106
(ƏnuĢirəvan) siyasicilər
27
adı verdiyi bir xalqı yerləĢdirdi. Arran torpağında o,
ġəkkən,
28
Kəmibəran
29
qapılarını və dudaniyyə
30
qapılarını saldırdı. Dudanilərin
bənu Dudan ibn Əsəd ibn Xüzeymənin nəslindən olduqları fərz olunur. O həmçinin
hər biri bir daĢ qəsr olan on iki qapıdan ibarət Durzuqiyyə
31
qapılarını saldırdı.
ƏnuĢirəvan Curzan torpağında Suğdəbil
32
adlanan bir Ģəhər saldırıb soğdiləri
33
və
farsları oraya yerləĢdirdi, buranı keĢikçi məntəqəsinə çevirdi. O, Curzan vilayətinin
bizanslılarla həmsərhəd olan hissəsində Bəb Firuz Qubad
34
(Firuz Qubad qapısı),
Bəb Ləziqa
35
(Ləziqa qapısı) adlı qəsrləri və Trabezunda dənizi
36
sahilində Bəb
Bəriqa
37
(Bəriqa qapısı) adlı baĢqa bir qəsri tikdirdi. O həmçinin Bəb əl-lan (Alan
qapısı), Bəb Səmsəxi
38
(Səmsəxi qapısı), Cərdəman qalasını
39
və ġəmĢulday
qalasını tikdirdi. ƏnuĢirəvan Ərminiyyənin bizanslıların əlində olan bütün
vilayətlərini tutdu və Dəbil Ģəhərini bərpa edərək, möhkəmlətdi. O Busfurracan
vilayətində NəĢəva
40
Ģəhərini saldırdı. Sisəcan torpağında Vays qəsrini, habelə bir
neçə qala, o cümlədən Kiləb, Sahyunis qalalarını tikdirib, bu qəsrlərə və qalalara
siyasicilərdən ibərət güclü köməkçi dəstələri yerləĢdirdi.
Bundan sonra ƏnuĢirəvan türklərin padĢahına məktub yazaraq, onunla
dostluq əlaqələri yaratmağı, sülh bağlamağı və qarĢılıqlı
surətdə bir-biri ilə həmrəy
olmağı təklif etdi. ƏnuĢirəvan yaxĢı münasibət yaratmaq məqsədilə onun qızı ilə
evlənmək və onun kürəkəni olmaq arzusunu ona bildirdi. O həmçinin öz
arvadlarından birinin qızlığa götürdüyü bir kənizi öz qızı kimi qələmə verərək, türk
padĢahına göndərdi. Türk padĢahı isə qızını ona «hədiyyə verdi» və özü də onun
yanına gəldi. Onlar BərĢəliyyədə
41
görüĢüb burada bir neçə gün Ģənlik etdilər, bir-
birinə qayğı göstərərək xoĢ münasibətdə oldular. Sonra ƏnuĢirəvan özünə yaxın,
etibar etdiyi adamlardan bir neçəsinə əmr etdi ki, onlar türk düĢərgəsinin
yaxınlığında gecələsinlər və bu zaman düĢərgəyə od vursunlar. Onlar əmri yerinə
yetirdilər. Ertəsi gün türk padĢahı ƏnuĢirəvana bu barədə narazılığını bildirdi.
ƏnuĢirəvan isə bu iĢlə heç bir əlaqəsi olmadığını, habelə adamlarının bunu etmiĢ
olduqlarına inanmadığını bildirdi. Bir neçə gündən sonra ƏnuĢirəvan həmin
adamlara əmr etdi ki, törətdikləri əməli bir də təkrar etsinlər. Onlar bunu yerinə
yetirdilər. Türk bu məsələdən hiddətləndi, ancaq ƏnuĢirəvan bu barədə öz
təəssüfünü bildirib ondan üzr istədi və o da sakitləĢdi. Sonra ƏnuĢirəvan əmr etdi
ki, onun öz düĢərgəsinin yalnız otdan və çubuqdan düzəldilmiĢ komacıqlarından
ibarət olan hissəsini yandırsınlar. Səhər açılan kimi ƏnuĢirəvan türkə möhkəm
gileylənərək dedi ki, türkün adamları az qala onun düĢərgəsini dağıdacaqdılar və
artıq o, türkün ona Ģübhə ilə yanaĢdığını hiss edir. Lakin türk baĢ verənlərin
səbəbindən xəbərsiz olduğuna and içdi. Onda ƏnuĢirəvan dedi: «Mənim qardaĢım,
hər ikimizin əsgərləri bizim aramızda bağlanmıĢ sülh saziĢini bəyənmədilər. Çünki
onlar, nəticədə bizim aramızda baĢ verən müharibələrdən və hücumlardan əldə
etdikləri gəlirdən məhrum olmuĢlar. Mən inanmıram ki, biz bir-birimizlə səmimi
surətdə barıĢığa gələndən, bir-birimizə qarĢılıqlı inam, məhəbbət bəslədikdən və
bir-birimizlə qohum olduqdan sonra da onlar qəlblərimizə toxunaraq, arada