79
sonrakı inkişafında müəyyən rol oynamışdır. Xüsusilə J.Turqonun ―azalan məhsuldarlıq
qanunu‖ beynəlxalq ticarətin əsas nəzəriyyələrindən biri olan spesifik amillər nəzəriyyəsinin
əsaslandırılmasında mühüm rol oynamışdır.
Bununla belə, onların sərvətin yeganə mənbəyi haqqındakı nəzəri görüşləri məhdud
idi. Çünki, maddi nemətlərin məcmusundan ibarət olan sərvət yalnız kənd təsərrüfatında
deyil, iqtisadiyyatın bütün sahələrində yaradılır. Lakin, bütövlükdə iqtisadiyyatı bir sistem
kimi götürüb tədqiq etmədən sərvətin mənbələri barədə suallara cavab tapmaq mümkün
deyildi. Bu vəzifə isə klassik məktəbi öhdəsinə düşürdü.
4.2.2. Beynəlxalq ticarətin klassik nəzəriyyələri
Klassik məktəbin banisi Adam Smit dəqiq olaraq müəyyən etmişdir ki, millətin rifahı
onun yığdığı qızılın miqdarından daha çox, onların əmtəə və xidmətlər istehsal etmək
qabiliyyətlərindən asılıdır. Buna görə də, əsas vəzifə qızıl yığımından deyil, əmək bölgüsü
əsasında istehsalın inkişaf etdirilməsindən ibarət olmalıdır. Bu isə subyektlərin iqtisadi
cəhətdən tam azad olduqları, yəzi azad rəqabətin təmin olunduğu şəraitdə daha yaxşı şəkildə
əldə edilə bilər.
A.Smitə görə, məcmu dünya sərvəti sabit deyildir. Beynəlxalq əmək bölgüsünə
əsaslanan xarici ticarət son nəticədə dünya istehsalının artmasına gətirib çıxarır. Yəni, öz
aralarında ticarət edən iki ölkə beynəlxalq əmək bölgüsü nəticəsində daha yüksək istehsal və
istehlak səviyyələri əldə edərək həyat standartlarının artımına nail olurlar. Dolayı olaraq,
A.Smit merkantilistlərin ―xarici ticarətdə bir tərəf qazandığı halda digər tərəf uduzur‖ fikrini
alt-üst edir. Çünki, xarici ticarətdən hər iki tərəf mənfəət əldə edir.
A.Smitin xarici ticarət nəzəriyyəsinin izahına keçməzdən əvvəl qeyd edək ki,
ümumiyyətlə klassik xarici ticarət nəzəriyyələri çoxsaylı ehtimallara əsaslanır. Onları
aşağıdakı kimi sıralamaq olar:
istehsalın yeganə amili kimi əmək çıxış edir;
mövcud olan əmək resurslarından istehsalda tam istifadə olunur, başqa sözlə tam
məşğulluq mövcuddur;
beynəlxalq ticarətdə iki ölkə iştirak edir ki, onlar da bir-birləri ilə yalnız iki əmtəə ilə
ticarət edirlər;
istehsal xərcləri dəyişməz olaraq qalır, onun aşağı düşməsi isə əmtəəyə tələbi artırır;
əmtəənin qiyməti digər bir əmtəənin istehsalına sərf edilən əməyin kəmiyyəti ilə
ifadə olunur;
tam və azad rəqabət şəraiti bərqərardır;
əmtəələrin bir ölkədən digərinə daşınması zamanı çəkilən xərclər sıfıra
bərabərdir;
xarici ticarətdə heç bir məhdudiyyət mövcud deyil.
Qeyd edək ki, klassik iqtisadçıların dəyər barəsindəki mülahizələri əmək-dəyər
nəzəriyyəsi olaraq tanınır. Bu yanaşmaya görə, bir əmtəənin dəyəri onun istehsalı üçün sərf
edilən əməyin kəmiyyəti ilə ölçülür. Buna görə də, istehsalına daha çox əmək sərf edilən
malın dəyəri yüksək, az əmək sərf edilənin dəyəri isə aşağı olur. Bundan çıxış edərək
klassik iqtisadçıların dəyəri formalaşdıran digər faktorlardan xəbərdar olmadıqlarını
söyləmək düzgün olmazdı. Əslində, onlara görə, təbii amillər Allahın insanlara bir
bəxşişidir, yəni cəmiyyət onların əldə olunması üçün heç bir əmək sərf etməmişdir və
deməli, təbii amilləri dəyəri formalaşdıran faktorlar kimi qəbul etmək düzgün deyildir.
A.Smitin öz əsərində işlədiyi və mütləq üstünlüklər nəzəriyyəsi adlandırılan
konsepsiyaya görə, ölkələr daha az xərclərlə istehsal etdikləri (yəni istehsalında mütləq
üstünlüyə malik oduqları) əmtəələri ixrac edir və digər ölkələr tərəfindən daha az xərclərlə
80
istehsal olunan (yəni istehsalında mütləq üstünlüyün tərəfdaş ölkələrə məxsus olduğu)
əmtəələri idxal edir.
