133
Dünya_əmtəə_ixracının_və_dünya_istehsalının__fiziki_həcminin_artım_templəri,_(%-lə)'>Cədvəl 4.4
Dünya əmtəə ixracının və dünya istehsalının
fiziki həcminin artım templəri, (%-lə)
1995-00
2000
2001
2002
Dünya əmtəə ixracı
7.0
11.0
-0.5
3.0
Dünya
əmtəə
istehsalı
4.0
5.0
-0.5
1.0
Dünya ÜDM-si
3.0
4.0
1.5
2.0
Mənbə: WTO. World Trade Report, 2002. – Geneva, 2003.
Cədvəl 4.5
Beynəlxalq ticarətin ölkələrin ərazi əlamətinə görə
coğrafi strukturu, (%-lə)
İxrac
İdxal
1953
1973
1993
2002
1953
1973
1993
2002
Dünya
100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0 100.0
Şimali Amerika
24.2
16.9
16.6
15.1
19.7
16.7
19.7
22.0
Latın Amerikası
10.5
4.7
4.4
5.6
9.3
5.1
5.1
5.4
Qərbi Avropa
34.9
45.4
44.0
42.4
39.4
47.4
43.0
40.8
Mərkəzi və Şərqi
Avropa/ Baltik ölkələri/
MDB
8.1
9.1
2.9
5.0
7.6
8.9
2.9
4.6
Afrika
6.5
4.8
2.5
2.2
7.0
4.0
2.6
2.1
Orta Şərq
2.7
4.1
3.4
3.9
2.0
2.8
3.3
2.7
Asiya
13.1
14.9
26.1
25.8
15.1
15.1
23.3
22.4
Mənbə: WTO. World Trade Report, 2002. – Geneva, 2003.
Cədvəldən göründüyü kimi, beynəlxalq ticarətin ərazi axınlarında əhəmiyyətli
dəyişikliklər baş vermişdir. Belə ki, Şimali Amerika, Latın Amerikası, Mərkəzi və Şərqi
Avropa, Afrika ölkələrinin dünya əmtəə ixracında payı azalmışdır. Bunun əsinə olaraq,
Qərbi Avropa, Orta Şərq və Asiya ölkələrinin dünya ixracında malik olduqları pay
artmışdır. İdxalda da təxminən eyni meyllər müşahidə edilmişdir.
Təşkilati əlamətinə görə dünya ticarətinin coğrafi strukturuna gəldikdə isə qeyd
edilməlidir ki, son 30 ildə sənayecə inkişaf etniş ölkələin dünya ixracında payı 60-70%,
inkişaf etməkdə olan ölkələrin payı 25-30%, keçmiş sosialist ölkələrinin payı isə 5%
ətrafında tərəddüd edir. Bunu Cədvəl 4.6-dan daha əyani surətdə görmək olar.
Cədvəldən görünür ki, inkişaf etmiş ölkələr həm ixracda, həm də idxalda dominant
mövqeyə malikdirlər. Lakin onların dünya ixracında və idxalında payı azalmağa doğru
meyllidir. İnkişaf etməkdə olan və keçid iqtisadiyyatlı ölkələrin payı isə əksinə artmaqdadır.
Bu isə göstərir ki, inkişaf etməkdə olan ölkələrin xarici ticarəti inkişaf etmiş ölkələrin xarici
ticarətinə nisbətən daha yüksək templə artır.
134
Cədvəl 4.6
Beynəlxalq ticarətin ölkələrin təşkilati əlamətinə görə
coğrafi strukturu, (%-lə)
İxrac
İdxal
1992
1995
2002
1992
1995
2002
Dünya
100.0
100.0
100.0
100.0
100.0
100.0
İnkişaf etmiş ölkələr
71.1
67.9
63.1
70.5
66.6
65.1
İnkişaf etməkdə olan
ölkələr
25.8
28.2
30.2
26.9
29.8
29.2
Keçid iqtisadiyyatlı
ölkələr
3.1
3.9
6.7
2.6
3.6
5.7
Mənbə: WTO. World Trade Report, 2002. – Geneva, 2003.
Cədvəl 4.7-də isə ayrı-ayrı öləkələrin dünya ixracında və idxalında malik olduqları
mövqe əks olunub.
Göründüyü kimi, beynəlxalq ticarətdə aparıcı mövqeyə inkişaf etmiş dünyanın üç
mərkəzi – ABŞ, Avropa Birliyi və Yaponiya malikdir. Onların payına dünya ixracının və
idxalının təxminən 60%-i düşür.
Dünya əmtəə dövriyyəsinin təxminən yarısı isə ―böyük yeddilik‖ ölkələrinin (ABŞ,
Kanada,
Yaponiya, Fransa,
Böyük Britaniya, Almaniya, İtaliya) nəzarətindədir.
Müasir mərhələdə beynəlxlaq ticarətin əmtəə strukturunda da müəyyən
xüsusiyyətlər müşahidə edilir. Həmin xüsusiyyətləri təhlil etmək üçün Cədvəl 4.8-ə nəzər
yetirək.
Beynəlxalq ticarətin əmtəə strukturu bir neçə meyllə xarakterizə edilə bilər. Birincisi,
beynəlxalq əmtəə dövriyyəsinə cəlb edilən əmtəə axınları diversifikasiya olunur.
Almaniyanın ixrac nomenklaturasında bu gün 180, ABŞ, Böyük Britaniya və Fransanın 175,
Yaponiyanın 160 mal mövqeyi mövcuddur. Bu, dünya bazarlarına çıxarılan məhsulların
sürətlə təzələndiyini göstərir. Hər 5 il müddətində maşın və cihazqayırma sənayesi
məhsullarının təxminən 60%-i təzələnir.
İkincisi, elmi-texniki tərəqqinin təsiri nəticəsində beynəlxalq ticarətdə emaledici və
kimya sənayesi məhsullarının payı yüksəlir. 2002-ci ildə dünya ixracının 3/4-ü emaledici
sənayenin payına düşüb. 1985-ci ildə isə bu göstərici 2/3-ə, 1937-ci ildə isə 2/5-ə bərabər
olub. Bu məhsullar üzrə dünya bazarlarında əsas ixracatçı və idxalatçılar kimi sənayecə
inkişaf etmiş ölkələr çıxış edirlər.
Üçüncüsü, xammal və yanacaqla ticarətin dünya əmtəə dövriyyəsində payı getdikcə
azalır ki, bu da sənayecə inkişaf etmiş ölkələrin maddi istehsalında xammal əmtəələrinin
rolunun azalması və xammalın dünya qiymətlərinin aşağı düşməsi ilə əlaqədardır.
Dördüncüsü, dünya ticarətində ərzaq məhsullarının da xüsusi çəkisi azalır. 1937-ci
ildə bu göstərici 22.8%-ə bərabər olduğu halda, 2002-ci ildə 11.6% təşkil edib. Bu da aqrar
sektorun bütün qrup ölkələrin daxili istehsalında payının aşağı düşdüyünü, kənd təsərrüfatı
məhsullarının emal səviyyəsinin artdığını və qiymətlərin aşağı düşdüyünü göstərir.