Manu kanunnamesi’ne göre hinduiZM
Yüklə 0,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
38 Bu durumda yenilmesi “yasak olmayan şeyler yağsız yenilemeyecek mi?” şeklinde bir soru ortaya çıkmaktadır. Eserin genel yaklaşımı beklemiş yiyeceklerin yenmesinin hoş karşılanmamasıdır. “İki kere doğmuş bir adam arpa ve buğdaydan yapılan her şeyi yiyebilir. Ya da sütle pişirilen ve yağ eklenmeyen şeyleri yiyebilir. Bunlar uzun zamandır bekliyor olsa da yiyebilir.” 187 Dikkat çeken diğer bir husus bu ifadelerin aynı bölümün onuncu maddesiyle tezat teşkil etmesidir. Burada arpa ve buğdaydan yapılan her şeyi yemek dinen uygun görülürken önceki bölümde yoğurt dışında mayalanan şeyleri yemek yasaklanmıştır. Oysa buğday özellikle de arpa bekletildiğinde mayalanmaya müsait bitkilerdir ki burada bunların uzun zaman beklemiş olsa dahi yenilebileceği söylenmektedir. Hinduizme göre et yemek büyük günahlar arasında sayılır. Ancak bu durum tanrılar ya da atalar için yapılan kurbanlar söz konusu olunca değişir. Kurban ibadetinin Hinduizm’deki öneminden dolayı en yasak şeyler bile tanrılara kurban olarak sunulunca temiz hatta kutsal kabul edilir. Daha önce birçok kuş türünü ve orman hayvanının yenmesini yasaklayan Manu, rahiplerin onları ailelerini geçindirmek ya da kurban olarak sunmak için yemelerine izin vermektedir. Hatta eser, eski zamanlarda rahip ve yöneticilerin atalar için kurban sunduğu esnada yenilen kurban ekmeklerin vahşi hayvanların ve kuşların etinden yapıldığını söyler. 188 Yani Manusmriti’den önceki dönemde kurban sunulan şeyleri yeme konusundaki serbestliğin daha fazla olduğunu bizzat Manu kendisi söylemektedir. Eserde yenilebilen ve yenilemeyen etler ayrıntılı bir şekilde anlatılmıştır. Dini amaçlar dışında et yemenin kötülüğü sürekli vurgulanmaktadır. “ Kurban eti yemek doğrudur (caiz).” Bu tanrıların kuralı olarak bilinir. Ancak bunu başka durumda yapmak (kurban eti olmayan eti yemek) canavarların kanunu olarak bilinir.” 189 “Ataları ve tanrıları kutsadıktan sonra et yiyen, onu alan, hayvanı kendisi öldüren ya da birinden böyle bir eti alan bir kimse kötü bir şey yapmış olmaz.” 190 187 MS, V, 25. 188 MS, V, 22, 23. 189 MS, V, 31. 190 MS, V, 32. 39 Bazen et yemeye dini amaçlar dışında da, su serpilmek suretiyle kutsamış olması, kişinin hayatının tehlikede olması, bir rahibin onu istemesi gibi bazı şartlara bağlı olarak izin verilmiştir. 191 Kişi kurallara karşı gelerek et yerse sonraki hayatında ettiğini bulacaktır: “Kuralları bilen iki kere doğmuş bir adam çok zor durumda kalsa da kurallara karşı gelerek et yememelidir. Bunu yaparsa ölümünden sonra çaresizce yediği o hayvanlar tarafından yenilecektir.” 192 Bu muhtemelen kişinin sonraki karmasında yediği hayvandan daha güçsüz bir hayvan olarak yaratılması ve onun tarafından avlanmasıyla olacaktır. Çünkü ilerleyen kısımlarda da yine hayvan yiyen kimsenin öldükten sonraki hayatlarında alacağı cezalar anlatılmaktadır: “Kişi kurban hayvanını dini amaç dışında öldürürse öldürdüğü hayvanın tüyleri sayısınca bu dünyada acı dolu ölümler yaşar.” 