2. Keçid bataqlıqlarda torf layının qalınlığı artdıqca mineral maddələr azalır
və bitki örtüyünün növü də dəyişir. Bu bataqlıq üçün qarışıq
qidalanma
səciyyəvidir və o, mezotrof bitkilərlə zəngin olur (cil, kol və ağac bitkiləri). Keçid
bataqlıqları mezotrof və ya meşə bataqlıqları da adlanırlar.
3. Üst bataqlıqlarda mineral maddələrin miqdarı keçid bataqlıqlara nisbətən
daha da azalır, üzvi maddələrin miqdarı isə artır. Mineral duzların azalması ilə
əlaqədar olaraq sfaqnum mamırı yayılmağa başlayır. Sfaqnum bataqlığın
mərkəzində tez artıb inkişaf etdiyi üçün səthi qabarıq şəkildə olur. Bataqlığın
mərkəzi kənarlardan 5 m, bəzən 7-8 m hündür olur. Üst bataqlıqlar ancaq atmosfer
yağıntıları ilə qidalanır. Orada qidaya tələbatı az olan oliqatrof bitkilərdən sfaqnum
mamırı, süpürgə kolu, ladan ağacı, quşüzümü və s. bitir.
Göründüyü kimi müxtəlif inkişaf mərhələlərində bataqlıqların qidalanma
xüsusiyyətləri və bitki örtükləri dəyişir. Alt bataqlıqların
ilk inkişaf mərhələsində
ot bitkiləri əsas yer tutur, qidalanma isə qarışıq olur, yəni atmosfer yağıntılarının
səth sularının (daşqın zamanı vəgursulu dövrdə) və yeraltı suların hesabına baş
verir.
Bataqlıq səthinin getdikcə qalxması və torfun miqdarının artması ilə əlaqədar
olaraq onların qidalanma xüsusiyyətləri dəyişir. Cil və başqa ot bitkilərinə lazım
olan mineral duzların da miqdarı azalır, onlar kolluq və ağac bitkiləri ilə əvəz
olunur. Bataqlıqların səthinin qalxması davam edərsə, bu zaman onlar ancaq
atmosfer yağıntıları ilə qidalanır və bu mineral maddələrin daha da azalmasına
Göllər ətirib çıxarır. Kol və ağac bitkiləri əvəzinə bataqlıq tamamilə sfaqnum
mamırı ilə örtülür.
Beləliklə, alt bataqlıqlar getdikcə üst bataqlıqlara çevrilir.
Əmələ gəldikləri yerdən asılı olaraq bataqlıqlar bir neçə tipə bölünürlər: subasar,
dərə, yamac, suayrıcı və terrasyanı bataqlıqlar.
Bataqlıqlar atmosfer yağıntıları, yeraltı və səth suları ilə qidalanır. Onların
hidroloji rejimləri çay və göllərin rejimindən fərqlənir. Bu onunla bağlıdır ki, torf
bataqlıqlarında su ümumi çəkinin 89-94%-ni təşkil edir.
Qurutma işləri aparıldıqda, yəni kollektor-direnaj şəbəkəsi vasitəsilə suyu
bataqlığın ərazisindən kənar etdikdə, torfdakı suyun miqdarı 5-105 azalır.
Bataqlıqlarda suyun azalması həm də buxarlanmanın bilavasitə təsiri nəticəsində
baş verir.
Bataqlıqların rejimi torfun quruluşu və xassələri, torf qatında
suyun hərəkəti,
qrunt sularının səviyyəsinin tərəddüdü, buxarlanma və bataqlıqdan axın ilə
əlaqədardır.
Bataqlıqda olan suları aşağıdakı toplananlara bölmək olar:
1. Sərbəst su: torfdan ağırlıq qüvvəsinin təsiri altında ayrılır;
2. Torfla əlaqəli su: onu ağırlıq qüvvəsinin təsiri ilə ayırmaq olur.
Əlaqəli su öz növbəsində 4 yerə bölünür:
a) səthi gərilmə qüvvəsinin təsiri ilə dar məsamələrdə aşağı və yuxarı hərəkət
edən kapilyar sular. Bu sular torfdan bitkilər və torfun səthindən gedən buxarlanma
nəticəsində ayrıla bilir.
b) su və xırda torf hissəciklərindən təşkil olunmuş kalloid qarışığında olan
sular. Bu sular torf qurudulduqda ondan ayrılır;
2
Behruz Melikov
Behruz Melikov
c) dağılmış bitki hüceyrələrində olan osmotik su.
