306
XƏLİL RZA ULUTÜRK
SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
QARA TABUTLAR GƏLİR
Mahir adlı oğlu Stavropolda hərbi xidmətdə daşnaklar və
onların arxasında duranlar tərəfindən öldürülmüş
ORUCLU DİLARA anaya təsəlli
Qara tabutlar gəlir bu gün Azərbaycana.
Sink, alyumin tabutlar dağlardan azca ağır.
Bəbəklərdə fikir ver qana, lələ, mərcana.
Kirpiklərdən ildırım, bulud, yağışmı yağır?
Sink, alyumin tabutlar dağlardan azca ağır,
Açılmasın qapağı, izn vermir komissar.
Nə fərqi var, Azərmi, Mahirmi orda yatır?!
Küçələrə, yollara kədər nisar
1
, qəm nisar.
Açılmasın qapağı, izn vermir komissar.
280 tabut Əfqanıstandan gəldi,
Zülmətdən, qətrandan da qara təyyarələrlə.
318 mini Ermənistandan gəldi,
mıxlanıb mismarla yox, dilsiz qəmlə, qəhərlə.
Zülmətdən, qətrandan da qara təyyarələrlə.
Qara tabutlar gəlir... ünvanlar dürlüdürlü...
Axalsidən, Riqadan, Cambul vilayətindən.
Tabutlarda yatanlar dünən ləl idi, dürdü,
Bu gün seçilmir gülün kədərlə ülfətindən –
Axalsidən, Riqadan, Cambul vilayətindən.
78 tabutu Leninakanmı qucdu,
Yoxsa zəlzələ içrə titrəyən Yer kürəsi?
78 bahadır bəlkə cənnətə uçdu,
Xəzərdə qasırğamı qurbanların son səsi?
Yoxsa zəlzələ içrə titrəyən Yer kürəsi?
1
Nisar – saçma, səpmə, dağıtma
307
Tabutların altında dağ çiyinlər əyilir,
Əyilir ata çiyni, əyilir qardaş çiyni.
“Bu dağlar ulu dağlar...” – bayatılar deyilir,
Saç yolan bacıların alışır bağrı, beyni,
Əyilir ata çiyni, əyilir qardaş çiyni.
Hər damla göz yaşında bir ildırım gücü var,
Buludları partladar, yeri, göyü çatladar.
Zülmət qatarlar gəlir dincliyimi udmağa,
Mənim 18 yaşlı gəncliyimi udmağa.
1989
QOCA ARXEOLOQ
Bəsdir bu davadərman,
bəsdir, iynələr yetər.
Mənə bir sarı güllü
iydə budağı verin.
Təzə, hörmə səbətdə
bir az qırmızı moruq,
Bir dəstə od qılçıqlı
sünbül darağı verin.
Qoparın köksümdən bu yanğıları.
Atın ürəyimi şəlalələrə.
Axıdın üstümdən buz bulaqları,
uyuyum...
baş qoyub od lalələrə.
Damcı dərmanı yox, toz dərmanı yox,
Dərmandır dağ ətri, daş ətri mənə.
Bircə gülünü də qıyıb üzməyin,
Təbiəti bütöv gətirin mənə.
308
XƏLİL RZA ULUTÜRK
SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
Mənim məlhəmimdir o boz torpağı
Yenə dağımdağım dağıdıb eşmək.
Bir saxsı parçası, bir gün daşında
İtkin əsrlərin izinə düşmək.
Əllərim torpaqlı, köksüm alovlu,
Ensin ildırımlar qoy dəstədəstə.
Sanıram: Göygöldən bir ovuc içsə,
Sağalar dünyada ən ağır xəstə.
Gündoğan, Günbatan arasındaca
Bəşər gövhəridir Azərbaycanım!
Qızıl qayaları hələ bir yana,
Neftli daşına da qurbandır canım!
Oğuz qəbirləri, ulu kurğanlar,
Mamırlı, yosunlu qədim qalalar...
Mənim əllərimdən həyat alaraq
Dünyada əbədi gərək qalalar.
Canlanır ölkənin qayası, daşı
Ona ürək odu bağışlananda.
Qaya mərmərləşir, daş qızıllaşır,
Gözün işığıyla naxışlananda.
Vətən – bir mücərrəd anlayış deyil,
Ölməz babaların zəka nurudur.
Tağlara, bürclərə, imarətlərə
Öz ömrünü verən el qürurudur.
Yerdə yox, qanımda axsın Araz, Kür.
Dəryalar qabarar, çaylar daşanda.
Xalqın bu günü də aydın görünür
Dünəni əql ilə aydınlaşanda.
309
Çıxmır yaddaşımdan yüz məmləkətdə
İmarətlər tikən ustalarımız.
Uzaq İsfahanda, yaxın Dərbənddə
Daşlarda gül açan qüssələrimiz.
Qoy günəş batanda doğsun Registan,
Səmərqənd göz qoysun öz vüqarına.
Alqış Şamaxıdan, Bakıdan gedən
Bizim ustaların barmaqlarına.
Şahların adını çəkməyəcəyəm,
Çoxu zülmkardı, çoxu gözüdar.
Yaşasın, var olsun TacıMahalı
Bəşəriyyət üçün yaradan memar!
Aylı gecələrdə onu seyrə gəl,
Dayanar bir anlıq ürək döyüntün.
Önündə surilər* – çadralı gözəl,
Meh vurar, əyilər pərəstiş üçün.
Çəkər heyran qoyar ayı, ulduzu
Eşqin memarlığa dönmüş timsalı.
Doğum üstə ölmüş gözəl el qızı
O Mümtaz Mahalın incə xəyalı...
Hanı Göy məscidin dürdanələri,
Pirsaat üstündə hanı o gövhər?
Talandı Vətənin xəzinələri,
Getdi qəlpəqəlpə Londona qədər.
Maşınlar yanından qoy asta keçsin,
Gurultu xoşlamır o zər naxışlar.
Arzudan incədir o sənət, o süs,
Duysan – dünyaları sənə bağışlar.
310
XƏLİL RZA ULUTÜRK
SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
Maşınla ov edən namərd ovçuya
Deyin ki, bir azca uzaq dolaşsın.
Göbəyi müşklü qız ahularım
Muğan çöllərini azad dolaşsın.
Dərman istəmirəm, ona deyin ki,
Dəyməsin ürküşən ceyranlarıma.
Sürücü maşını elə sürsün ki,
Tozu toxunmasın reyhanlarıma.
Bir gün vida desəm, bilin ki, hələ
Dağlar başındadır ömrün mabədi.
İnsan gəldigedər, Vətən əbədi.
Vətən – ömrümüzün ilk, son məbədi!
Vətəni saxlayan minmin həyatdır –
Bağbağ, həlqəhəlqə zəncirləşərək.
Vətəndə bir əlin yaratdığını
Milyon əl birləşib yaşatsın gərək!
1969
TUT MƏNİM ƏLİMDƏN
Kainat günəşlə, yer üzü yazla,
Ürəyim səninlə doludur, gülüm.
Axmısan ömrümə gülüşlə, nazla
Gəl uçaq şərikli qanadımızla,
Ən böyük sevinclə sevinim, gülüm.
Ürəyim səninlə doludur, gülüm...
Dostları ilə paylaş: |