Elçin Hüseynbəyli Yolayrıcında qaçış
Yüklə 5,11 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxananın e-nəşri. 2011 90 | w w w . k i t a b x a n a . n e t – M i l l i V i r t u a l K i t a b x a n a Yolun buzu açılmışdı, arabir çıxan günəş dağlardakı qarın suyunu çıxarıb yollara axıtmışdı. Yol sürüşkəniydi, yerimək get-gedə çətinləşirdi. Amma geriyə yol yox idi, hər şeyin cavabı irəlidəydi. O, bir neçə saat yol gedəndən sonra dayandı. Arxadan hənirti hiss elədi. Sanki kimsə onu izləyirdi. Arxaya dönüb baxdı, amma heç kimi görmədi... Nəhayət, yolayrıcına çatdı. Dinqo demişdi ki, dağ başındakı yolayrıcından üç tərəfə yol gedir: cığırlardan biri İraqa, biri İrana, düz yol isə Şırnaka aparır. Üçüncü yolu deməsəydi də bilirdi. Çünki həmin yolla bura gəlmişdilər. Məhəmməd yolayrıcında dayanıb, hara gedəcəyi barədə düşünürdü, amma qərar qəbul edə bilmirdi. Birdən kiminsə onun izlədiyini gördü. Uzaqdan qaraltı gəlirdi. Kimsə onun izinə düşmüşdü. Bəlkə də bu qarabasmaydı. Gözlərini ovuşdurdu, qaraltı bir anlığa yoxa çıxdı, amma yenidən ağacların arasında göründü. Məhəmməd qaçmağa başladı. O, arxaya baxmadan qaçırdı, hara getdiyini bilmirdi... Məhəmməd qaçırdı. Mən onu görürdüm. O, qan-tər içindəydi, ağzı köpüklənmişdi. Ətraf uçurum, qarşıdakı dərələr qapqaranlıq idi. Bel çantasını da yerə atmışdı. İrəlidə Məhəmmədin bəlkə də tanımadığı, görmədiyi məmləkətlər vardı. O, özünün olmadığı, günahlarının bağışlandığı yerə çatmağa can atırdı. Amma o yer uzaqlardaydı, bəlkə də yox idi... * * * Hadisənin bu yerində qapı döyüldü. Əvvəlcə fikir vermədim, hadisələrin axarından çıxmaq mənə sərf eləmirdi. Geri qayıtmaq elə də asan olmayacaqdı. Çünki hər çıxışa təzədən dönmək olmur. Amma qapı aramsız döyülməyə başlamışdı. Qapının o üzündəki adamın əl çəkmək fikri yoxuydu. Nəhayət, düşüncələrimi yarımçıq kəsməyə məcbur oldum, zatən o düşüncələri qapı taqqıltısı çoxdan özü ilə aparmışdı... Qapını açdım. Çöldə heç kim yox idi. "Hürriyyət+" qəzetindən başqa. Götürüb baxdım. Bu, xüsusi nömrəydi. Birinci səhifədə Züleyxa Göyçəyin şəkli verilmişdi, altında isə belə bir xəbər yerləşdirilmişdi: "Bir ay öncə qətlə yetirildiyi güman olunan Züleyxa Göyçəyi Kanar adalarında görüblər. Deyilənə görə, qətlə yetirilən Züleyxa Göyçəyin bənzəriymiş, o, özü isə Amerikanın agentiymiş. Züleyxa böyük fitnələr ustası hesab olunur. Adamın inanmağı gəlmir. Şayiələr həmişə maraqlıdır". www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxananın e-nəşri. 