76
4.2. Beynəlxalq ticarət nəzəriyyələri və onların təkamülü
İqtisadiyyatın və ya hər hansı bir digər elm sahəsinin ―nəzəriyyə‖sinin əsas məqsədi
bu elm sahəsinin predmetinə aid olan hadisələrin səbəblərini açıqlamaq, hadisələr arasındakı
―səbəb-nəticə‖ əlaqələrini ortaya çıxarmaqdır. Beynəlxalq ticarət nəzəriyyələrinin də başlıca
məqsədi ölkələr arasında baş verən əmtəə və xidmət alış-satışlarının səbəblərini izah
etnəkdir. Beynəlxalq ticarət nəzəriyyələrində əsasən aşağıdakı üç sual cavablandırılmağa
çalışılır:
1.
Ölkələr nə üşün xarici ticarətə cəlb olunurlar, yəni qapalı iqtisadiyyata nisbətən
xarici ticarət ölkəyə hansı mənfəətlər verir?
2.
Ölkənin xarici ticarətinin mahiyyəti necə müəyyən edilə bilər; başqa bir sözlə ölkənin
hansı malları ixrac, hansı malları isə idxal etməli olduğu nə ilə müəyyən edilməlidir?
3.
Ölkənin ixrac qiymətləri ilə idxal qiymətləri nisbəti və ya xarici ticarət həddləri nə
cür formalaşmışdır?
XVIII əsrin ikinci yarısına qədər xarici ticarətin əsaslı elmi araşdırılmasına rast
gəlinmir. Həmin müddətə qədər müxtəlif nəzəriyyələrdə xarici ticarət anlayışına ötəri
surətdə toxunulurdu. Iqtisadi ədəbiyyatlarda beynəlxalq ticarətin ilk dəfə elmi cəhətdən
sistematik surətdə araşdırıldığı əsər kimi bir qayda olaraq klassik iqtisadi nəzəriyyənin
banisi Adam Smitin ―Xalqların sərvətinin təbiəti və səbəbləri haqqında traktat‖ (1776) əsəri
göstərilir. Həmin dövrdən ötən iki əsr yarımlıq müddət ərzində beynəlxalq ticarət
nəzəriyyələri ciddi bir təkamülə məruz qalmışlar. Beynəlxalq ticarət nəzəriyyələrinin
təkamülü Sxem 4.1-də verilmişdir.
4.2.1. Klassik nəzəriyyələrə qədərki konsepsiyalar, onların tənqidi
Xarici ticarətin müxtəlif aspektlərini izah etməyə çalışan ilk nəzəriyyə kimi
merkantilizmi göstərmək olar. Bu nəzəriyyənin ortaya çıxması feodalizm quruluşunun
dağılması və milli dövlətlərin möhkəmlənməsi dövrünə təsadüf edir. Bu cür tarixi fonda
yeni şəraiti nəzəri cəhətdən əsaslandıracaq bir konsepsiyaya ehtiyac duyulurdu ki, belə bir
konsepsiya da merkantilizm oldu. Məhz bu nəzəriyyə iqtisadi fikrin bir istiqaməti olmaqla,
ilk dəfə olaraq feodal özünütəminetmə nəzəriyyələri çərçivsindən kənara çıxdı və yeni
təsərrüfat sistemində əmtəənin rolunu əsaslandırdı.
Merkantilizm nəzəriyyələrinin əsas nümayəndələri kimi, Tomas Meni, Antuan
Monkretyeni, Çarlz Davenantı, Vilyam Stafforu və digərlərini göstərmək olar.
Merkantilistlərin fikrincə, iqtisadi sistem üç sektordan – istehsal sektorundan, kənd
təsərrüfatı sektorundan və xarici koloniyalardan ibarət idi. Onlara görə, tacirlər iqtisadi
sistemin ən mühüm subyekti, əmək isə istehsalın əsas amili idi.
77
Sxem 4.1
Beynəlxalq ticarət nəzəriyyələrinin təkamülü
8
Merkantilistlər hesab edirdilər ki, ölkənin iqtisadi gücü onun qızıl və qiymətli
metallar ehtiyatları ilə ölçülməlidir. Qızıl ehtiyatlarının artımı dövlətin əsas vəzifəsi olmalı
8
Hacıyev Ş.H. ―Beynəlxalq ticarət nəzəriyyələri: metodoloji təkamül‖. ―İqtisad elmləri: nəzəriyyə və praktika‖ jurnalı,
1998, №1-2, səh. 55
Klassik nəzəriyyələrə
qədərki konsepsiyalar
Merkantilizm
Fiziokratizm
Klassik nəzəriyyələr
Mütləq üstünlüklər nəzəriyyəsi
Müqayisəli üstünlüklər nəzəriyyəsi
Beynəlxalq dəyər nəzəriyyəsi
Neoklassik nəzəriyyələr
İstehsal amilləri nəzəriyyəsi
İstehsal amillərinin nisbəti nəzəriyyəsi
İstehsal amillərinin qiymətlərinin
bərabərləşdirilməsi teoremi
Müqayisəli üstünlüklər nəzəriyyəsinin
daha çox miqdarda ölkə və əmtəələrə
intişar edilməsi
Müasir nəzəriyyələr
Müasir şəraitdə klassik nəzəriyyələrin
prinsiplərinin zənginləşdirilməsi və
təkmilləşdirilməsi
Beynəlxalq ticarətin yeni problemlərinin
klassik mövqedən tədqiq edilməsi
Beynəlxalq ticarətin müasir alternativ
(klassik nəzəriyyədən fərqli)
nəzəriyyələri
78
və xarici ticarət də ilk növbədə buna xidmət etməlidir. Buna görə də, dövlət öz mövqelərini
gücləndirmək üçün aşağıdakılara əməl etməlidir:
müsbət ticarət balansı dəstəklənməli, yəni daha çox əmtəə ixrac edilməlidir; bu, qızıl
axınını təmin etməklə, daxili istehsalı və məşğulluğu artırmağa imkan verir;
ticarət siyasəti alətlərinin köməyi ilə ixrac stimullaşdırılmalı və idxal
məhdudlaşdırılmalıdır; son nəticədə yenə müsbət ticarət saldosu təmin edilir;
xammal ixracını qadağan etmək və ya ciddi şəkildə məhdudlaşdırmaq və eyni
zamanda, ölkə daxilində hasil edilməyən xammalın rüsumsuz idxalına şərait
yaratmaq; bu, qızıl ehtiyatları toplamağa və hazır məhsulun aşağı ixrac qiymətlərini
təmin etməyə şərait yaradardı;
koloniyaların metropoliyalardan başqa digər ölkələrlə ticarət etməyi və hazır məhsul
istehsalını qadağan etmək.
