10
Bundan baĢqa, t
emperatur 10
0
C yüksəldikdə fotosintez prosesinin
intensivliyi iki dəfə
artır, bu +30
-35
0
C-
yə qədər müĢahidə olunur, lakin temperaturun sonrakı yüksəlməsi
nəticəsində fotosintezin intensivliyi aĢağı düĢür, +40
-45
0
C-
də isə bu proses dayanır.
Ġstənilən canlı orqanizmin normal fəaliyyəti üçün maksimum və minimum
temperatur
hüdudu var. Bu hüduddan kənarda
,
canlı orqanizmlər
istidən və ya
soyuqdan
məhv olurlar
. Optimal temperatur interval
ın
da
canlı
orq
anizmlər
özlərini rahat
hiss edir
lər.
1.1.
2. Havanın rütubəti (nəmliyi)
Havanın rütubəti
–
havada olan su buxarının miqdarıdır. Bu göstərici hava və iqlimi
müəyyən edən kəmiyyətlərdən biridir. Məsələn, temperatur və rütubətli
li
k qarĢılıqlı təsir
göstərərək ən mühüm iqlim faktorları hesab edilir və iqlimin
"
keyfiyyətini
"
təyin edir.
Mövsüm ərzində yüksək rütubətli
li
k temperaturun kəskin dəyiĢməsini azaldır, bu
,
dəniz
iqlimi sayılır. Havanın yüksək quraqlığı, yəni
rütubətin aĢağı düĢməsi, temperaturun
kəskin dəyiĢməsinə gətirib çıxarır, bu isə
kontinental iqlim hesab olunur.
Havanın nəmliyi
,
əsasən
,
su buxarının
təzyiqi, mütləq rütubət (1 m
3
havada olan su
buxarının qramla miqdarı), nisbi rütubət
,
Ģeh
nöqtəsi
(havanı
izobarik soyutduqda su
buxarının doyma halına uyğun
temperaturu)
və s. göstəricilərlə
ifadə edilir.
Havadakı su buxarı havanın rütubətini
əmələ gətirməklə yanaĢı
,
müəyyən Ģəraitdə
dəyiĢilərək yağıntıya çevrilir
(Ģəkil 1.3)
. Bu su
buxarının kondensasiyası (qaz haldan maye
hala keçmə)
zamanı baĢ verir. Su buxarı
atmosferin alt qatında mövcuddur.
Müəyyən istilik Ģəraitində maksimal
buxarlana bilən rütubət
(su)
miqdarına
buxarlanma qabiliyyəti deyilir.
Bu m
ümkün
buxarlanma adlanır.
Tropik səhra və savannada buxarlanma qabiliyyəti daha yüksək; Arktik səhra və
tundrada isə daha azdır. Buxarlanma qabiliyyəti daha böyük olan ərazilərdə
–
sutkalıq
temperatur amplitud
ası
böyük, fiziki aĢınma intensiv, canlılar aləmi isə (bitki, heyvan)
kasıb olur. Buxarlanma ilə buxarlanma qabiliyyəti arasındakı fərq ərazinin quraqlıq
dərəcəsini göstərir. Bu fərq ən çox səhra və yarımsəhralarda, ən az isə su sahələri
üzərində olur.
1 m
3
havada olan su buxarının qramlarla miqdarına mütləq rütubətlilik deyilir. Bu ilk
növbədə havanın temp
e
raturu ilə düz mütənasibdir. Məsələn,
-20
0
C-
də havanın
tərkibində 1 qr
am
su olduğu halda, +20
0
C-
də 17 qr
am su
olur. Atmosferdə mütləq
Şəkil 1.
3
. Buxarın yağıntıya çevril
-
məsi və əksinə suyun dövranı
11
Şəkil 1.4
. Ha
vanın rütubətini ölçən hiqrometr və
psixr
ometr cihazları
hiqrome
tr
Quru termometr
Yaş termometr
rütubət 0,1
-1 q/m
3
-
dən (qıĢda materiklərin qütb enlikləri üzərində) 30 q/m
3
-
ə qədər və
daha çox (ekvatorial zonada) olur.
H
avanın nəmliyi hiqrometr və ya
psixrometrik termometrlərlə
ölçülür
(Ģəkil 1.4)
.
Tüklü hidrometrin
iĢ
prin
sipi insan tükünün
rütubətlə uzanmasına
əsas
la
nan cihazdır. ġka
-
lanın üzərindəki əqrəb
havanın nisbi rütubətini
gostərir.
Psixrometr
–
ha-
va
nın nisbi rütubətini təyin
etməyə imkan verən
cihazdır və əsasən
, iki
termometrdən ibarətdir.
Onlardan biri-quru termo-
metr havanın temperatu
-
runu göstərir. Digər termo
-
metrin kürəciyi ucu suya
salınmıĢ parça ilə sarın
-
mıĢdır. Su buxarlanır və
termometri
soyudur və bu səbəbdən quru və yaĢ termometrlərin göstəri
cil
əri arasında
fərq yaranır. Həmin fərq havanın nisbi rütubətindən asılıdır. Termometrlərin
göstəriĢlərinə əsasən xüsusi cədvəllərin köməyi ilə havanın nisbi rütubətini təyin etmək
mümkündür. Psixrometr hiqrometrə nisbətən rütubəti
daha dəqiqliklə təyin etməyə
imkan verir.
Məlumdur ki, havada olan su buxarının miqdarı daima doymuĢ halda olmur.
Bu
zaman
havanın nisbi rütubətliliyi anlayıĢı ortaya çıxır.
1 m
3
havada olan su buxarının
(havadakı faktiki su buxarının) kütləsinin, həmin t
empe
raturda mümkün olan
su
buxarının
(yəni, havanın doyması üçün tələb olunan maksimal su buxarının
və ya
doymuĢ su buxarının və ya doymuĢ havanın)
kütləsinin
%-
lə nisbətinə deyilir. Su buxarı
fasiləsiz olaraq havaya su səthindən, torpaqdan və bitkilərdən
buxarlanaraq daxil olur.
Su buxarı Ģaquli istiqamətdə qalxır və yuxarıda hava axınları nəticəsində müxtəlif
istiqamətlərə aparılır. Müəyyən olunmuĢdur ki, havanın temperaturu artdıqca havada
olan su buxarının da mi
q
darı artır və bu
,
o həddə qədər çatır ki,
artıq hava su buxarını
qəbul edə bilmir. Bu zaman doyan havaya doymuĢ hava deyilir. Yəni
müəyyən
tempe
raturda havanın tərkibində maksimal, mümkün miqdarda su buxarı varsa
, o,
doymuĢ hava adlanır. Belə desək, havanın özündə saxlaya bildiyi ən çox su buxarının
miqdarı, doyma həddi hesab olunur və bu rütubət 1
00%
qəbul edilir
və yağıntının əmələ
gəlməsi üçün baĢlıca səbəbdir. Nisbi rütubətin tərifində ifadə olunan 1 m
3
havadakı su
buxarı və ya mütləq rütubət anlaĢılan olsa da, doymuĢ buxar ifadəsi Ģagirdlər üçün
praktik olaraq bir qədər baĢadüĢülməz ola bilər. Bu baxımdan doymuĢ buxar anlayıĢına
dair praktik bir misal qeyd edək: Fərz edək ki, ağzıbağlı qabda olan mayenin səthindən
su buxarlanır və molekullar qapaqla suyun səthi arasında olan fəzaya keçirlər.
B
əzi
molekullar yenidən mayeyə qayı
d
ı
r: qapaq ba
ğ
l
ı
oldu
ğ
undan buxar
ı
n
çox hissəsi