93
edirdi ki, axırıncı dəfə 1929-cu ildə Keçəçi oğlu Məmmədin “Qarabağ
şikəstəsi”nin ilkin variantda oxuduğunun şahidi olub.
Qeyd etdiyim kimi Üzeyir Hacıbəyli “Əsli və Kərəm” operasında,
Zülfüqar Hacıbəyov “Aşıq Qərib” operasında, Müslüm Maqomayev “Şah
İsmayıl” operasında “Qarabağ şikəstəsi ”nə müraciət edib, klassik
formada olan ana xəttinin çalmasını və oxunmasını olduğu kimi
saxlayaraq öz operalarında istifadə etmişlər. Bu tamaşalarda Hüseynqulu
Sarablı, Hüseynağa Hacıbababəyov, Əlövsət Sadıqov, Xanlar Haqver-
diyev, Həqiqət Rzayeva, Gülxar Həsənova, Rubaba Muradova, Arif
Babayev kimi ustadlar da “Qarabağ şikəstəsi ”ni zil pərdələrdə məlahətli
səsləri ilə çox yüksək səviyyədə oxumuşlar.
1930-cu illərdən sonra “Qarabağ şikəstəsi” o dövrdə olan orkestrın
repertuarına salınandan sonra çalğısı dəyişdirilib, zərbi muğamına yaxın
olub. “Qarabağ şikəstəsi”nin ölçüsü də tezləşib. Bundan da əlavə,
yuxarıda qeyd etdiyim kimi “Əraq” pərdələrində həzin, lirik səslə oxunan
hissələr də yaddaşlardan silinib gedib. .
“Zərbi muğamlar və şikəstələr” mövzusuna toxunmağımızın əsas
məqsədi oxucuları keçmiş dövrdə olan klassik zərbi muğamlarımızla və
şikəstələrimizlə yaxından tanış etməkdir. Uzun müddət eyniləşdirilən,
bəzən mübahisəli fikir ayrılığına səbə olan zərbi muğam və şikəstələrin
fərqli, eləcədə bənzər cəhətlərini aydınlaşdırmağa çalışdıq. Bu məqalədə
Məşədi Süleyman Mansurovun əlyazmalarından və Bəhram Mansurovun
ev arxivindən və xatirələrindən istifadə etmişik.
РЕЗЮМЕ
Эльхан Мансуров
Задача статьи «Зарби-мугамы» и «Шикести» выяснить спорный вопрос раз-
личий этих жанров. Автор ссылается на мнение отца и его гостей, особенно на
рукописи его деда Машади Сулеймана.
Kлючевые слова Зарби мугамы, шикести, мугам, исполнительское искусст-
во.
SUMMARY
Elkhan Mansurov
This article is devoted to differencies “zarb-mugam” and “Shikeste”.
The author is noticed opinion of father and his guests and manuscripts of his grand
father Mashadi Suleyman.
Key words: Zerbi mugams, shikesti, mugam, performing art.
Rəyçilər: АMK-nın professoru
Malik Quliyev;
AMK-nın professoru Möhlət Müslümov.
95
XIX əsrin sonu – XX əsrin əvvəllərində böyük sənətkarlar nəslinin
yetişməsi mədəniyyətin inkişaf prosesinin qanunauyğun nəticəsi idi.
Muğam ustadları böyük və zəngin milli ənənələrin yaşadılmasında
mühüm rol oynayırlar. Muğam ifaçılığı sənətinin inkişaf istiqamətlərinin
öyrənilməsi bunu təsdiq edir. Eyni zamanda muğam ifaçılarının nəsildən-
nəslə ötürdükləri muğam sənətinin bu gün də yaşamasında böyük rolu
vardır. Muğam məktəblərində formalaşan ənənələrin qarşılıqlı əlaqələri
bunun bariz sübutudur.
Qeyd etmək lazımdır ki, XIX əsrdə Azərbaycanın müxtəlif ərazilə-
rində formalaşan muğam ifaçılığı ənənələri mövcud olmuşdur. Bu ifaçılıq
ənənələrinin peşəkar ifaçılar tərəfindən nəsildən-nəslə ötürülməsi iki
mənada məktəb anlayışının formalaşmasına zəmin yaratmışdır: 1) ifaçılıq
ənənələrinin
varisliyi kimi; 2) tədris ocağı kimi.
Muğam sənətində ayrı-ayrı sənətkarların adı ilə bağlı ifaçılıq ənənələrinin
qorunması, onların sənət yolunun davam etdirilməsi, əvvəl yaranan
ənənələrin mənimsənilməsi, yeni cəhətlərlə zənginləşdirilərək gələcək nəslə
ötürülməsi, yəni ənənələrin varisliyi məsələləri mühüm əhəmiyyətə
malikdir. Bu ənənələrin ardıcıl olaraq ifaçıların yaradıcılığı vasitəsilə
nəsildən-nəslə keçməsi, musiqi tarixində müxtəlif muğam ustadlarının adı
ilə bağlı məktəb anlayışının meydana gəlməsində xüsusi rol oynamışdır.
Bir regionda yaşayan sənətkarların yaradıcılığının formalaşmasında
həmin ərazidə kök salmış yerli musiqi ənənələrinin rolu və bunun qarşılığı
olaraq, ayrı-ayrı sənətkarların ifaçılıq ənənələrinin ümumi mühitin inkişafına
təsiri və ifaçılıq məktəblərinin yaranması xüsusi qeyd olunmalıdır. Bu
cəhətdən Azərbaycanın Qarabağ (Şuşa), Şirvan (Şamaxı), Abşeron (Bakı)
muğam ifaçılığı məktəbləri bu ərazilərdə yaşayan ustad musiqiçilərin
yaradıcılığı sayəsində inkişaf etmişdir. Bu məktəblərin ifaçılıq ənənələri
ümumilikdə Azərbaycan musiqi mədəniyyətinin tərkib hissəsi olub, onun
inkişafında mühüm rol oynamışdır.
XX əsrdə Azərbaycan musiqisində ayrı-ayrı regionlarla bağlı ifaçılıq
məktəblərinin ənənələrinin qarşılıqlı təsiri və tədricən qovuşması prosesi
sürətlənir. Ümumi Azərbaycan musiqi mədəniyyətinin bir qolu kimi
şifahi ənənəli professional musiqi – Azərbaycan muğam sənəti anlayışı
ön plana çıxır.
Tədris ocağı kimi muğam məktəbləri anlayışı öz başlanğıcını XIX
əsrdə Qarabağda formalaşmış dini mahiyyətli muğam məktəblərindən
götürmüş, tədricən inkişaf edərək, muğam ifaçılarını yetişdirən tədris
bazasına çevrilmişdir.
Azərbaycan muğam ifaçılığı məktəbinin inkişafının mərhələləri ayrı-
ayrı görkəmli sənətkarların adı və ənənələri ilə bağlıdır. Çünki bu
sənətkarların ifaçılıq üslubu musiqi sənətində dərin iz buraxmış, onlar öz
dəst-xətti ilə seçilmişlər. Öz şagirdlərinə də bu ustadların böyük təsiri