312
XƏLİL RZA ULUTÜRK
SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
LİFTDƏ GÖRÜŞ
Gözəllik timsalıydı
O qız başdanayağa.
O qədər gözəldi ki,
Utanırdım baxmağa.
Hünərin var, gözəlin
Gözlərinə baxanda,
Barı azca qımışma,
Gülümsəmə bu anda.
Güldüm... dodağı qaçdı,
Alışdı gül yanaqlar.
Aman, bir də qımışdı
Bəlkə mənə könlü var.
Sizə hansı mərtəbə?
Gülüb dedi: Beşinci.
Dodaqlar arasından
Parladı dördbeş inci.
Necə? Necə? Beşinci?
Niyə belə, niyə az?
Gülüm, birinci gözəl
Beşincidə dayanmaz!
Gəl, mən səni qaldırım
Ulduzlara, aylara.
Aman gəlib çatdıq ki...
Ulduz hara, biz hara?
Sənə qapı açmağa
İndi məndə güc hanı?
Ovçu necə buraxsın
Tora düşən ceyranı?
313
İndi bildim həyatın
Necə dəmləri varmış:
Liftdə günəş olarmış.
Liftdə bahar olarmış.
Moskva, 1958
YADINDAMI?
Yazdığın məktubu, yadında varmı,
Təzədən köçürdün... köhnəni atdın.
Mən yerdən götürdüm o yarpaqları,
Götürdüm, dar gündə dadıma çatdı.
Sənin əlin dəyən, nəfəsin dəyən
Cümlələr, sətirlər, sözlər, hərflər,
Hətta vergülün də, inanarmısan
Əzizdir mənimçün cüt gözüm qədər.
Hardasan, ey mənim bəxtimin qızı,
Mən möhkəm durmuşam sözümün üstə.
Gərəksiz bildiyin köhnə kağızı
Öpürəm, qoyuram gözümün üstə.
29 oktyabr 1956
O QIZIN DEDİKLƏRİ
Yalın ayaqları şehdə islanmış
Bir qız bu yerlərdə bələdçim oldu.
Canıma od saldı o canı yanmış,
Dağlarda həmdəmim görün kim oldu.
O şəffaf suların daldı seyrinə,
Dedi: “Nə qəşəngdir, Göygölə bax bir”.
314
XƏLİL RZA ULUTÜRK
SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
Ancaq bilmədi ki, ikinci Göygöl
Onun xumar olmuş göy gözləridir.
Bir yarpız dərərək uzatdı mənə,
Çox gözəl ətri var – dedi – iylə bir.
Ancaq bilmədi ki, ən xoş rahiyə
Onun nəfəsinin öz ətrindədir.
Uzaqda, hardasa bir bülbül ötdü.
Nə gözəl nəğmədir dedi dinlə bir.
Ancaq bilmədi ki, ən yaxşı nəğmə
Onun öz dilində, öz səsindədir.
Dolaşdıq Kəpəzin döşü boyunca.
Bir çeşmə gördük ki, dupduru, qaynar.
Dedi: Hansı qoca bundan doyunca
İçsə, on beş yaşlı bir oğlan olar.
Baxdım, xeyli baxdım o göyçək qıza,
Düşündüm: insafsız, heç demirsən bəs
Dünyada kim sənin sevgilin olsa,
Bütün ömrü boyu qocalmaq bilməz!
Moskva, 1957
AY AMAN!
Biz ikimiz çıxdıq dəniz seyrinə,
Axdıqca axdıq.
Suda gümüş ayın qızıl şeirinə
Baxdıqca baxdıq.
Onun əllərini sığalladım mən,
Əllər sevindi.
Onun tellərini sığalladım mən,
Tellər sevindi.
Üzüzü oxşadı, gözgözü duydu,
Sözsüzsualsız.
Başımı baharın çiyninə qoydum,
315
Dillənmədi qız.
Dözmədim... alışdı tər yanaqları,
Elə bax bu an
Bircə yol açıldı gül dodaqları,
Dedi: Ay aman!
Bu səs məhəbbətin ürəyə dolan
Öz səsiydimi?
Yoxsa ilk busədən qəfil məst olan
Qız səsiydimi?
