Əfrasiyab Bədəlbəyli. İzahlı monoqrafik musiqi lüğəti
473
Üşşaq, Rast, Busəlik, İraq, Nou-ruz, İsfahan muğamlarının səsdüzümünü
verir.
“Kitab-
əl ədvar”ın on üçüncü fəsli musiqi sənətinin ən vacib və əsas
sah
ələrindən biri olan vəzn, ölçü, ritm (iqa) məsələsinə həsr olunmuşdur.
Bilindiyi kimi, “iqa” b
əhsi hələ Urməvidən çox-çox əvvəl Şərq
musiqişünasları tərəfindən geniş surətdə işlənmiş, şərh və təhlil edilmişdir.
Musiqid
ə vəznin nədən ibarət olması, onun tutduğu mövqe, onun mahiyyəti,
daşıdığı funksiya haqqında Urməvidən qabaq yaşayıb yaradan musiqi
aliml
əri musiqi sənətinin bu mühüm bəhsini dəqiqləşdirməyə çalışmış,
v
əznin qısaca elmi tərifini vermişlər. O cümlədən, Farabi vəznin
mahiyy
ətini belə təyin edir: “İqa - sədaların zaman ərzində yayılışı, müxtəlif
uzunluqda olan s
əslərin vaxt daxilində müntəzəm surətdə bölünməsi
dem
əkdir”. İbn-Sina isə öz “Kitab-şəfa” əsərində vəzni müəyyən zaman
daxilind
ə və müəyyən müddət ərzində müntəzəm qayda üzrə təqsim olunan
z
ərblərin məcmusu adlandırır.
Urm
əvi öz böyük ustadlarının vəzn haqqındakı bu elmi təriflərini heç
d
ə inkar etmir. Lakin o, bu elmi anlayışların daha konkret və daha dəqiq
ifad
əsinə çalışır. O yazır: “Vəzn, zaman etibarı ilə bir-birindən ayrılıqda
s
əslənən və öz vahidləri arasında müəyyən surətdə təsbit edilmiş
münasib
ətdə bulunan və beləliklə bərabər dövrlərdə xüsusi vəziyyət kəsb
ed
ən nəqərat ardıcıllığından ibarətdir” (Urməvi və başqa Orta əsr
musiqişünasları “nəqərə” kəlməsini zərb mənasında, “nəqərat” sözünü isə
c
əm sayında zərblər mənasında işlədirlər. Ehtimal etmək olar ki,
Az
ərbaycan zərbli musiqi alətlərindən olan nağara bu sözdən əmələ
g
əlmişdir). Urməvinin vəzn haqqındakı tərifi belədir: “Vəzn zaman etibarı
il
ə müntəzəm məntiqi nisbətdə olan və bərabər dövrlər ərzində müəyyən
v
əziyyət (hal) alan zərblərin
100
peyd
ərpey və müttəsil ardıcıllığı
(
istimrarı)dır”. Sonra Urməvi əlavə olaraq qeyd edir: “Həmin bu dövrlərin
istimrar (sür
əklilik, ardıcıllıq) bərabərliyini və zərblər nisbətindəki tarazlığı
v
ə uyğunluğu ən dürüst və düzgün təyin edən mizan isə insanın daxili hissi
(hass
ə-tül-iqa), ehsas və fərasətidir”.
100
Yuхarıda göstərildiyi kimi, Urməvi “nəqərat” yazır.
Qeydl
ər, şərhlər və monoqrafik məlumat
474
Bel
əliklə, Urməvi vəznin əsas mahiyyətini şərh edərək göstərir ki,
z
ərblər dövr etməsindəki (dövranında olan) ardıcıllığın düzgün nisbətdə
olub-
olmadığını dürüst təyin edən məhz insanın intuisiyası, şüuru, dərrakəsi
v
ə duyğusudur.
Urm
əvi vəzn bəhsini davam etdirərək yazır: “Biz, iki müxtəlif
müt
əhərrik səqil (ağır) hərfi (daha doğrusu iki hecanı – Ə.B.) məsələn,
“tana” sözünü t
ələffüz etdikdə dilimizdə damağımız üzərinə iki müxtəlif
keyfiyy
ətdə olan zərb vurmuş oluruq. Bu iki zərb arasında müəyyən bir
vaxt, müdd
ət keçir: ya uzun, ya qısa, ya da orta. Həmin bu vaxtın, müddətin
son d
ərəcə qısa bir həddə çatdırılması nəticəsində əldə edilən aralıq (davamı
etibarı ilə o qədər qısa bir ara ki, onun hiss olunması çətindir) barmaqları
t
əbil üzərində sürüşdürdükdə əmələ gələn titrəyiş səslərindəki aralığı
xatırladır. Eləcə də iki zərb arasındakı müddəti istənilən qədər uzatmaq üçün
h
ədd-hüdud yoxdur. Belə uzun sürən fasiləni ölçmək asan iş deyil. Odur ki,
iki z
ərb arasında davam edə bilən bu iki növ ifrat (yəni son dərədə qısa, ya
da çox uzun sür
ən) müddət təbii (normal) vəzn üçün münasib olmur.
Halbuki orta sür
ətdə olan ölçülər daha uyğun hesab edilməlidir. Sən şeir
oxuduqda m
əmdud
101
hecaları icab etdiyi tərzdə uzatmayıb məqsur
102
hecalar kimi yeyin söyl
əsən vəzn büsbütün pozular. Odur ki, tələffüz zamanı
k
əlmələrin hecaları arasındakı müddət vəznin (təfilələrin) tələb etdiyi
ah
əngə tabe olaraq bəzi hallarda nisbətən uzun, bəzi hallarda isə əksinə, qısa
olmalıdır. Bu isə həmin qeyd etdiyimiz dürüst vaxtarası, yəni fasilə
dem
əkdir.
Düzgün fasil
ə ölçüsü zərblərarası müddətin bəzisinin nisbətən uzun,
b
əzisinin isə qısalığını tələb edir. Bu tələbə düzgün riayət edilməməyin
n
əticəsi olaraq ahəngin pozulduğunu hiss etmək üçün çox da böyük istedad
sahibi olmaq
şərt deyil. Çünki belə bir uyğunsuzluq dərhal duyulur, nəzərə
çarpır. Halbuki vəznə hörmət göstərildiyi halda və vəzn düzgün, ahəngdar
t
ərzdə vurulduğu zaman insan qəlbində böyük fərəh və sevinc duyğusu,
h
əzz, zövq və qənaətbəxşlik yaranır”.
101
Musiqi üzr
ə-səqil (ağır)
102
Musiqi üzr
ə – хəfif (yüngül)