Horadiz s
əni unutmadım...
53
el
əmirlər, onun məsləhətlərinə diqqətlə qulaq asırlar, onun hörmət-
izz
ətini yüksək tuturlar, baba içəri girəndə ehtiram əlaməti olaraq
övladlar, n
əvələr ayağa dururlar.
Əgər, nənələr ailənin, ocağın hərarətini, mehribançılığını
qoruyub, n
əsildən-nəsilə yadigar verməyə çalışırsa, babalar isə
ail
ənin, nəslin kişilik, zəhmətsevərlik, mərdlik ənənələrini qoruyub
n
əsildən-nəsilə yadigar verməyə çalışırlar.
Əslinə baxsan, ailədə nənə də, baba da eyni məqsədə xidmət
edir v
ə bütün səylərini ailənin möhkəmlənməsinə, baş verən
narazılıqların dinc yolla həll olunmasına, nəvələrin, nəticələrin
i
şgüzar, ləyaqətli böyüməsinə sərf edirıər.
Namaz babam da biz n
əvələrinə həmişə nümunə olaraq qala-
caqdır. Şübhəsiz hamıya öz babası əzızdir. Ancaq mən istərdim ki,
h
ər kəs öz babasına oxşasın, əslini və nəslini, kökünü yaddan
çıxarıb unutmasınlar.
Namaz
babamın evindən yuxarıda kiçik qardaşı Ağamalı əmi
ail
əsi Münəvvər xala ilə 10 uşaqla birlikdə yaşayırdılar. Onların
evl
əri daşdan hörülmüş bina olsada üstü torpaqdan idi, arxası dağın
b
ərabərində idi. Evin üstündəki torpağın hündürlüyü bir metr olardı
v
ə 1950-ci il yadımdadır torpağın üstündə qalın otlar bitmişdi, belə
torpaqdan heç vaxtı evə su dammazdı.
Bu evl
ərdən sağda üzü qərbə, daşdan hörülmüş kürsülü 2 otaqlı,
böyük artırması və dam örtüyü saxsıdan olan evdə Bayramalı əmi öz
ail
əsi ilə yaşayırdı.
Bu h
əyətdə üç qardaş yaşayırdılar, Na-
maz, Bayramalı və Ağamalı. Namaz babam
böyük qardaş olduğundan, hörmət əlaməti ola-
raq,
bütün qardaş uşaqları ona – dədə, Bay-
ramalıya və Ağamalıya - əmi deyə müraciət
ed
ərdilər.
1946-
cı ildə Bayramalı əmi Qazaxlar
k
əndinə kolxoz sədri seçiləndən sonra ailəlikcə
köçdül
ər Horadiz stansiyasına və biz də
ail
əlikcə köçdük onun evinə. 1949-cu ildə biz
Aralıq yolda Ceyran arvaddan aldığımız evə köçdük. Sonralar
Əmir Ağamalı oğlu