M stan nəz rl nəzrl ocağinin üÇ
Yüklə 0,78 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Neyləyirsən? - - deyib ona tərəf qaçdım. On üç saylı orta məktəbin azərbaycan dili və ədəbiyyatı müəllimi Cümşüd Hacıyevlə Knyaz müəllim Novruz axşamı bizə gətirdiyi biryerlik parta idi! Partanın cilası hələ düz əməlli qurumamışdı. Ancaq Knyaz müəllim sovqatını bayram gününə çatdırmışdı. Sevinc üçün o Novruz bayramı bütün bayramlardan vacibi oldu. ndi də hər Novruz axşamı məscidə gedib onun ruhunu şad etmək üçün şam yandırır, yasin oxutdurur. — Ömrümdə məni Knyaz əmi kimi sevindirən olmayıb, — deyir. Knyaz Osman oğlu bax belə həssas qəlbə malik idi. O axşam Cümşüd müəllim də Sevinclə bir az söhbət etdi sonra isə: - Hə, indi bildim ki, Knyaz müəllim nəyə görə bu partanı əldə etmək üçün bu qədər canyananlıq göstərir. Knyaz müəllim Sevincdən soruşdu: - Qızım, böyüyəndə hansı sənəti seçmək istəyirsən? Sevinc düşünmədən: - Vulkanoloq, — dedi. - Nə üçün? - Onlar axan lavanın üstünə tava qoyub qayğanaq bişirirlər. Knyaz müəllim gözü yaşarınca güldü. Sonra isə: - Qızım, bütün sənətlər yaxşıdır. Mən istəyirəm ki, sən dağlarda, çollərdə olan sənətə yox, evə, ailəyə bağlı peşəyə meyl göstərəsən. Bax sənin bu Knyaz əmiyin bircə ürəyi var, o da xəstədir. Sevinc balası kim olsa, ə misinin ürəyini müalicə edər, - deyib mənim etirazıma baxmayaraq uşağı başı üzərinə qaldırdı: Uşağı sevməkdən ürəyə heç bir şey olmaz, müəllim, - deyib üzünə xüsusi cazibədarlıq verən bığaltı gülüşünü nümayiş etdirdi. Rəhmətliyin sözü uşağa elə bil sırğa oldu, həkimliyə meyl etdi. Bu həm də elə Knyaz müəllim yaşda dünyasını dəyişmiş anasının istəyi idi. Sevinc deyir: - Mən her dəfə xalatı əynimə geyəndə cənnətməkan Knyaz müəllimin müqəddəslər kimi nurlu çöhrəsi gözlərim önünə gəlir, elə bil ki: - Bax belə, indi işləyə bilərsən, - deyir, - qəbri nurla dolsun! Elə o illər idi. Oğlum lqar solaxaydır. Uşaqlıqda çətinliklə onu sağ əli ilə yazmağı öyrətdik. Knyaz müəllim bunu sonradan bildi. Bizdən əməlli-başlı incidi: - ki nəfər ziyalı valideyin təbiətin əksinə gedirsiniz. Bu adamı təbiət belə xəlq edib, niyə yaradıcı, dolandırıcı qüvvələrin işinə qanşırsınız? Sonralar bir nəçə akademikin solaxaylar haqda birgə yazdığı elmi məqaləni oxuduqdan sonra Knyaz müəllimdə olan intellektə və məntiqə bir daha vurlunluğum artdı. Bir gün əhvali-ruhiyyəsi lap yaxşı idi. Ağdam teatrı onun pyesini hazırlayıb tamaşa göstərmişdi. Qonorarını alıb gəlmişdi. - stəyirəm bu axşam bağlarınızı isladasınız, - dedi, - amma elə bir yer seçin ki, bəlkə bir tikə mən də yeyə bildim. - Əlbəttə, belə olan şəraitdə ən münasibi kababxanadır, - dedim, - cəmdək gözləriyin qabağında, harasından istəyirsən kəsdirib qoymanqala. - Bax buna varam, - dedi, - Borçalı balası yenə bir xal öndə gedir. Məclisin ş irin yerində