Əclafların qanunu
Yüklə 2,27 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
274 axırda gələnlər öldürülənə yaxınlaşıb onun maskasını çıxardılar. Onlara laklı ayaqqabı geyinmiş daha bir adam yaxınlaşdı. Hücum edənin cəsədini onun ayağına gətirdilər. – Qafqazlılar, – kimsə deyərək yerə tüpürdü. Öz mühafizəsiylə təsadüfən bankın yaxınlığında olan Boris Qriqoryeviç Lazarev ayağını azca kənara çəkdi. Başını qaldırıb uzaqlaşan avtomobillərin arxasınca baxdı. – Yaxşı uşaqlar, hesablaşarıq, – o, qəzəblə vəd etdi. Və artıq qarşısındakı cəsədə əhəmiyyət vermədən banka tərəf getdi.
XVI HİSSƏ Respublika prokurorluğunun Bakıdakı binasına daha bir qara rəngli “Volqa” yaxınlaşdı. Bu gün saat üçdə respublika prokuroru prokurorluğun kollegiyasını keçirirdi. Və ənənəyə görə bütün rayon və şəhər prokurorları, eləcə də
www.vivo-book.com
275 idarə rəhbərləri orda olmalıydılar. Hərçənd, yayda qara maşınlarda isti olsa da, prokurorlar məhz bu rəngi sevirdilər. Sanballılığına və ənənəyə görə. Qara “Volqa” hakimiyyət rəmzi sayılırdı. Baxmayaraq ki, Bakıda artıq “Mersedes”, “BMW”, “Volvo” və “Kraysler”in son modelləri çoxdan peyda olmuşdu, amma Qorki və ya indi adlandırıldığı kimi Nijni Novqorod avtomobil zavodunun maşınları hələ də geniş istifadə olunurdu. Və bu gün bu toplantıya gələnlər, əksəriyyətinin hətta “Rolls-Roys”un ən son modelini almağa gücü çatsa da, ənənəyə mütləq sadiq qalırdılar. Prokuror hakimiyyətinin nə olduğunu anlamaq üçün Bakıda yaşamaq gərəkdir. Bu, sərhədsiz və heç kim tərəfindən nəzarət olunmayan kef, ən təmiz və saf formada hakimiyyət, qüdrət və nəhayət, böyük pul deməkdir. Universitetə qəbul olunan hüquq fakültəsi tələbələri artıq özlərini prokuror kimi görürdülər. Yalnız prokuror, başqa heç nə. Prokurordan yüksəkdə rayonun birinci katibi ola bilərdi. Amma onun, prokurordan fərqli olaraq, başının üstündə çoxlu rəislər olurdu və ən pisi səhərdən axşama kimi işləməliydi. Rayon katibləri qalmayandan sonra
prokuror hakimiyyəti www.vivo-book.com
276 görünməmiş dərəcədə artmalıydı. Amma bütün Azərbaycan prokurorlarının bəxtindən belə olmadı. Məlum olur ki, iqtisadi sərbəstlik insanları ən yaxşı qanunlardan və “demokratların” istənilən şüarlarından daha tez müstəqilləşdirir. İnsanlar pul qazanmağı öyrəndilər, bütün dünya boyu səyahət etmək imkanı əldə etdilər. Deməli, xoşuna gəlməyən prokurordan da uzaqlaşmaq olardı. Ya da deputat seçilib toxunulmazlıq hüququ alandan sonra prokurora əhəmiyyət verməmək də mümkündür. Ədalət naminə demək lazımdır ki, bu hal Rusiya üçün daha xarakterik idi və bir çox cinayətkarlar deputat mandatı əldə edəndən sonra qanunla üz-üzə gəlməkdən qaça bilirdilər. Sovet İttifaqı dağılandan sonra hər şeyi avtomatlar həll etməyə başladı. Avtomatı olmayan prokurorlar hətta bir qədər miskin görünürdülər. Onlara sadəcə olaraq əhəmiyyət verilmədi. Daha çox sayda avtomata sahib olan daxili işlər naziriylə müdafiə naziri həlledici fiqura çevrildilər. Və əgər əvvəllər prokurorlar milis işçilərindən daha yüksək instansiya sayılırdılarsa, yenidənqurmadan sonrakı dövrdə bəzi dəyərlər yerini dəyişmişdi. Daha qanunlardan qorxmur, www.vivo-book.com
277 onu saymır və yerinə yetirmirdilər. Və prokurorlar hakimlərlə birgə adi məhkəmə və prokurorluq məmurları sayılmağa başladılar. Amma avtomatlara hamı hörmət edirdi və Daxili İşlər Nazirliyi bir çox inkişaf etməkdə olan respublikalarda ən önəmli nazirlik olurdu. Respublika prokurorları orta hesabla, hökumət və Prezidentlə birgə hər çevrilişdən sonra dəyişdiyindən hamıya aydın oldu ki, onlardan qorxmaq lazım deyil. Bu da prokurorluq işçilərinin maddi bazasını möhkəm şəkildə sarsıtdı. Amma rayonlarda ənənələr hələ də yaşayırdı və bir çox prokurorlar keçmiş günlərin dividentləriylə hələki pis yaşamırdılar. Bu gün prezidiumda oturanların arasında respublika prokurorunun müavini Ənvər Vəliyev də var idi. Əhvalı çox pis idi. Respublika prokurorunun məruzəsini demək olar ki, dinləmədən son günlər baş verən hadisələr haqda düşünürdü. Təhqiqat şöbəsinin rəisi Kazımovun ona, cənub sərhədində, işğal altında olan Füzuli rayonunun demək olar ki, yaxınlığında çobanın öldürülməsi haqda danışmasından sonra yuxusu ərşə çəkilmişdi. Axı onu əmin etmişdilər ki, www.vivo-book.com
278 heç nə olmayacaq. Bəlkə də o səhv edirdi, amma hər şey ən xırda detallara qədər üst-üstə düşürdü. İki həftə əvvəl dostluq etdikləri şirkət sahiblərindən biri ona zəng etmişdi. Asif Paşayev respublikada, eləcə də, Zaqafqaziyada ən tanınmış və zəngin insanlardan biriydi. Vəliyev hələ, böyüklüyünə görə Azərbaycanın ikinci şəhəri olan Gəncədə prokurorluqlardan birinə rəhbərlik edərkən onunla tanış olmuşdu. O zaman Paşayev yerli sənaye nazirinin müaviniydi. Zaman dəyişirdi, prezidentlər gəlib-gedirdi, çevrilişlər öz axarında, Asif Paşayevsə hələ də öz yerindəydi. Sanki respublikada baş verən hadisələrin ona dəxli yox idi. O, dişbatmaz idi. Bəlkə də bu hadisələri əvvəldən görə bildiyindən həm sağlara, həm sollara səxavətlə pul xərcləyirdi. Buna görə də hakimiyyətə gələn istənilən adam özünü ona borclu hesab edərək hər şıltaqlığına dözürdü. Respublikanın əsl sahibləri Paşayev kimi adamlar idi. Parlamentdə, hökumət evinin kuluarlarında qaynayan xırda ehtiraslar onları maraqlandırmırdı. Onlar, mahiyyətcə ölkənin bütün iqtisadiyyatına nəzarət edərək, daha geniş, Yüklə 2,27 Mb. Dostları ilə paylaş:
|