www.vivo-book.com
173
Paltarında keçmiş illərin dəbdəbəsini saxlayan qapıçı
ona butulkalarını nömrəyə qədər daşıyıb bir dollarını alaraq
uzun müddət təşəkkür etdi. Nömrənin pəncərələri onun
doğma şəhərini xatırladırmış kimi dənizə açılırdı. Onun öz
şəhərində mart ayında təlatümlü olan dəniz səmayla
birləşərək ümumi bozumtul ağ kütlə əmələ gətirirdi ki,
burda da göy, qara və ağ rəngləri görmək olardı.
Dronqoya zəruri sənədləri təqdim edən Vladimir
Vladimiroviçin versiyasına görə o, “Melburn herald”
informasiya
agentliyinin
nümayəndəsi
kimi
onun
“vətənindən” uzaqda yerləşən bu muxtar respublikanın
tarixi, coğrafiyası, özünəməxsus təbiəti və insanları haqda
bir sıra reportajlar hazırlamaq üçün Acarıstana gələn
avstraliyalı jurnalist idi.
Əslindəsə o, Batum limanının “xaç atalarından” biri
olan Şalva Ruruaya çıxış əldə etməliydi. Batum dəniz
darvazalarından narkotik daşınmaları birbaşa onun
sanksiyasıyla həyata keçirilirdi. Yerli hüquq-mühafizə
orqanlarının köməyindən istifadə etməyə ixtiyarının
olmadığı nəzərə alınsa, tapşırıq çətin idi.
www.vivo-book.com
174
Balkona stul qoyaraq beş dəqiqə oturub dənizə baxdı.
Daha sonra otağa qayıdıb ona Moskvada verilən nömrəni
yığmağa başladı.
– Mümkünsə, Pyotr Georgiyeviçi çağırın, – o, dəstəyi
qaldıran qızdan xahiş etdi.
Tezliklə xırıltılı səs gəldi.
– Eşidirəm.
– Mən Moskvadan gəlmişəm. Sizə Vladimir
Vladimiroviçdən salam var.
– Başa düşürəm, – Pyotr Georgiyeviç dərhal cavab
verdi, – harda qalırsınız?
– Keçmiş İnturist mehmanxanasında. Nömrəm...
– Yarım saatdan sonra gəlirəm, – həmsöhbəti
Dronqonun sözünü kobudluqla kəsib sözünü sona
çatdırmağa imkan verməyərək dəstəyi asdı.
“O niyə belə əsəbiləşir?” – Dronqo düşünərək
hamama getdi. Düz yarım saatdan sonra mehmanxananın
vestibülündə oturmuşdu. Bu vaxt əlli yaşlarında, yırtılmış
gödəkcədə, dağınıq saçları və qalın şüşəli eynəyi olan bir
adam təşvişlə içəri girdi.
www.vivo-book.com
175
Dronqo ayağa durub ona yaxınlaşdı.
– Siz Pyotr Georgiyeviçsiniz?
– Hə, hə, – naməlum adam ona tərəf gəldi, – siz mənə
zəng etmisiniz.
– Gəlin, əyləşək, – Dronqo təklif etdi, – nə olub, niyə
belə həyəcanlısınız?
– Cavan oğlan, siz mənim yerimdə olsaydınız! – Pyotr
Georgiyeviç kresloya əyləşərək qızğın tərzdə dedi. Bu
zaman Dronqonun ondan maksimum 10-15 yaş kiçik
olduğunun da fərqinə varmadı.
– Nə olub axı?
– Dünən limanda yaman atışma olub. Milis,
təhlükəsizlik xidməti, prokurorluq – bu gün hamı orda
işləyir. Deyirlər, artıq iki nəfər ölən və bir ağır yaralı aşkar
olunub. Təsəvvür edirsiniz, necə dəhşətdir!
– Təsəvvür edirəm, amma mənim, ya sizin bura nə
dəxlimiz var?
– Siz başa düşmürsünüz, – Pyotr Georgiyeviç ətrafa
nəzər salaraq pıçıldadı, – Ruruanın adamlarına atəş açıblar.
www.vivo-book.com
176
Bütün şəhər bundan danışır. Sizisə, mənə elə gəlir ki, məhz
bu cənabın fəaliyyəti maraqlandırır.
“Belə hisslərini cilovlaya bilməyən köməkçini hardan
tapıblar? – Dronqo düşündü. – Qəribədir. Peşəkara oxşamır.
Vladimir Vladimiroviç isə diletantla işləməzdi”. Pyotr
Georgiyeviç sanki onun fikirlərini oxuyaraq birdən dedi:
– Mən axı bütün ömrüm boyu dənizlə məşğul
olmuşam. BMT-nin gəmiçilik məsələləri üzrə eksperti
olmuşam. Məndən kömək etməyi xahiş etdilər. Mənimsə
sizə necə kömək edə biləcəyim haqda heç bir təsəvvürüm
yoxdur.
– Aydındır, – Dronqo gülümsədi, – narahat olmayın.
Hər şey qaydasındadır. – Əlbəttə, onlar başqa birini tapa
bilməzdilər. Dağılmış keçmiş ölkə məkanında kimə gəldi
güvənmək təhlükəliydi. Və onda şərəfli bir adama etibar
etməyə qərar veriblər. Belə hesab ediblər ki, bu,
peşəkarlıqdan daha vacibdir. Bəlkə bunda da bir məntiq var
idi.
– Kimin atəş açdığını bilirsiniz? – Dronqo soruşdu.
www.vivo-book.com
177
– İş də bundadır, – Pyotr Georgiyeviç qızışdı, –
deyirlər ki, limanda əməlli-başlı döyüş olub. Ruruanın
gəmisinə bir dəstə naməlum adam hücum edib. Onların kim
olduğunu da heç kim bilmir.
– Hücum edənlərdən öldürülən var?
– Deyirlər ki, iki nəfər yaralanıbmış, amma onları heç
harda tapmayıblar.
– Sizcə bu kim ola bilərdi?
– Bilmirəm, – Pyotr Georgiyeviç çiyinlərini çəkdi. –
Ruruaya məxsus gəmiyə hücum etməyə hansı dəstənin
cürəti çatar? Ağlıma gəlmir. Əgər onları tapsa... Bilirsiniz, o
çox qəddar adamdır.
– Təsəvvür edirəm.
– Yox, doğrudan deyirəm. Batumda ondan hamı
qorxur – milis rəisindən tutmuş limandakı qarovulçuya
qədər. Birdən aydın olur ki, onun gəmisinə hücum olunub.
Adamları öldürülüb. Və ən dəhşətlisi – onun yükünü
oğurlayıblar.
Dostları ilə paylaş: |