birdən: - Adımdan xoşum gəlmir, məndən nə knyaz? Maaşımla dolanan bir məmuram. Adımı indən belə yarıyaşa çatmışam, dəyişəsi deyiləm ki, barı mənə uyarlı bir milli ləqəb tapın. Qonaqlıq bax bu lələşin boynuna, - əlin yanağına vurdu. Kişinin tələbkar olduğunu bildiyimiz üçün fikirləşmək lazım olduğunu bildirdik. Bu məsələdə də rəhmətlik özü bizim hamımızı qabaqladı, heç üç gün keçməmişdi yenidən qonaqlıq verdi: - Prizi özüm aldım. Elə adım da, ləqəbim də Günyazdır dedi. Çox önəmli ad-ləqəb tapmışdı rəhmətlik. Əhsən, deyib hamımız gülüşdük. Rəhmətlik Osman Sarıvəlli dedi: - Günyaz sənə yaxşı mənada paxıllığım tutdu. Nə üçün bu adı mən yox, sən tapmalı idin? Yenidən gülüşdük. Günyaz müəllimin atasının adı da Osman olduğu üçün onların arasında doğrudan da bir ata-bala, isti bir münasibət var idi. Osman qağa ona “Bizim Günyaz” deyərdi. Yaxşı xatirimdədir, Osman qağa Günyaz rəhmətliyə şer də ithaf eləmişdi. O gün o bizdən xahiş elədi ki, indən belə onu Günyaz deyə çağıraq. Belə də oldu. ndi tnən yazılanmda əwələ də qayıtsam bu ad Günyaz kimi səslənəcək. Günyaz müəllimin şer yazdığını mənə məndən də əvvəl onu tanıyan, onunla dostluq edən qardaşım şair Vilayət Rüstəmzadə demişdi. 1976-cı ilin sentyabr ayı idi. Hərəmiz bir yanda məzuniyyətdə olmuşduq. Mən zəngsiz, filansız onun iş otağına qalxmışdım. Günyaz müəllim Borçalıda istirahət etmişdi. Bağlar qoynunda sinəsi dağa dönüb qayıtmışdı. Xüsusi pafosla asta-asta təəssüratlarını danışırdı. Gözləmədiyi halda ona: - Şerlərinizdən deyin, — dedim. Mənalı-mənalı üzümə baxıb seyfdən bir qovluq çıxardı, bir nəçə şer oxudu. Ona telefonla zəng oldu, başı telefona qarışanda ş erin bir nüsxəsini qovluğuma qoydum. Bundan onun xəbəri olmadı. Səksəninci illər idi. Mən Günyaz müəllimin şerini aşıq Kamandar Ə fəndiyevə vermişdim. Kamandarın qızı qəbul imtahanlarına gəlmişdi. Qız bizdə qalırdı — mən onunla məşğul olurdum. Hər axşam da köhnə “ nturist”ə toplaşıb Kamandara qulaq asırdıq. Günyaz müəllimin Kamandarla əvvəldən tanışlığı var idi. Odur ki, Kamandarın Bakıda olduğunu bilən kimi: - Bu axşam mənsiz getmə, - dedi. Getdik. Günyaz müəllim adəti üzrə divanın bir küncünə dirsəklənib əlini üzünə qoymuşdu. Mən Kamandara işarə etdim ki, verdiyim şeri ifa etsin. Kamandar rəhmətlik şeri xüsusi bir məlahətlə ifa elədi. Günyaz müəllim çaş-baş qalmışdı, heç bir şey demədən diqqətlə mənim üzümə baxırdı. Handan-hana: - Bizim idarəyə quş da səkmir, yazılarda seyfdə olur, qaqaş, ora məhrəm olan sənsən, bu səndən keçib. - Cinayətimə görə cəza çəkməyə hazıram, — dedim. Günyaz müəllimdən başqa hamı güldü. Bu, Günyaz müəllimin möhür bəndi belə tamamlanan qoşması idi: Həzin-həzin aşıq çalıb oxuya, Gözəl görse göz gedərmi yuxuya? Tellərindən dağ havası qoxuya- Bəlkə Günyaz dirsəklənib, dincələ. Yüklə 0,78 Mb. Dostları ilə paylaş:
|