ƏLİ İldirimoğlu daş yağan gün Redaktor: Nadir Məmmədli
Yüklə 10,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
138 Ə li İld ırı m oğ lu arxasında, hər gün maraqlandığım və gözlərimin qa rasını aparan tarixi sənədlər dayanır. Siz isə milli emosiyalara qapılıb erməni daşnaklarının zəhlətökən zurnabalabanını çalırsınız. Eduard Çeburdanidze əlini konyak şüşəsinə uza dıb qədəhləri doldurdu və: – Əslində biz gürcülər də, siz ermənilər də, azər bay canlılar da, dağıstanlılar da, avarlar da, osetinlər də, çeçenlər də... qafqazlıyıq, – dedi. – Bəli, bəli! Qaf qaz ailəsinin sakinləriyik. Bizi gur çaylar, sərin çeş mə lər, səfalı yaylaqlar, ərişarğac kimi müxtəlif istiqamət lərə şaxələnən geniş yollar, dar cığırlar birbirinə qo vuşdurur. Elə bir millət tapılmaz ki, azərbaycanlılarla ermənilər kimi xaricən birbirinə oxşasın, birbirinin musiqisini sevsin. Siz özünüz də mənimlə razılaşarsı nız ki, ermənilər öz musiqilərindən, müğənnilərindən çox azərbaycanlılarınkını sevirlər. Bu, danılmaz bir həqiqətdir. Kürreyiərzin bu dilbər guşəsində yaşa yan insanlar birbirinə dirsək göstərməsə, hamısı əlbir, dilbir olsa, güclü qüvvələrin, superdövlətlərin şikarına çevrilməzlər. Heç vəchlə bu gözəl diyara ni faq düşməz. Bax, bunu dərindən dərk edib, bütün varlığı ilə belə bir amal uğrunda özünü fəda edən qaf qazlıların sağlığına... Andranik müsahibinin dedikləri ilə razılaşıb, yarı könül onunla qədəhqədəhə vurdu. Ancaq stəkanlar cingildəmədi. Bunu Çeburdanidze də başa düşdü və ağzına bir tikə pendirçörək qoyub soruşdu: – Bağışlayın, sirr deyilsə, indi siz nə vəzifədə işləyirsiniz? – Köhnə xidmətlərimi nəzərə alıb, məni dağbəyi qoyublar. Rahatca bir vəzifəyə! – Andranik cavab ver di. – At belində Qanlıca, Üçtəpə... bütün Zəngəzur 139 Daş y ağan gün dağlarını gəzibdolaşıram. Biçənəklərə, taxıl, noxud əkinlərinə nəzarət edirəm, malqara saxlayanların bir birinə dəyibdolaşmamasına... göz qoyuram. Duru yerindən də ayda filan qədər qatlayıb qoyuram cibimə. Maaşım pensiya ilə birlikdə mənə genbol bəs eləyir. Həm də köhnə kommunist, millət fədaisi kimi rayonda hörmətimi saxlayırlar. Adını daşıdığım And ranikin vaxtilə şücaət göstərmiş əsgərlərindən biri kimi bütün qapılar üzümə açıqdır. Eduard nə demək istəyirdisə, çeçədi və biriki dəfə öskürüb özünü ələ aldı: – Başa düşdüm, başa düşdüm... Siz bundan da artıq hörmətə, şanşöhrətə layiqsiniz. Axı, əliniz neçəneçə müsəlman qanına batıb. Həm də kommunist kimi höku mətin sağ əlisiniz, – dedi. – Məni isə təkcə vəzi fədən qovsaydılar, nə dərd idi?! Yaramaz adam kimi partiyadan da xaric eləməkdən ötrü indinin özündə də bəhanə axtarırlar. Yaxşı deyiblər ki, düz elə düzdə qa lar. Ancaq mən hələlik düzdə qalmamışam. Elmi dərə cəmi nəzərə alıb kiçik bir iş veriblər. Bayaq dedim ki, arxivlərdə qurdalanıram. Aldığım qəpikquruşla başı mı birtəhər girləyirəm. Buna da şükür eləyirəm. Yeganə qüsurum odur ki, kiminsə qarşısında əyilib, tülkü kimi quyruq bulamaq, yalan danışmaq, yaltaqlanmaq, yara mazları layiq olduğundan artıq mədh edib göylərə qal dırmaq məharətim yoxdur. Bunları bacarsaydım, indi Gürcüstanda yüksək iqtidar, ixtiyar sahibiydim, hamı da mənə baş əyirdi. Boynunuza almasanız da, bu dəqiqə sizin özünüzün də məndən zəndeyizəhləniz gedir. Bunu gözlərinizin içindən oxuyuram. Çünki si zin qəhrəman kimi mədh etmək istədiyiniz şəxs mənim aləmimdə qəddar, qaniçən, miskin bir məxluqdur. Qori, Tiflis, Moskva, Yerevan, Leninqrad, Bakı və bir 140 Ə li İld ırı m oğ lu çox başqa ölkələrin arxivlərinə də baş vurmuşam. And ranikin sərgüzəştlərini yaxşı bilirəm, o, əslən türk ermənisidir. 