271
Sahibkarlıq
fəaliyyətinin
həyata
keçirilməsi
maraqlarının ümumiliyi;
Müştərək sahibkarlıq üzərində nəzarəti təmin edən
payın müəyyən edilməsi;
Hər
bir
iştirakçının
iştirak
payına
uyğun
mə’suliyyətlərinin məhdudlaşdırılması;
Hər bir iştirakçının uyğun mənfəət payına hüququ;
Fəaliyyət müddətinin (məhdud və ya qeyri-məhdud)
müəyyən olunması.
Göründüyü kimi Hebert müştərək sahibkarlığa tərəflərin
əməkdaşlıq forması kimi baxır.
Bəzi xarici ədəbiyyatlarda müştərək sahibkarlıqla strateji
alyansların oxşarlığını qeyd edirlər. “Tomson Financial”
korporasiyasının tədqiqatçısı Diana Gumapos-ın fikrinə görə
bunları fərqləndirən bircə cəhət vardır. Müştərək sahibkarlıq
dedikdə strateji məqsədlər üçün iki və ya daha artıq təşkilatlar
tərəfindən formalaşdırılmış və hər birinin ayrıca muxtariyyətini
saxlamaqla sahibkarlığı, idarəetmə məsuliyyətlərini, maliyyə
risklərini və qazancı bölüşdürən müstəqil biznes obyekti yaradan
kooperativ biznes fəaliyyəti başa düşülür. Burada yeni biznes
obyekti yeni yaradılan və ya əvvəlcə mövcud olan birliklər və/və
ya onların üzvlərinin bölmələri ola bilər. Strateji alyanslarda fərq
ondan ibarətdir ki, burada müstəqil biznes obyektindən söhbət
gedə bilməz və bir sənaye sahəsindən deyil, müxtəlif sahələrin
müəssisələrini cəmləşdirir. Strateji alyanslar adətən iki və ya daha
artıq firmanın uzun müddətli istehsal və bazar fəaliyyətinin
koordinasiyasıdır. Alyansın strateji məqsədi ona daxil edilən bir
müəssisənin
məhsulunu
digəri
tərəfindən
alınmasını
stimullaşdırır. Digər tərəfdən alyans müəssisələrin istehsalat,
satış,
elmi-tədqiqat,
konstruktor-texnoloji
fəaliyyətlərini
birləşdirərək, xərcləri bərabər bölüşdürür və o zaman qüvvətli
tərəfkeşi bu və ya digər sahədə istifadəedir. Beləliklə, alyansa
girən firmalar müflisləşmə təhlükəsindən qorunur.
Strateji
alyanslara
adətən
müştərək
sahibkarlığın
yaradılmasının ilkin adımı kimi baxılır. Strateyi alyansların
növlərinə gəldikdə isə bura- çoxtərəfli razılaşmaları, vençur
272
razılaşmalarını; birgə müəssisələri; konsorsiumları və s. aid
edirlər.
Latviya alimi Alexander I. Shenkman strateji alyansların özünü
sahibkarlıq sistemində iqtisadi effektivliyinə görə iki yerə ayırmışdır.
Bunlar qeyri-səhmdar alyanslar və səhmdar alyanslardır.
Qeyri-səhmdar alyanslar-məhsulların bazara birgə yeridilməsi və
standart əmtəə yeridilməsi şəbəkələrinin yaradılması məqsədi ilə
fəaliyyətin bütün koordinasiyasına (qeyri-kommersiya əməkdaşlığı)
nəzər yetirərək funksional razılıqlar əsasında qurulur.
Səhmdar alyanslar-kapitalda partnyorun iştirakı ilə, uzun
müddətli əlaqələrə nəzər yerirərək və siyasət yeridilməsi səviyyəsində
güclü əlaqələr qurmağa imkan verir. Belə alyanslar investisiyaların
məhsul və partnyorlar strateji maraqları üçün olan bazarlar üzərində
cəmləşəndə çoxmənalı olur və buna baxmayaraq investisiya qoyan
müəssisə partnyoruna ancaq onun maraqları çərçivəsində təsir göstərə
bilmir.