193 Daha önce belirtildiği gibi etin kurban eti olması dışında kutsanmış olması da yenilebilmesini sağlar. “Bir rahip Veda ayetleriyle kutsanmamış bir kurbanın etini yememelidir. Ancak dinin zorunlu kuralı gereğince veda ayetleri tarafından kutsanmışsa yiyebilir.” 194 Eser kurbanın evrenin iyiliği için gerekli olduğunu, bu yüzden kurban için öldürülen hayvanın öldürülmüş sayılmayacağını ifade eder. 195 Eserde kurban hayvanlarını bu amaçla öldürmek ve yemek günah ve öldürmeden sayılmadığı 196 gibi bunu yapan kimsenin ve öldürdüğü hayvanın bu kutsal amaçtan dolayı sonraki hayatlarında çok yüksek bir seviye kazanacağı ifade edilmektedir. 197 191 MS, V, 27. 192 MS, V, 32, 33. 193 MS, V, 38. 194 MS, V, 36. 195 MS, V, 39. 196 MS, V, 39. 197 MS, V, 42. 40 Eserin kendi içinde en fazla çeliştiği ya da öyle göründüğü konulardan biri bu vejetaryenlik konusudur. Eserde hayvan öldürmenin ne kadar kötü olduğunu gösteren şu maddeler yukarıda kurbanın faziletini anlatan kısımla arka arkayadır: “Zevk için zararsız hayvanları öldüren biri ne hayatta ne öldükten sonra mutluluğunu artıramaz. Fakat bir kişi canlılara (bağlamak ve öldürmek suretiyle) zarar vermek istemezse, herkes için en iyi olanı yapmak isterse sonsuz bir zevki tecrübe eder. Canlılara şiddet uygulamadan et alamazsın ve canlılar şiddet uygulamak sana cenneti kazandırmaz. Bu yüzden et yememelisin. ” 198 Dini amaçlar dışında et yemek o kadar kötü karşılanmıştır ki bunu yapanlar için Manu “et yiyen canavarlar” gibi davranan kişi demiştir. Et yemeyen kimse ise insanlar arasında sevilen bir kimse olur ve hastalıklarla acı çekmez. Sadece eti yiyen değil, buna izin veren, hayvanı kesen, alan, satan, hazırlayan ve servis yapan herkes katildir. 199 “Bu dünyada etini yediğim varlık, diğer dünyada beni yiyecek”. Bazılarına göre et’e et denmesinin nedeni budur. Saskritçe et ‘mamsa’ demektir. Bu kelime ‘o’ anlamına gelen ‘sa’ kelimesi ile ‘beni yiyecek’ anlamına gelen ‘mam’ kelimesinin birleşiminden oluşmaktadır. 200 Yani et kelimesi kişinin bu dünyada etini yediği hayvan tarafından diğer dünyada yenileceğini bildiren fonetik yapıdadır. Görüldüğü gibi canlılara şiddet uygulamak ve hayvan eti yemek kesinlikle yasaktır. Ancak bir kurban töreni ya da ayin söz konusu olduğu zaman her şey değişmektedir. Böyle bir durumda bunun zalimlik olmadığı, hayvanın da kesen kişinin de yüce mertebelere erişeceği söylenmekte ve kurban teşvik edilmektedir. Üst kastlara mensup herkes hayvan eti yememek konusunda hemfikirdir. Dana eti yemek tüm kastlar arasında sadece günah değil aynı zamanda tanrıya karşı kesin bir saygısızlık kabul edilir. Eski dönemlerde tarlalarını süren, onlara süt veren bu değerli hayvanların özellikle kıtlık dönemlerinde yok edilmesini engellemek için 198 MS, V, 45–48. 199 MS, V, 50,51. 200 http://www.iscowp.org/Prabhupada%20Quotes/Cow%20Slaughter%20Quotes.htm, (05.06.07). Yüklə 0,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|