www.vivo-book.com
163
– Siz onu tanıyırsınız? – Mirzəyev təəccübləndi, – o
kimdir?
– Ömər Əfəndiyev. Qonşu rayonun sakini. O, sərhədi
bir neçə gün əvvəl Horadiz tərəfdən keçmişdi. Orda bir
çobanı öldürüb. Bu da onun şəkli.
İşin nə yerdə olduğunu anlayan Rəhimov cəld önə
çıxdı.
– Prokurorluq işçiləri həmişə dəqiq işləyirlər, – o,
qalibiyyətlə bildirdi.
Rasim Paşayeviç cəsədin üzərinə əyildi.
– Bu həminkidir? Əminsiniz?
– Məncə, hə. Hər şey uyğun gəlir. Onların birləşmiş
dəstəsi sərhədə tərəf gedirmiş.
– Cinayət işini kim aparır? – MTN nazirinin müavini
soruşdu.
– Mən, – Cəfərov cavab verdi.
– Biz Bakıya birlikdə qayıdacağıq, – Rasim Paşayeviç
fikirli halda əmr etdi, – gərək bu işə bizim müstəntiq də
qoşulsun.
www.vivo-book.com
164
– Bəs onun doğmaları harda yaşayırlar? – Rəhimov
dərhal narahat oldu. – Onun hansı ailədən çıxdığına bir daha
baxmaq lazımdır. Bəlkə onların hamısı quldurdur. Ot kökü
üstə bitər. Bu yaramaz haqda mənə məlumat verin.
– Onun üç qardaşı cəbhədə vuruşur, – Cəfərov sakitcə
dedi, – biri də həlak olub. Məncə, siz səhv edirsiniz.
Rəhimov qəzəbdən yalnız ağzını aça bildi, amma heç
nə demədi.
– Biz yenə də onun ailəsini yoxlayarıq, – yerli
təhlükəsizlik xidmətinin rəisi ona dəstək verdi.
– Əlbəttə, yoxlayarsınız, – Cəfərov daha mübahisə
etmədi, – bu sizin işinizdir.
XI HİSSƏ
Dronqo və ya indi adlandırıldığı kimi Robert Krou
Batuma Tiflisdən getməli oldu. Tiflis aerodromunda
təəccüblü dərəcədə nizamsızlıq və səfalət hökm sürürdü.
Aeroportda yalnız bir neçə ticarət köşkü var idi, hər yer kirli,
www.vivo-book.com
165
bina köhnəydi. Ən başlıcasısa aeroportda sanki bütün
ümidlərini itirmiş sönük baxışlı insanlar gəzirdilər.
Müstəqilliyinin dördüncü ilində demək olar ki, bütün
Gürcüstan bu vəziyyətdəydi. Abxaziyayla müharibədəki
məğlubiyyət faktiki olaraq ayrılmış Cənubi Osetiya, daimi
daxili hesablaşmalar, iqtisadi enmə, aclıq çəkən əhali.
Gürcüstanın paytaxtını nə vaxtsa dünyanın digər
şəhərlərindən fərqləndirən şən, coşqun insanların səsləri
eşidilmirdi. Hər şeyə inamını itirmiş əhali sanki iradəsiz
yaşayırdı. Və ən qorxulu zərbəni nə Osetiya, nə Abxaziya,
nə də aclıq və ərzaq çətinlikləri endirdi. Qürurlu gürcü
xalqına ən qorxulu zərbə, gürcünün (!) gürcüyə atəş açdığı,
qardaşın qardaş üstünə getdiyi Vətəndaş müharibəsi oldu.
Öz orijinallığı və ənənələriylə fərqlənən xalq birdən
Vətəndaş müharibəsinin cəhənnəminə düşdü. Bu ən əsas
ideallara, çox çətinliklə qorunub saxlanan daxili mənəvi
dəyərlərə endirilən zərbəydi. Müharibədən sonra gürcülər
bir-birilərinə olan hörmətlərini itirmişdilər. Bu isə əvvəllər
özünü bu qədər sevən və xoşbəxt yaşayan bir xalqın taleyinə
yazılan ən qorxulu sınaq idi.
www.vivo-book.com
166
Şəhərin özündə Amerika dolları, alman markası, rus
rublu işləyirdi, gürcü kuponuna çoxdan əl yelləyirdilər.
Çətinliklə yol maşını tapan Robert Krou onu dəmiryol
vağzalına aparmaq üçün sürücünü birtəhər yola gətirə bildi.
Əgər aeroport kirliydisə, vağzal əsl zibilxanaydı. İnsanlar
elə yerdəcə yatırdılar, hər yerdə böyük yük tayaları, kisələr,
yeşiklər görünürdü. Radio ilə verilən informasiyalar çox
vaxt eşidilmirdi, eşidilənlərsə əsasən yanlış olurdu. Qatarlar
bir çox istiqamətlərə ümumiyyətlə getmirdi. Rusiya
sərhədlərinin bağlanması mahiyyət etibarilə, Gürcüstanı
xarici aləmdən ayırmışdı.
Aydın oldu ki, bu gün Batuma qatar getmir. Məlum
olmayan səbəblərdən məhz bu gün dəmiryollarının təmirinə
başlamışdılar. Dronqo başa düşdü ki, şəhərdə çox qalmaq
riski var. Məsuliyyətli qərar qəbul etməli oldu, amma başqa
çıxış yolu yox idi. Elə vağzaldan David Qogiyaya zəng etdi.
Dəstəyi cavan bir oğlan götürdü. Görünür, Davidin
çoxsaylı köməkçilərindən və ya cangüdənlərindən idi.
www.vivo-book.com
167
– Salam, ya da bizdə deyildiyi kimi qamarcuba, –
Dronqo başladı. – Cənab David Qogiyanı telefona çağıra
bilərsiniz?
– Kimdir danışan?
– Deyin, Dronqodur, özü biləcək.
Kimsə dəstəyi ovcuyla örtüb yavaşca dedi:
– Hansısa dranqadır.
– Bura ver, – Davidin əmin səsi eşidildi. – Eşidirəm, –
o bir an sonra dedi.
– Batono David, bu mənəm Dronqo.
– Nə yaxşı, – qoca sevindi, – özün gəlmisən? Hardan
danışırsan? Gürcüstandasan?
– Hə, Tiflisdəyəm.
– Daha heç nə demə. Olduğun yeri de, arxanca mənim
adamlarım gələcək.
– Dəmiryol vağzalındayam.
– Əsas girişdə ol, mən maşın göndərirəm. Ağ rəngli
“BMW”-dir, görən kimi yaxınlaş.
Doğrudan da yarım saat sonra vağzala dəbdəbəli
maşın yaxınlaşdı. Maşından bahalı fransız ətri qoxuyan,
Dostları ilə paylaş: |