98
patriarxat stereotiplərin hökmranlığı və müxtəlif sosial qruplara aid olan qadınların ümumi hərəkat platforması
işləmək bacarığının olmaması ilə bağlıdır. Əvvəllər, totalitarizmdə rəsmi siyasi karyera edən qadın
bir qayda
olaraq, nəinki digər qadınların yüksəlməsinə və irəli getməsinə kömək etmirdi, əksinə, öz sosial-demoqrafik
qrupundan aralanırdı. Artıq təşəkkül tapmış həmin qadın-siyasətçi stereotipinin yeni reallıqda öz təsdiqini
tapması heç də əsaslı sayıla bilməz. Müasir şəraitdə yeni tip siyasətçi qadının formalaşması üçün müəyyən
zəmin yaranmaqdadır. Hər şeydən əvvəl bu, qadına siyasətə kütləvi tədbirlərdən, seçki kampaniyalarından,
siyasi
partiyalarda, elmi-istehsalat birliklərindəki fəaliyyətdən keçərək gəlməyə imkan verən sosial-siyasi
məkanın ümumi demokratikləşmə prosesidir. Burada nəzərdə saxlamaq lazımdır ki, qadınların öz siyasi
marağını dərk etməsi prosesi daha yavaş gedir, çünki qadının fikrincə daha əhəmiyyətli olan: ölkənin siyasi
vəziyyəti, sosial problemlər, aşağı məvacib, əmək bazarında
vəziyyətin pisləşməsi, uşaqların səhhəti və təhsili,
ailə problemləri və sairə kimi problemlər onu üstələyir. Qadının siyasi fəaliyyətə daxil olmasına mane olan digər
səbəb kişi korporativ mədəniyyətidir ki, onun əsasında şəxsi münasibətlər və qadın siyasətçilərə qarşı
qabaqcadan yaranan yanlış fikir durur. Qadını qəbul etməməyin kökləri iyerarxik gender stratifikasiyasına gedib
çıxır ki, ona müvafiq asılı rol ayrılırdı. Qadın siyasi karyerasında kişi və qadının müxtəlif imkan qiymətləri,
qadının vaxtını məhdudlaşdıran ailə işlərinin qeyri-bərabər bölünməsi, ailədə qadının
müvafiq mənəvi
dəstəyinin olmaması kimi amillər də ləngidici rol oynayır. Qadınlar kişilərlə müqayisədə daha az dərəcədə
müstəqil seçim əsasında yaşayır və bu da onların siyasi fəallığına mənfi təsir göstərir.
Buna baxmayaraq son onilliklər ərzində dünyadakı siyasi strukturda qadın təmsilçiliyinin xeyrinə mühüm
dəyişikliklər baş vermişdir. Qadın özünüdərkinin yüksəlməsi, tarixi prosesdə öz rolunun başa düşülməsi təkcə
kişi və qadının rolu barədə deyil, həmçinin «hakimiyyət», «siyasət», «demokratiya», «liderlik» kimi anlayışların
mənası barədə də təsəvvürlərin tədricən dəyişməsi ilə bir vaxtda baş verir. Qadının
cəmiyyətdə öz həyat yolunu
müstəqil seçə bilən nəinki bərabərhüquqlu, həm də bərabərdəyərli üzv olması ilə bağlı etiqad getdikcə güclənir.
Dünya təcrübəsi göstərdi ki, siyasət sahəsində rəhbər vəzifə tutan qadınların sayının artması siyasi addım
arsenalının strukturunda, həm siyasətdaxili, həm də xarici siyasət səhnələrində siyasi problemlərin və
ziddiyyətlərin daha insanpərvər, daha mənəviyyatlı həll vasitələrinin seçilməsində pozitiv
dəyişikliklərə səbəb
olur.