Shenkman-ın fikrinə görə strateji alyansların yaradılması
aşağıdakılara imkan verir.
Fəaliyyətin ölçüsü ilə xərclərə qənaətə;
Əlavə ehtiyatların cəmlənməsinə;
Müştərək fəaliyyət sferasında rəqabəti azaltmaqla bazar
gücünü çoxaltmağa.
Ausburg universitetinin tədqiqatçısı Andres Rukanın və
Mançester Universitetinin doktoru Paul Windrumun-gəldiyi
qənaətə görə strateji alyanslar ümumi məqsədlərinə çatmaq üçün
iki və ya daha çox avtonom firmalar arasında qarşılıqlı yardım
əlaqəsi (bir-birinə kömək) dövründə ümumi problemlərin həll
edilmsinə yönəldilmiş kooperativ razılıqlardır. Onlar alyansları
iki yerə formal və qeyri formal alyanslara bölürlər.
Qeyri formal alyanslar könüllü əlaqə və qarşılıqlı
münasibətlə bir-birinə cəlb edilir;
Formal alyanslar isə kooperasiayaları isə müqavilə
razılığı ilə idarə olunurlar.
Formal alyansların üstünlüyü intellektual mülkiyyət
hüquqları sövdələşmələri, məxfi razılıqları və biliklərin kənarda
yayılmasının əksinə olan firmanın təhlükəsizliyi kimi nəzərə
alınan digər müqavilə sənədlərinin təhlükəsizliyidir. Bunlarla
273
müqayisədə isə qeyri formal əməkdaşlığın cəlbediciliyi ondadır ki,
bu da onların aşağı koordinasiya (əlaqələndirmə) xərcləridir.
Qeyri formal “know-how‛ tiсarəti isə kifayət qədər sadə, asan və
elastikdir, o cümlədən bir çox sənaye obyektlərində müşahidə
olunur.
Onlar firmaların strateji alyanslar tərkibində əməkdaşlıq
etməsinə və ya etməməsinə təsir göstərən bir neçə amil olduğunu
qeyd etmişdilər və bunlardan 3 ən əsasını vurğulamışlar.
Strateji alyanslarla vasitəsi ilə koordinasiya edilən
fəaliyyətin yerli ölkədə ‚vis-a-vis” nisbi xərcləri;
Rəqabət mühitində iştirakın qeyri müəyyən səviyyəsi;
Sənaye strukturu və individual qərar qəbul etmə arasında
əks əlaqə.
Firmalar qərara gələrkən eyni rəqabət mühitində olan
firmaların seçiminə güclü təsir edə bilirlər. Alyansın strukturunun
qiymətləndirilməsi onun sənayedəki texnoloji gücündən,
rəqabətin və korporasiyanın nisbi xərclərindən, korporasiyanın
geniş yayılma dərəcəsindən asılıdır.
6.3.Beynəlxalq iqtisadi əməkdaşlıq zəminində milli
iqtisadiyyatda birgə müəssisələrin yeri və rolu.
Azərbaycan Respublikası özünün coğrafi mövqeyinə, yeraltı
və yerüstü təbii ölkələrdə iqtisadi münasibətlər qurmasına xeyli
təkan vermişdir. İndi bu əlaqələr konkret sərvətlərinə, zəngin
xammal ehtiyatlarına və güclü əmək ehtiyatlarına görə müasir
dünyamızın diqqət mərkəzindədir. Əsrin neft kontraktı məhz
burada müstəqil Azərbaycanın paytaxtı Bakıda imzalanmışdır.
Təkcə bu müqavilənin imzalanması Azərbaycanın xarici iqtisadi
əlaqələrə və müştərək - təsərrüfat fəaliyyətinə çevrilməkdədir. İndi
ayrı-ayrı dövlətlərin və iri beynəlxalq şirkətlərin nümayəndələri
Azərbaycan iqtisadiyyatının dirçəldilməsində ona yardımçı
olmağa can atırlar.
Sözsüz ki, bu özü səbəbdən də onlarla qarşılıqlı iqtisadi
münasibətlər qurmaq, Azərbaycan dövlətinin, Azərbaycan
Dostları ilə paylaş: |