ƏLİ İldirimoğlu daş yağan gün Redaktor: Nadir Məmmədli
Yüklə 10,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
108 Ə li İld ırı m oğ lu dəfə xeyirdəşərdə uzaqdanuzağa görmüşdü. Qönçə xala üzünü oğlanlarına tutub: – Cəddinə qurban olum! Seyiddi, – dedi, – nəfəsi ağırdı. O gedən yerdə qan bağlanır. Bütün bu elobada ağanı tanımayan yoxdur. Hamı da yolunu saxlayır. Taxıl zəmilərinin, hələ kərənti dəyməmiş biçənək lərin arasınca uzanıb gedən köç yolunda it sahibini tanımırdı. Çobançoluq çalışırdı ki, malheyvan qarı şığa düşməsin. Hərə öz köçünün dalqabağını kəsmiş di ki, qoyunquzu başqalarının naxırına qoşulub getməsin və yoldan çıxıb, sünbülü təzə dən tutan göy zəmilərə, biçənəklərə ziyan vurmasın. Ac itlər də bir tərəfdən boğuşub çobanların başını qatırdılar. Nəcəfin qurdbasan köpəyi bütün itlərə dov gəlirdi. İtlərin bo ğuşub, birbirini əldən salması bəzən sahibləri arasın da sözsöhbətə səbəb olurdu. ...Yaşıl düzlər arxada qalmışdı. Gün batarbatmaz köç qum, çınqıl döşənmiş maşın yoluna çıxdı. Arxa dan və qarşıdan gələn yük və minik maşınları köç adamlarının işini çətinləşdirirdi. Çobanlar əllərindəki çubuqla malheyvanı döyəcləyədöyəcləyə aralayıb avtomaşınlara birtəhər yol verirdilər. Mənzilbaşına tələsən sürücülər deyinədeyinə maşının sürətini azaldıb, köç sahiblərinin ünvanına latayır sözlər işlə dirdilər. Çobanlar da saymazlıq edib, maşını ilə hey vanı zədələyən sürücüləri söyübyamanlayırdılar. Köç adamları çətinliklə maşın yolunu keçib, axırı ki, genişliyə çıxdılar. Nəcəf əmisi uşaqları ilə məs ləhətləşib, öz köçlərini irəlidəki dərədən axan suyun kənarındakı sakitliyə döndərdi. Onlar bu axşam bura da dincəlib, yeyibiçib, gecələyib sübh tezdən yolları na davam etməli idilər. Qönçə xala yaxınlıqdakı bula ğın başında palaz açıb, yüngülvarı süfrə dü zəltdi. Da 109 Daş y ağan gün ğarcıqdan beşaltı büküm yuxa çörək çıxardıb ortalığa qoydu. Qatıq yığdığı tuluqdan mis badyaçaya, üzündə dənəvər yağ olan ayran tökdü. Qaymaqlı qatıq, yol boyu qatırın belindəki tuluqda çalxalanıb ayran ol muşdu. Qönçə xala motaldan dələmə pendir çıxartdı. Köçə başları qarışdığından yeməyə macal tapmayan ac yolçular iştahlarını öldürüb ayağa qalxdılar. Hərəsi bir tərəfdə altına paltarpalaz çəkib yorğunarğın yu xuya getdi. Dan ulduzu parlayanda ulaqlar təzədən yükləndi. Nəcəf sürünü köç yoluna çıxartdı. Yüklü at, qatır, öküz də onun arxasınca. Onların getdiyi dağ yolu cərgə ilə tikilmiş üstü qırmızı taxtapuşlu binala rı, enli küçələri heyrət doğuran Gorus şəhərinin kəna rından keçir. Tağyurd, Qanlıca, Üçtəpə dağları sonra dansonraya Ermənistan ərazisi sayılsa da, Araz qıra ğından üzübəri bütün Azərbaycan rayonlarının yurd yeri dədəbabadan bu yaylaqlarda yerləşir. İstər azər baycanlı olsun, istər erməni, dağ adamları alaçıqlarını eyni yaylaqda qururdular. Malqara da eyni örüşdə otlayırdı. Bu ulu dağlar dini, dili müxtəlif olan insan ları birbirindən ayrı tutmur, arada ayrıseçkilik qoy mur, ögeylikdoğmalıq eləmir. Saf abhavasını, buz bulaqlarını, sərin mehini, bəyaz qarını heç kimdən əsirgəmir. Görünür, ona görədir ki, dağ ucalıq rəm zidir. Hamı onun saf, sərin, ətirli qoynuna can atır. Burada ömürgün sürən məxluqat da o dağlar kimi birbiri ilə mehriban davranır. Qış qapını kəsəndə də Ermənistanın heyvandarları arana üz tutur, Azərbay can torpaqlarında qışlayırdılar. Yüz illərdi bu sadə in sanlar birbirinə əl tuturdu. Di gəl ki, lənətə gəlmiş erməni xainləri suyu bulandırıb, aranı qarışdırır, orta lığa düşmənçilik toxumu səpməkdən usanmırdılar. 110 Ə li İld ırı m oğ lu Nəcəfgilin köçü hayküylü Gorus şəhərini arxada qoyub Üçtəpəni aşdı. Günün axırında dədəbaba yurdları olan Qanlıca yaylağına çatdılar. Hələ qarı getməmiş təpələrin arasında birbirindən aralı alaçıq lar görünürdü. Nəcəf sürünün qabağını bir qədər aşa ğıdakı, hər il köçdükləri köhnə yurda döndərdi. Neçə il bundan qabaq daş hasara alınmış ağılları ot basmış dı. Ocaq daşlarının biri də yerindən tərpənməmişdi. Qonşuluqda Ermənistanın Muğancıq, Goru kəndlərin dən olan erməni heyvandarları alaçıq qurmuşdu. On lar iki həftə qabaq yaylağa çıxmışdılar. Çoxdan ayrı düşən yurd qonşuları birbiri ilə xoş əhvaliruhiyyə ilə görüşdülər. Nəcəfin çoban yoldaşları onu dövrəyə aldı. Həmişə bir yerdə qoyun otardığı Armenak və Akop Nəcəfi görəndə şad oldular. Burada yurd salan dini ayrı, dili ayrı insanlar da, onların yırtıcı köpəkləri də sanki demək istəyirdilər ki, aramıza ədavət salan daşnak xislətli andraniklərin, nijdehlərin, hamazasla rın, droların nəsli kəsilsin. Bizi dinc yaşamağa qoy murlar. Dağların başında qara duman getdikcə sıxlaşırdı, təktük yağış atırdı. Nəcəf əmisi uşaqları ilə köməkləşib teztələsik alaçıq qurmağa başladılar. Akopla Arme nak əllərindəki işi qoyub onlara köməyə gəldilər. Ala çığın içi bir göz qırpımında səliqəsahmana salındı. Yerə xalıxalça döşəndi. Baş tərəfdə yük qurub, üstünə naxışlı kilim çəkdilər. Danabuzov bağlamaq üçün alaçıqların yanyörəsinə mıx çalındı. İş heyvanlarına axur düzəldildi. Armenakla Akopun anaları Nəcəfgilə sacdan təzə çıxan isti çörək, təzə pendir göndərdilər. Qönçə xala da əvəzində aranın matahından onlara pay göndərdi. Yüklə 10,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|