Bu suyu ancaq bitki
hüceyrələrinin qabığını kimyəvi yolla dağıtdıqda kənar etmək olar;
d) torf maddəsinin kimyəvi tərkibində olan hidrat su.
Bataqlıqda daim fəaliyyət göstərən göllərdə, xırda çaylarda yığılmış və
atmosfer yağıntıları nəticəsində əmələ gəlmiş sular sərbəst sulardır. Belə sular hər
torf yatağından aşağıda linza və ya yatağın daxilində damarlar şəklində yığılır.
Sərbəst suları bataqlıqlardan qurutma şəbəkəsi vasitəsilə kənar edirlər.
Bataqlıqlarda sərbəst və əlaqəli sular arasında aralıq vəziyyət tutan qravitasiya
suları da olur. Onları da təbii və süni məcralar vasitəsilə bataqlıqdan kənar
etmək olur.
Sərbəst axım şəraitində qruntun məsamələrində saxlana
bilən ən böyük su
miqdarına tam nəmlik tutumu deyilir.
Otlu bataqlıqların nəmlik tutumu 750-875 kq/m
3
, sfaqnumlu bataqlıqlarda isə
900 kq/m
3
-ə qədərdir. Müqayisə üçün qeyd etmək lazımdır ki, qumun tam nəmlik
tutumu 250 kq/m
3
, gillicə torpaqlarınkı isə 620 kq/m
3
-dur.
Torfun su xassələrinə onun sukeçirmə qabiliyyəti də aiddir. Torfun sukeçirmə
qabiliyyəti süzülmə əmsalı ilə səciyyələndirilir. Bu əmsal bataqlığın növündən və
torfun ayrılma dərəcəsindən asılıdır. Üst qatda yerləşən və az sıxılmış torf layı ən
böyük süzülmə əmsalına malikdir. Aşağı qatlarda yerləşən və sıx torf laylarının
sukeçirmə qabiliyyəti sıfra yaxındır. Torfun çəki və həcm nəmliyi də təyin olunur.
torfun çəki nəmliyi onda olan suyun çəkisinin, torf
nümunəsinin su ilə birlikdə
ümumi çəkisinə nisbətidir. O, onluq kəsr və ya faizlə ifadə olunur:
ρ
ρ
δ
s
=
,
burada, ρ
s
-nümunədəki suyun çəkisi; ρ-su ilə maddənin birlikdə çəkisidir.
Torfun həcm nəmliyi nümunədəki suyun həcminin nümunənin tam həcminə
olan nisbətidir və faizlə ifadə olunur:
%
100
⋅
=
V
V
s
η
,
burada, V
s
-nümunədəki suyun həcmi; V-nümunənin həcmidir.
Torfun sukeçirmə qabiliyyətinin zəif və bataqlıqlardakı yeraltı suların
aynasının meyilliyinin az olması nəticəsində torfun daxilində suyun hərəkət sürəti
demək olar ki, sıfra yaxın olur. Torf yatağının üst layının
məsaməliyi çox, süzülmə
əmsalı böyük olur. Səthdən dibə doğru torf sıxlaşdığı üçün həm məsaməlik azalır,
həm də süzülmə əmsalının qiyməti sıfra yaxınlaşır.
Torf yatağında suyun hərəkəti başlıca olaraq üst layda süzülmə yolu ilə baş
verir. Həmin lay fəal lay, ondan aşağıda yerləşən laylar isə ətalətli laylar adlanır.
Fəal lay daxilində qrunt sularının səviyyəsi tərəddüd edir və nəmlik dəyişkən olur.
Burada süzülmə əmsalı böyük olur, çünki mamır örtüyünün süzülmə əmsalı 300
sm/sutka qədər ola bilər. Ətalətli layda torf zəif su keçirmə qabiliyyətinə malikdir
və suyun tərkibi sabitdir. Buna görə də torf yatağından çaya ancaq fəal layda
yığılmış sərbəst su axıb gedə bilər. Bataqlıqlarda sərbəst
suyun hərəkəti laminar
rejimdə baş verir.
Qrunt sularının səviyyəsinin dəyişməsinə bataqlığın relyefi, iqlim, bitki
örtüyünün növü və qurutma tərəddüdünün gedişatı meteoroloji ünsürlərin illik
3
Behruz Melikov
Behruz Melikov