1865ci ildə Osmanlı imperiyasının Trab zon vilayətində anadan olub. Türk torpağında dünya ya göz açıb, o torpaqda iməkləyib, addımlar atıb, o ölkənin çörəyi, havası, suyu ilə ərsəyə yetib. Ancaq ayağı yer tutanda yediyi qaba tüpürməyi özünə rəva bilib. Fəxrlə özünüzün milli qəhrəmanı hesab etdiyiniz bu şəxs vaxtilə Türkiyədə hörmətizzət sahibi idi. Hətta onu Paşa deyə çağırırdılar. Belə bir hörmətin əvəzində doğulduğu ölkəyə qarşı xəyanət yolu tutmağa başladı. Andranik özünü saxlaya bilmədi, əlqolunu ölçə ölçə: – Bu barədə səhviniz var. Alim olsanız da, uydur ma danışırsınız. Andranik Ozanyan heç vaxt xəyanətkar olmayıb. – Çeburdanidzenin dediklərinə etirazını bildirdi. Eduard Çeburdanidze nifrət ifadə edən baxışları ilə onu təqib edib, sifətini turşutdu, üzünü əks tərəfə çevirərək kupenin balaca pəncərəsindən bayıra baxa baxa: – Görürəm, dediklərim hədəfə düzgün dəydiyi üçün sizi təbdən çıxardır. Ancaq nahaq yerə. Sözlə rimdən əsəbiləşirsinizsə, bu barədə danışmaya bilə rəm. Ancaq istəyirəm şərəfinə badə qaldırmaq istədi yiniz və zavallı ermənilərin beyninə milli qəhrəman kimi həkk olunan adam barədə sizin yanlış, uydurma təsəvvürünüzə aydınlıq gətirim, bulanıq fikirləriniz durulsun. Biləsiniz ki, kimə səcdə qılırsınız, fəxrlə adını daşıdığınız kimdir, vicdanınız qarşısında hesa bat verəndə xəcalət çəkməyəsiniz. Andranik “Günah məndədir, – daxilən özünü məzəmmət etdi. – Nahaq bu söhbəti açdım. Mənə 141 Daş y ağan gün deyən gərək, ay başıboş erməni, tanımadığın, bilmə diyin, xasiyyətinə bələd olmadığın adamın yanında niyə deyirsən ki, Andranikin adını mənə qoyublar. Qarşımdakı bu Eduard əclafların əclafına oxşayır. Xaçpərəst olsa da, guya Andranik Ozanyandan ötəri gözü uçur. Başdanayağa zəhər tuluğudur. Beləsi erməni xalqının yolunda can qoyan cəsur bir qəhrə manın qədrini nə bilir?! Danışıqlarından hiss olunur ki, oğraşın biridir. Elə yaxşı eləyib, onu vəzifədən qo vublar. Beləsinə o da azdır. Gərək onu arxivə də bu raxmayaydılar. Goreşən kimi gör ordan nələri eşib çıxardıb?! Andranik barədə heç kimin ağlına gəlməyən faktlar tapıb, indi də burada başıma vurur. Bu cür xaçpərəstin təpəsinin gülləsi əskikdir”. Andranik müsahibinə tərəf çönüb, hirsindən barıt dağarcığı kimi açıldı: – Eduard, – dedi, – yaşca sizdən böyük olaram. Unut mayın ki, siz bu iftiranızla tək mənim yox, bütün ermənilərin heysiyyətinə toxunursunuz. Xahiş edi rəm, adı tarixə düşən əfsanəvi bir qəhrəman barədə bu cür yalan, yanlış, zəhlətökən sözlərinizə sərhəd qo yasınız. Eduard Çeburdanidze bərkdən güldü: – Dostum, sizi qınamıram, – dedi. – Yaxınlıq etdik lərimin əksəriyyətinin məndən zəhləsi gedir. Çünki bizim zəmanədə haqq söz yerimir. Nahaq ibarələrə hər yerdə yaşıl işıqdır. Görünür, mənimlə yol yoldaşı olmaqda Tanrının sizə qəzəbi tutub. Yoxsa Eduard Çeburdanidzeni, qulağı düz sözə öyrəşməyən bir adama tuş eləməzdi. Mənəvi əzabınızı nəzərə alıb, sizdən yol yoldaşı kimi üzr istəyə bilərdim. Amma düz, qeyridüz, xahiş edirəm, dediklərimin qabağına kötük diyirləməyin. Məni düzgün başa düşürsünüz Yüklə 10,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|