Və nəhayət, genderin sosial aşkarlığının daha bir aspektinə toxunaq. Genderin sosial təşkilinin hərtərəfli,
bütöv sosial sistem olaraq cəmiyyətin digər struktur elementləri ilə qarşılıqlı əlaqəli təhlili gender
stratifikasiyasının və gender bərabərsizliyinin cəmiyyətin sosial strukturunun sosial-sinfi, irqi və milli-etnik
təbəqələşməsi ilə sıx bağlılığını və qarşılıqlı təsirini tam dəqiqliyi ilə izləməyə imkan verir. Unutmaq olmaz ki,
məqsədi gender fenomeninin təkcə ən ümumi nöqtələrinin üzə çıxarılması olan gender probleminə yalnız
ümumnəzəri yanaşma müəyyən dərəcədə həmin sosio-mədəni konstruktun bu yaxud başqa
səviyyədə praktiki
görünüşünü səciyyələndirən konkret forma, şərait, amil və əlaqələrdən abstraktlaşmasına yol verə bilər. Gender
bərabərsizliyinin konkret tarixi şəraitdəki problemlərinin geniş tədqiqi isə sosial-sinfi, irqi, etnik və və bilavasitə
gender statusu da daxil olmaqla, gender münasibətlərinin həmin subyektinin
bütün sosial status və mövqe
əlaqələrinin mütləq nəzərə alınmasını tələb edir.
Onları hər bir elementin bu yaxud başqa dərəcədə digərlərindən asılı olduğu vahid stratifikasiya sistemi
kimi araşdırmaq lazımdır. Məsələn, sənaye kapitalizmi dövründə sosial sinfi və gender stratifikasiyası
arasındakı əlaqə sinfi mənsubiyyətindən asılı olmayaraq bütün qadınların əzilməsində və eyni zamanda fəhlə
sinfini təşkil edən həm kişi, həm də qadınların istismarında özünü göstərirdi. İrqi ayrı seçkiliyin mövcud olduğu
ölkələrdə mahiyyəti qadının ailə üçün yaşaması haqda müddəadan ibarət olan gender ideologiyası və aşağı
səviyyəli (irqi mənsubiyyət baxımından) qrupların ikinci dərəcəliliyini və etibarsızlığını əsaslandıran irqi
ideologiya ağdərili kişilərin hakimliyini təsdiq edən stratifikasiya sisteminin yaranmasına yardım edirdi. Bu cür
cəmiyyətdə elə vəziyyət yaranmışdı ki, bütün kişilər və bütün ağdərililər (cinsindən asılı olmayaraq) istismarçı
rolunda çıxış edirdi: ağdərili kişilər həm ağdərili qadınları, həm də rənglidərili kişi və qadınları; ağdərili qadınlar
rənglidərili kişi və qadınları; rənglidərili kişilər rənglidərili qadınları istismar edirdi.
Qeyri-millətdən olan
əhalinin – üçüncü dünya ölkələrindən və MDB-dən çıxmış insanların – məskən saldığı ölkənin vətəndaşlığına
malik olmayaraq əsasən azödənişli yerlərdə istifadə olunduğu cəmiyyətlərdəki gender və milli-etnik
stratifikasiyanın kəsişində də eyni mənzərənin şahidi oluruq. Belə cəmiyyətdə stratifikasiya sistemi
piramidasının zirvəsində kişilər (millətindən asılı olmayaraq) və həmin dövlətin vətəndaşları (cinsindən asılı
olmayaraq) dayanır. Beləliklə, konkret sosial şəraitdə sinif, irq, millət və gender sosial bərabərsizliyin eyni
zamanda mövcud olan sistemlərini formalaşdırmağa qabildir.
Genderin sosial qurulma prosesinin təhlili göstərdi ki, onun əsasında dayanan gender stratifikasiyası və
gender bərabərsizliyi cəmiyyətin həyat fəaliyyətinin ayrı-ayrı sahələrində özünü büruzə verərək bir sıra norma,
dəyərlər, stereotip və göstərişləri formalaşdırır ki, onlar da öz növbəsində yayıldıqca və təsdiqini tapdıqca
mövcud gender sisteminin istehsalına dəstək verir.
XX yüzilin ikinci yarısında dünya ölçüsündə özünü göstərən qadın hərəkatı Azərbaycanda
da özünü hiss
etdirir. Qadın cəmiyyət həyatının bütün sahələrində kişilərlə bərabər olmaq istəyir. Müasir dövrün bu tələbi İlyas
Bu derslik behruzmelikov.com saytindan yuklenmisdir