167
«...Türk xalqları arasında birlik hazırlığı, təşkilat və rabitənin zəifliyi
üzündən yarımçıq qalmışdı. Bu dəfə bolşevizm şəklində zühur edən rusluq yenidən
bu qardaş xalqları istila etmişdir.
Bu istilaya qarşı illərdən bəridir ölüm-dirim mübarizəsi aparan türk xalqları
artıq büllurlaşmış bir proqrama malikdirlər. Əllərində milli istiqlal bayrağı vardır.
Onlar bu bayraq altında çarpışır, onun zəfəri üçün iztirab çəkirlər...»
O bütün ömrü boyu bu təşkilata nifrət etdi. Bu təşkilat onun neçə dostuna,
məslək yoldaşına, minlərlə günahsız yurddaşına ölüm gətirdi. Adamların
düşüncəsini də dəmir məngənəyə aldı bu təşkilat. Bu təşkilatın ilk ilhamçısı Lenin
olmuşdu. Adamları xaincəsinə, gizli şəkildə öldürmək! Onun ideyasına qarşı etiraz
edənləri aradan götürmək! Cəmiyyətdə diktatorluğu təmin etmək! İnsanları həmişə
qorxuda saxlamaq! Lenin o qorxulu təşkilatı yaratmaqda bu məqsədi güdürdü.
1918-ci ildən fəaliyyətə başlayan bu qanlı terror maşını qısa bir zamanda
milyonlarla günahsız insan qanı axıdıb, cəmiyyətdə «təmizləmə» işi apardı və
Leninin hakimiyyətini möhkəmlətdi. O qanlı terror maşını 1920-ci ilin Aprel
işğalından sonra Azərbaycana da gəlib çıxdı. Elə ilk gəlişindən qanlı tikanlarını
xalqının canına daraşdırdı. Bu terror maşınının qəribə iş rejimi vardı. Gündüzlər,
işıqlı havada gözə görünməzdi. Deyib-gülən, günəşli hava udan adamların ağlına
belə gəlməzdi ki, kinli gözlərin nəzarəti altındadırlar. Bəzən evdə pıçıltı ilə gedən
söhbəti də bu terror maşını eşidə bilirdi. Çox güclü «eşitmə» qabiliyyəti vardı! Bu
terror maşını ən çox qaranlığı sevirdi. Qaranlıqda necə böyük həvəslə işə
başlayırdı. O enerjisini zülmət gecələrdən alırdı. Onun insan qanı ilə hərəkət edən
motoru yalnız qaranlıqda, insanların küçələrdə gəzib dolaşmayan vaxtında işə
düşürdü.
Bəli, bu terror maşını insanların ömrünə həmişə ağrı-acı gətirmişdi.
Adamları izləmək, psixləşdirmək, «yavaş ölümlə» məhvə aparmaq da bu qorxulu
təşkilatın üsullarından biri idi.
O zaman bu təşkilat «QPU» (Dövlət siyasi İdarəsi) adlanırdı.
Məmməd Əmin Rəsulzadə 1933-cü ildə «İstiqlal» qəzetində yazırdı:
«...Qırmızı imperializmin qanlı istilası altında qanlı vətənimizdə milli hiss
və müqavimət qüvvələrini qan və atəş içində boğmaq işindən bir an belə əl
çəkməyən bu təşkilat həm də milli istiqlal fikrinin sovet sərhədləri xaricindəki
mübarizələrini də vurmaq niyyətindədir.
...Bu agentlərin məqsədi mühacirlər arasında nüfuz və hörmət sahibi olan
şəxsləri hər cür yollarla mənən öldürmək, onların ətrafındakı adamları siyasət
yoluyla ləkələmək, müxtəlif qrup və zümrələr arasına nifaq salmaqdan ibarətdir.
...Yaşadığımız mühacirət həyatının ağır şərtləri içində çox vaxt obyektiv
vəziyyətə göz yumaraq subyektiv amillərin təsiriylə hərəkət edən vətəndaş çox
kərə zahirdə haqlı görünən sözlər arxasında gizli qəsdlər olduğunun fərqinə varmır.
O özü də istəmədən, bir də baxırsan ki, QPU-nun kim bilir neçənci əldən atdığı
tələyə düşür.
168
İnam və intizam—QPU-nun işini nəticəsiz qoyacaq şüar budur!».