2011 91 | w w w . k i t a b x a n a . n e t – M i l l i V i r t u a l K i t a b x a n a Həmin səhifənin lap aşağısında, qəzet dililə desək, "podvalında" isə iri planda dalğalanan Amerika bayrağı verilmişdi, bayrağın altında İtaliya mafiozilərinə bənzər, qara eynəkli bir adam dayanmışdı və kiməsə göz vururdu. Bu gözbasmanı mən öz ünvanıma qəbul elədim və gülümsündüm. Mənə elə gəldi ki, mən Böyük Xocanı gördüm... Gözlərimi yumub keçmişi düşünməyə başladım. Boğaziçində ağ yelkənli gəmilər üzürdü. Onlar günəşin işığında əsrarəngiz görünürdülər. Günəşin, sanki, yelkəni varıydı... Züleyxa gəminin burnunda dayanıb, “Titanik” filminin qadın qəhrəmanı kimi, qollarını geniş açmışdı və elə bil günəşi qucaqlamaq istəyirdi. Məhəmməd ağ suların dalğasında xalasına tərəf qaçırdı... Amma qarşıda gəmi əvəzinə uçurum və qapqaranlıq dərə vardı. Son Oktyabr 2009 - mart 2010 P.S. Romanda yazmadıqlarım: Qeyd 1. Boğaziçində günəşin qürub elədiyi bir zaman Züleyxa qəfil ciddiləşdi: - Mən Quran oxumaq istəyirəm, - dedi və üzümə baxdı. - Elə burda, - mən təəccübləndim. - O mənada yox, Quranı öyrənmək üçün oxumaq istəyirəm. - Günahlarını yumaq istəyirsən? - deyə onu sancdım. - Günahsız insan yoxdur. Sadəcə, mənə elə gəlir ki, adamlar müqəddəs kitablardan ayrı düşməsələr yaxşıdır. Həm də ki... - Sözünün dalını gətirmədi, susdu, sonra nə güman elədisə, - bilirsən, mən Quranı oxumaqla onların yanına (yəqin, baba və nənəsini nəzərdə tuturdu) təmiz getmək istəyirəm... Bəlkə hələ oruc da tutdum, namaz da qıldım... Sonra güldü. Güldü, güldü və yenə də qəfil ciddiləşdi. - Bilirsən, niyə gülürəm? Çünki heç kim, elə sən də dediklərimə inanmırsınız. Bəlkə ölüm yaxınlaşır?! - Xəstəliyin-zadın var ki? - Yox, tam sağlamam, - dedi və ayağa qalxdı. - Dediklərimə fikir vermə. Hərdən olur belə şeylər... www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxananın e-nəşri. 2011 92 | w w w . k i t a b x a n a . n e t – M i l l i V i r t u a l K i t a b x a n a O, çantasını sallaya-sallaya getdi. Mən bir müddət onun arxasınca baxdım, sonra yerimdən durub, müti qullar kimi onun dalına düşdüm... Qeyd 2. - Siz onun gözəlliyini görmürsünüz? - deyə Züleyxanın yarıçılpaq şəkillərinə işarəylə soruşdum. - Siz buna gözəllik deyirsiniz?! - deyə Fatimə xanım sualıma sualla cavab verdi. Onun sifətində şəklə və mənə qarşı bir ikrah vardı. - Təkcə mən yox. Onu sevənlər yüzlərlə, minlərlədir. Züleyxa onları bu gözəllikdən məhrum eləmək istəmirdi. Əgər siz də bədənnüma güzgünün qabağında dayanıb özünüzə baxsanız, bədəninizdən xoşunuz gələr. - Küfr danışmayın. Bu günahdır. - Amma siz Züleyxaya oxşayırsınız, sanki bir almanı iki bölüblər. Məgər, gözəl qadın öz bədəniylə, fiqurasıyla öyünmür? Təkliyə düşəndə güzgünün qabağında anadangəlmə durub öz bədənindən həzz almır? - Həddinizi aşırsınız, - deyə Fatimə xanım əsəbiliklə qışqırdı. - Amma yerinizə olsaydım, hərdən belə edərdim. Çünki çox gözəlsiniz... O, susdu, deyəsən, yumşalmışdı və mən fürsətdən istifadə edib, növbəti sualımı verdim... İyul 2010. http://www.azyb.net/cgi-bin/jurn/main.cgi?id=1694 Yüklə 5,11 Kb. Dostları ilə paylaş:
|