Yuxarıda deyilən fikri əyani olaraq aşağıdakı kimi göstərmək olar. Bunun üçün
Azərbaycan və Gürcüstanda bir işçinin bir iş günündə şərti olaraq aşağıdakı kəmiyyətlərdə
A və B əmtəələrini istehsal etdiyini qəbul edək:
Bir işçinin bir gündə istehsal edə bildiyi əmtəə
A əmtəəsi
B əmtəəsi
Azərbaycan
50 vahid
30 vahid
Gürcüstan
20 vahid
80 vahid
Beləcə, verilən nümunəyə görə, Azərbaycan A əmtəəsini, Gürcüstan isə B əmtəəsini
daha az xərclə istehsal etdikləri üçün bu əmtəələrin istehsalında ixtisaslaşmalıdırlar.
Azərbaycan Gürcüstana A əmtəəsini ixrac etməli, bu ölkədən isə B əmtəəsini idxal
etməlidir.
A.Smitin mülahizələrinə görə, hökumətlər xarici ticarətə qarışmamalı və azad ticarət
rejimini dəstəkləməlidirlər. Millətlər isə mütləq üstünlüyə malik olduqları əmtəə
istehsalında ixtisaslaşmalı və bu əmtəələrin ixracı ilə məşğul olmalıdırlar. Istehsalında digər
ölkələrin üstünlüyə malik olduqları əmtəələr isə idxal edilməlidir.
Klassik nəzəriyyənin banisi həmçinin öz əsərində xarici ticarətin əmək
məhsuldarlığının inkişafını stimullaşdırdığını sübut etməyə çalışıb. Bu isə, onun fikrincə,
xarici ticarətin satış bazarını milli sərhədlər çərçivəsindən kənara genişləndirməsi yolu ilə
baş verirdi.
Ona görə, ixrac ölkə iqtisadiyyatı üçün müsbət faktordur, çünki, ixrac daxili bazarda
satıla bilməyən məhsul artığının satışını təmin edir. Digər tərəgdən, ixrac subsidiyaları
mahiyyətinə görə, əhalinin üzərinə qoyulan vergi olduğundan daxili qiymətləri artımına
gətirib çıxarır və buna görə də, onlar ləğv olunmalıdırlar.
Mütləq üstünlüklər nəzəriyyəsinin güclü tərəfi ondan ibarətdir ki, o, əmək-dəyər
nəzəriyyəsinə əsaslanır və əmək bölgüsünün üstünlüklərini nəinki milli, həmçinin
beynəlxalq səviyyədə əks etdirir. Lakin bununla yanaşı, bu nəzəriyyənin çatışmazlığı da
mövcuddur və o ―əgər hər hansı bir ölkə heç bir istehsal sahəsində mütləq üstünlüyə malik
deyilsə, o zaman digər ölkələr bu ölkə ilə ticarət edəcəkmi?‖ sualına cavab vermir. İstehsal
xərcləri baxımından mütləq üstünlüyə malik olmayan hər hansı bir ölkə, məgər beynəlxalq
ticarətdən iqtisadi səmərə əldə edə bilməzmi? Bu suallara A.Smitin davamçıları cavab
verməyə çalışmışlar.
A.Smitdən təxminən 40 il sonra klassik məktəbin digər görkəmli nümayəndəsi
David Rikardo mütləq üstünlüklər nəzəriyyəsinin müddəalarını inkişaf etdirərək
müqayisəli
üstünlüklər nəzəriyyəsini işləyib hazırladı. Bu nəzəriyyənin təməli o qədər güclüdür ki,
müasir dövrdə də müqayisəli üstünlüklərin beynəlxalq ticarətin əsasını formalaşdırdığı
qəbul edilir.
Bu nəzəriyyənin müddəalarını ―Siyasi iqtisadın prinsipləri və vergiqoyma‖ (1817)
əsərində əks etdirən D.Rikardonun fikrincə, beynəlxalq ticarəti təkcə mütləq üstünlüklərə
əsaslanaraq izah etmək düzgün olmazdı. O, beynəlxalq əmək bölgüsünün əlverişliliyini
müqayisəli üstünlük prinsipi əsasında izah etməklə sübut etmişdir ki, iki ölkə arasında
ticarət, hətta onlardan biri digəri qarşısında mütləq üstünlüyə sahib olmadıqda belə, onların
hər biri üçün sərfəlidir. Müqayisəli üstünlüklər nəzəriyyəsinə görə, əgər ölkələr digər
ölkələrlə müqayisədə nisbətən daha az xərclərlə istehsal edə bildikləri əmtəələrin