..Amma bir gün gələcəkdi ki, QPU-nun (indiki «DTK»-nin) dişləri ona da
qıcanacaqdı. Həqiqət və istiqlaliyyət sözünü ucadan deyib Sovetlər Birliyindəki
məhkum xalqları duyuq salan bu adamı da aradan götürmək istəyəcəkdilər. Lakin
bu dəfə dişləri sərt qayaya toxunub ovulacaqdı.
...Böyük Vətən müharibəsindən sonra Məmməd Əmin Rəsulzadəni
izləməyə başladılar. Stalini artıq köhnə mübarizə dostunun taleyi narahat etmirdi.
O öz təkhakimiyyətliyini qurmuş, müharibədə qələbə çalmışdı. Köhnə mübarizə
dostu isə ona çox mane olur, qurduğu rejimi dağıtmağa çalışırdı. Məmməd Əmin
Rəsulzadə ciddi axtarışda idi.
Bir gün yanına gəlib-gedən dostu Heydər Atak bir nəfər azərbaycanlının
onunla görüşmək istədiyini bildirdi. (1946-cı ildə Məmməd Əmin Rəsulzadə
Almaniyada yaşayırdı və onun qaldığı yer bir neçə dostuna məlum idi). Məmməd
Əmin Rəsulzadə Heydər Atakdan bir söz də eşitdi: həmin adam onu görməkdən
ötrü çox canfəşanlıq göstərir. Nəhayət, tamam başqa bir yerdə görüşdülər. O adam
ürəyiyananlıq göstərib deyirdi ki, bəs sizin adınızı çoxdan eşitmişəm və şəxsən
görüb tanımaq istəyirdim. Ayrılandan sonra Məmməd Əmin Rəsulzadə Heydər
Ataka demişdi: «Bu adamdan gözüm su içmədi». Hadisədən bir ay keçməmiş onu
Amerika Kəşfiyyat idarəsi həbs edir. İstintaqda məlum olur ki, Almaniyaya onu
Məmməd Əmin Rəsulzadəni öldürməyə göndəriblər. Bu dövlətin tapşırığıdır....
Yox, onu aradan götürə bilmədilər, öz əcəli ilə öldü. Daha doğrusu, aradan
götürməyi bacarmadılar. İşini ehtiyatla tuturdu. Qaldığı yeri, mənzili tez-tez
dəyişir, ehtiyatsızlığa yol vermirdi. Təsadüfi deyil ki, Stalin kimi bir adam həmişə
ona hörmətlə yanaşmış, bacarığına heyrət etmişdi. Stalin kimi bir adamı ölümdən
qurtarmış, həbsdən qaçırmışdı. Ona görə də Stalin onu toruna sala bilmirdi. Çünki
köhnə mübarizə dostu hər sahədə ondan qabiliyyətli və yüksək idi. Dəfələrlə
ölümdən qurtaran, həyatın min bir tələlərindən yan keçməyi bacaran Məmməd
Əmin Rəsulzadəni yox etmək asan iş deyildi. O tarixin yetişdirdiyi yeganə
şəxsiyyətlərdən idi. Stalin bunu yaxşı bilirdi. Ona görə də 1946-cı ildəki baş
tutmayan bu «həmlə»sindən sonra çəkilib yerində oturdu.
...«İstiqlal» Azəri türklərinin tapdanan haqqını müdafiə edir, ağrı və
işgəncələrini dünya xalqlarına çatdırırdı.
«QurtuluĢ» jurnalı. 1934-cü ildən başlayaraq Məmməd Əmin Rəsulzadə
Berlində «Qurtuluş» jurnalını nəşr edir. «Qurtuluş» aylıq məcmuəsi «İnsanlara
hürrriyyət, millətlərə istiqlal!» şüarı ilə çıxırdı. «Qurtuluş» imperiya əsarətində
əzilən Azərbaycanın həyatını əks etdirirdi özündə.
Berlin, Çarlottenburq—2. Bu ünvanda Azərbaycan Milli Qurtuluş
hərəkatının orqanı olan «Qurtuluş» məcmuəsi çap olunur.
Məcmuənin ilk sayı 1934-cü ilin noyabrında çap olundu.
Amma məcmuənin ilk sayı qara haşiyəyə alınmışdı. Azəri türklərinə dərin
kədər üz vermişdi. Azərbaycan xalqının azadlığı və istiqlaliyyəti yolunda böyük
Dostları ilə paylaş: |