.424-426; Əbül-Fida, III, səh.135; Rəşidəddin, 1/2,
səh.242; İbn Xaldun, V, səh.270.
3
İbn əl-Əsirdə (IX, səh.359) 70 nıin, Cüveynidə (II, soh.426) 30 mindən çox qeyd edilmişdir.
4
Ən-Nəsəvi, səh.157.
5
Cüveyni, II, səh.425.
6
İbn əl-Əsir, IX, səh.359.
7
Qərnidəki döyüş haqqında müfəssəl məlumat üçün bax: ən-Nəsəvi, səh.157-158; Картлис
Тсховреба, стр. 169-171; Vardan, səh.175-176; Армиянские историки, стр, 24, 33, 70; Киракос
Гандзакенци, стр. 114-115; Степаннос Обрелиан, стр. 225-226; Cüveyni, II, səh.426-427;
Rəşidəddin. 1/2, səh.242-243; Müq. et: С. Баратов, стр.122-123; Ив. Джавахишивлили, стр. 47-
48.
110
əhalini ö zlərilə əsir aparırd ılar. Bu hadisələr zaman ı A zərbaycan Atabəylərin in
keçmiş vassalları - Sü rməri hakimləri Şərəfəddin Uzdərə və Hüsaməddin Xızr
1
Cəlaləddinin yanında xid mətə keçdilər. Sürmərinin hər iki hakimi bələdçilər kimi
aşınm və uçurumların dərin liklərindən gürcü torpaqlarına keçən yolları sultan
qoşunlarına göstərdilər.
Tifiisə yollanarkən Cəlaləddin ö z vəziri Şərəf əl-Mülkdən böhtançı bir
məktub aldı. Bu məktubda vəzir Təbrizin başçıları Şəmsəddin ət -Tuğrayi və onun
qardaşı oğlu Nizaməddini onun özünü öldürmək cəhdində olmaqda, Sultana qarşı
qiyam qaldırmaqda və Təbrizi atabəy Özbəkə qaytarmaq niyyətində olmaqda
taqsırlandırırdı
2
. Ən-Nəsəvinin əsərindən göründüyü kimi, vəzir Şərəf əl-Mülk öz
şöhrətinə cəmiyyətdəki mövqeyinə və tutduğu yerə həsəd apardığı adamlara
böhtan və iftiralar atmaqla başlamışdı
3
.
Şəmsəddin ət-Tuğrayi və onun qardaşı oğlunun Təbriz əhalisi arasında
böyük nüfuz qazandığını görən vəzir onlara böhtan yağdırır və atabəy Özbəkin
xeyrinə sui-qəsd qurmaqda Sultan qarşısında onları günahlandırırd ı
4
. Ən-Nəsəvi
yazır ki, "Şəmsəddin ət-Tuğrayi mö min və ədalətli həyat tərzi keçirird i,
təbəələrinə qayğı göstərir, çalışırd ı ki, qorxu çəkməsinlər, heç kimi haqq-ədaləti
tapdalamağa icazə vermird i. Əgər Təbrizdə qanuna əsaslanmadan əh alidən müəy-
yən tələblər və qeyri-adi vergilər tələb olunurdusa, o zaman ət-Tuğrayi onları
müdafıə etməklə yanaşı məmurları danlayır və hətta onları biabır edirdi
5
. Şübhəsiz
ki, qanunla hesablaşan bu adam vəziri təmin etmirdi, ona görə də o, yalançı və
yarama zlar vasitəsilə ət-Tuğrayi və onun qardaşı oğluna böhtanlar yapıb Sultana
xəbər göndərir"
6
və bu yolla onları aradan götürmə k istəyirdi.
Tezliklə Nizaməddin ət-Tuğrayi edam olundu, rəis Şəmsəddin ət-Tuğrayi
zindana atıldı, onun var-dövləti isə müsadirə olunaraq vəzir tərəfındən
mən imsənild i
7
. Ya lnız 1228-ci ildə Su ltan öz işindən peşman olub yenidən
Şəmsəddin ət-Tuğrayini Təbrizdə canişin təyin etdi. Təbrizdə olarkən Sultan
Cəlaləddin şəriət qanununu pozaraq, atabəy Özbəkin arvadının arzusunu yerinə
yetirərək onunla nikah bağladı. Təbriz qa zısı Qəva məddin ə l-Cidarı bu nikaha
qarşı çıxdı, çünki atabəy Özbək hələ öz arvadını boşamamışdı. Lakin yalançı
şahidlər vasitəsilə atabəy Özbəkin arvadı ilə nikahın ı pozdu və Su ltan Məlikəyə
evləndi
8
.
1
Ən-Nəsəvi, səh. 159.
2
İbn əl-Əsir, IX, səh.359-360; ən-Nəsəvi, səh.160.
3
Ən-Nəsəvi, səh.146-149.
4
Əl-Avni. IV. vər.7a.
5
Ən-Nəsəvi, səh.160.
6
Yenə orada, səh.161.
7
İbn əl-Əsir. IX. səh.360.
8
İbn əl-Əsir, IX, səh.361; ən-Nəsəvi, səh.164; Cüveyni. II, səh.424; Əbül-Fida III, səh.135;
Rəşidəddin. 1/2. səh.242.
Dostları ilə paylaş: |