O bəlkə bu səslə dünyanı qucmaq,
Qucmaq dilərdi.
Bəlkə qu quşu tək göylərə uçmaq,
Uçmaq dilərdi.
Dalğalar, dalğalar, mavi dalğalar,
Hanı o gözəl?
Birdəmi, birdəmi o incə bahar
Qoynunda gəzər?
Yenə də ay doğur, nura bürünür
Hər tərəf, hər yan.
Sularda xəyal tək bir qız görünür,
Deyir: Ay aman!
Ağ bir kəmənd olub ləpələr bu gün
Ya məni boğsun.
Ya da anam məni həmən səs üçün
Təzədən doğsun.
Səsimə səs verib gurla, ləpələn,
Ey sakit ümman.
İlk eşq, ilk məhəbbət çıxdı əlimdən
Aman, ay aman!
Moskva, 5 aprel 1958
316
XƏLİL RZA ULUTÜRK
SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
SEVƏN GÖZLƏR
Ona dedim: – Gözəl qız, nə qəşəng gözlərin var.
O gözlərlə aləmə şərik baxsaq, nə olar?
Dedi: – Mənim öylə bir gözəl yarım var ki, bil:
Onun tamaşasına iki göz də bəs deyil.
Moskva, Peredelkino,
28 mayıs 1958
BƏXTİNƏ NƏLƏR DÜŞÜB
Bu bahar günlərində birgə çıxmışıq yola,
Dolaşırsan elləri sən mənimlə qolqola.
Bu qədər çiçəkləri kim səpibdir sağsola?
Şehmi düşüb güllərə, ya zər düşüb, sevgilim?
Bir gör sənin bəxtinə nələr düşüb, sevgilim!
Kim bilib ki, bu yoldan gəlib sən keçəcəksən,
Qaqrada mehman qalıb, Soçidən keçəcəksən.
Bu bəzənmiş yollara sən özün də bəzəksən.
Gör sahildə nə gözəl şəhər düşüb, sevgilim,
Bir gör sənin bəxtinə nələr düşüb, sevgilim!
Dan yerini seyr elə Ay Petrinin başından,
Sən böylə bir gözəllik görməmisən yaşından.
Krım gözəl olubdur elə yaranmışından,
Dalğalara ay düşüb, ülkər düşüb, sevgilim,
Bir gör sənin bəxtinə nələr düşüb, sevgilim!
Sənindir bu həyatda nemətlərin şirini,
Sərvətlərin ucası, çeşmələrin sərini.
Gəl, dolaşaq qolqola bütün Türk ellərini,
Kainata bir nəhəng gövhər düşüb, sevgilim!
317
Bir gör sənin bəxtinə nələr düşüb, sevgilim!
Yalta Kiyevdən sərin, Kiyev, Yaltadan gözəl.
Qayalar və dalğalar... dalğa dalğadan gözəl.
Bütün dünya sənindir, sən bu dünyadan gözəl.
Sənin tək həmdəmim var, hələ düşün, sevgilim,
Bir gör mənim bəxtimə nələr düşüb, sevgilim!
Bakı, həziran 1961
SEVGİ SƏTİRLƏRİ
Kainat günəşlə, yer üzü yazla
Ürəyim səninlə doludur, gülüm.
Axmısan ömrümə gülüşlə, nazla.
Gəl, uçaq şərikli qanadımızla,
Ən böyük sevinclə sevinim, gülüm.
Ürəyim səninlə doludur, gülüm!
Dənizdən çıxırsan...
ayağın qumlu,
Yaş bədən yapışıb yaş paltarına.
İzin ver göylərdən ensin mələklər,
Gəlib su töksünlər ayaqlarına.
Bəlkə susamısan
alıb Göygölü
Uzadım ovcumda dodaqlarına.
Uzun kirpiklərin kölgəliyində
İki od qaynağı –
oy yüyürüm mən,
Bu qaynar gözlərə sürmə gətirim
Təbrizin qaranlıq gecələrindən.
Kəpəzin, Qoşqarın dərim gülünü,
Səpim yollarına, qədəmlərinə.
Gəncənin Dərbəndin işıqlarını
Dostları ilə paylaş: |