Göründüyü kimi, merkantilistlər qızıl və digər qiymətli metalları ölkə sərvətinin
qaynağı hesab edir, dövlət xəzinəsinə ölkənin iqtisadi və siyasi gücünün təməli kimi
baxırdılar.
Merkantilistlərin beynəlxalq ticarət nəzəriyyəsinə verdikləri töhfə danılmazdır, ən azı
ona görə ki, onlar ilk dəfə xarici ticarətin ölkə iqtisadiyyatı üçün əhəmiyyətini qeyd etmiş və
müasir iqtisadiyyatda tədiyə balansı adlanan anlayışı təsvir etmişlər. Onların fikirləri
həmçinin klassik məktəbin inkişafına təkan vermişdir. Onların baxışlarının məhdudluğu isə
ondan ibarət idi ki, bu nəzəriyyənin nümayəndələri bir ölkənin varlanmasının ancaq hansısa
digər bir ölkənin yoxsullaşması halında mümkün olduğunu düşünürdülər.
Merkantilizm nəzəriyyəsini əsaslı surətdə tənqid edən ilk iqtisadçılardan biri ingilis
Devid Xyum olub. O, ―qiymət-qızıl-axın‖qarşılıqlı fəaliyyət mexanizmini işləməklə
merkantilistlərin ―ölkə sonsuzluğa qədər qızıl ehtiyatlarını artıra bilər və bu, onun
beynəlxalq rəqabət qabiliyyətliliyinə təsir etməyəcək‖ fikrini şübhə altına qoydu. Onun
fikrincə, ölkəyə qızıl axınını təmin etməklə ticarət balansının müsbət saldosunun
dəstəklənməsi ölkə daxilində pul təklifini artıracaq və əmək haqqlarının və qiymətlərin
artımına gətirib çıxaracaq. Qiymətlərin artımı nəticəsində isə ölkənin rəqabət qabiliyyətliliyi
aşağı düşəcək. Ölkədən qızıl axını isə əksinə, qiymətlərin və əmək haqqlarının aşağı
düşməsinə və rəqabət qabiliyyətinin artmasına səbəb olacaq. Deməli, ölkə daxili iqtisadi
faktorların işə düçməsi səbəbindən daim ticarət balansının müsbət saldosunu saxlaya
bilməz.
Merkantilizm məktəbi təxminən 150 il müddətində hökmran mövqedə olmuş və bu
müddət ərzində beynəlxalq ticarət bütün mümkün məhdudiyyətlərlə əhatə olunmuşdu. Bu
cür məhdudiyyətlər beynəlxalq ticarətin inkişafını xeyli mürəkkəbləşdirirdi ki, bu da
kapitalizm münasibətlərinin inkişafı üçün ciddi maneə idi. Belə bir vəziyyətdə merkantilist
yanaşma öz mövqelərini itirərək yerini azad ticarət tərəfdarlarına verməyə başladı.
Merkantilizmdən az sonra yaranan fiziokratizm nəzəriyyəsi xarici ticarətə elə böyük
əhəmiyyət verməsə də iqtisadi elmin inkişafında mühüm rol oynamışdır. Bu nəzəriyyənin
nümayəndələri kimi Fransua Keneni, Jak Turqonu, Viktor Mirabonu göstərmək olar. Onlar
merkantilistlərdən fərqli olaraq ölkənin sərvətinin əsasını ticarətdə deyil, istehsalda, daha
doğrusu kənd təsərrüfatı istehsalında görürdülər və belə fikirləşirdilər ki, dövlət iqtisadi
həyatın təbii axarına qarışmamalıdır. Bu təlimin yaradıcılarından olan F.Kene belə hesab
edirdi ki, dövlət ictimai həyatda gedən proseslərə müvafiq qanunlar qəbul etməklə öz
missiyasını başa çatdırmalıdır. Bütün bunlarda azad ticarət siyasətinin ilk işartıları
görünürdü.
Bu nəzəriyyənin nümayəndələri tərəfindən irəli sürülən müddəaların qeyd etdiyimiz
kimi, xarici ticarətlə birbaşa əlaqəsi olmasa da, onların fikirləri ticarət nəzəriyyələrinin