105
axırlarında Molla Cümə vəhşicəsinə öldürülmüş, qəbri də Aşa-
ğı Layisqidə yolun kənarındadır.
Həqiqət budur ki, Cümə öldürülmüşdür, bunu hamı təs-
diq edir. Ancaq bəzilərinin dediyi kimi, aşıq səhvənmi öldürü-
lüb, öldürəndən sonramı onun Molla Cümə olduğunu biliblər.
Bu məsələ ilə əlaqədar biz bəzi digər mülahizə və müşahidə-
lərimizi demək istəyirik.
Əvvəlan, Molla Cümə həddindən artıq həssas, narahat bir
şəxs olub, ədalətsizliyə, zülmə, özbaşınalığa heç vəchlə dözə
bilməmişdir. Xüsusilə, gözləri ilə gördüyü, şahidi olduğu haq-
sızlıqlara o, yerindəcə cavab verirdi. Bu cəhəti biz onun həcv-
lərində açıqcasına görməkdəyik. Axundlar, əfəndilər, mollalar
acgözlük edirsə, min cür yalan və fırıldaqla xalqı soyursa adları
və ya ləqəblərilə Molla Cümə şeirinə düşürdülər. Aşığın
“Molla”, “Əfəndi”, “Hacılar”, “Olacaq” və sair rədifli çoxlu
şeirləri bu cəhətdən xüsusilə diqqəti cəlb edir. Zəmanənin ən
varlı adamlarından olan Qıpcaqlı Hacı Kərim, Şəkili Cavad
ağa, Axsaq Laçın, Almalı İsa dəllək, Səid və başqalarının
özbaşınalığı, yoxsullara həqarəti, zülmü, ikiüzlülüyü, yalan və
xəsisliyi həcvlərdə birbaşa üzlərinə deyilmişdir. Əlavə edək ki,
Molla Cümə bütün yaradıcılığı boyu həcvlər yazmışdır. Qoca-
ların, ağsaqqalların söylədiyinə görə xalqı aldadıb soyan, inci-
dən, təhqir edən varlıların, din nümayəndələrinin aşığı görməyə
gözləri yox idi. Əlbəttə, bu şəxslər Molla Cümədən intiqam
almaq, ona mənəvi zərbələr vurmaq, aşığı yer üzündən silmək
üçün fürsət axtarırdılar.
İkinci bir tərəfdən Molla Cümə öz müasirləri olan Ələs-
gər, Hüseyn Bozalqanlı, Çoban Əfqan, Xəyyat Mirzə, daha
sonra Aşıq Bilal, aşıq Əsəd, aşıq Mirzə dünyagörüşlü sənətkar
idi. O, yaşadığı dövrdən şikayətlənir, bəzən varlıları, qoluzor-
luları ədalətə, yaxşılığa, səxavətə, alicənablığa çağırır, bir sözlə
yoxsulları müdafiə edirdi. Xüsusilə son dövr şeirlərində əda-
lətli, sərbəst, xoşbəxt bir zamanın gələcəyinə böyük ümidlər
bəsləyirdi. Nəhayət, 1917-ci ildə Böyük Oktyabrın qələbəsi və
106
onun sədalarının Azərbaycana gəlib çatması aşığın yeni, azad,
ədalətli bir həyata olan inamını birə on qat artırdı. Sevincini
mahnılarla elə car eləməyə başladı. Bu cəhəti biz yalnız Molla
Cümənin yaradıcılığında deyil, o zaman bir sıra Azərbaycan
aşıqlarının da yaradıcılığında görürük. 1918-ci ildə Gəncədə
gənc Aşıq Məhəmməd Qəhrəman oğlu “Gəlirmi” rədifli bir
mahnı qoşub oxudu və beləliklə bir çox Azərbaycan aşıqlarının
və xalqın intizarını bəyan etmiş oldu. Mahnı qadağan olundu,
aşıq həbs edildi. Bu mahnıda belə bir misralar var idi: “Böyük
Lenin bu dünyanın rəhbəri”, “Qoca Şərqin Nərimanı gəlirmi”
və s. Tovuzdan Xəyyat Mirzə, Ağstafadan Mirzə Səməd, məş-
hur şair və partiya işçisi İsmayıl Katib həmin rədifdə mahnı-
larla Aşıq Məhəmmədin səsinə səs verdilər. Bu zaman Şəkidən
isə Molla Cümənin səsi ümumi ansambla qoşuldu. Aşığın nə-
vəsi Mövlud Əzizov 1961-ci ildə bizə babasının bir şeirini
təqdim etdi. Birinci bənd belə idi:
Ay cammat, gəlin sizə söyləyim,
Azadlıqdan xoş bir səda eşitdim.
Bəylərin torpağı gedir əlindən,
Azadlıqdan xoş bir səda eşitdim.
Şeir 1968-ci ildə “Xalqın səsi” toplusunda çap olunmuş-
dur. Yenə 1961-ci ildə Qax rayonunun Ləkit kəndində olarkən
təqaüdçü Məcid Əhmədov Molla Cümənin “Bolşevik” rədifli
bir şeirini bizə oxudu:
Başına döndüyüm qəriblər şahı,
Miskin üçün göndəribsən, bolşevik.
Füqarayə çox mərhəmət edibsən,
Dərdimizə dava qılan bolşevik...
Şeir 1977-ci ildə “Azərbaycan” jurnalının 11-ci nöm-
rəsində çap olunmuşdur.
Deməli, Molla Cümə Oktyabra qədər varlıları, müftəxor-
ları, fırıldaqçı dindarları kəskin həcv edir, dünyadan şikayət-
107
lənir. Oktyabrdan sonra isə həmyerlilərinə inqilab haqqında
eşitdiklərini sazında çalıb-oxuyurdu. Bütün bunlardan sonra
qızı Reyhanın, dostu İdris Mustafayevin “Molla Cümə qarışıq-
lıq vaxtı kənddən çıxmadı, ailəsini də çıxarmadı. Mən aşıq
babayam, mənə heç kim heç nə eləməz” sözlərinin mənası və
əhəmiyyəti bizə aydınlaşmış olur. Ancaq belə bir zamanda
azğın düşmənlər, qaragüruhçular fürsəti əldən verməmişlər.
Beləliklə, həqiqət üzə çıxır. Ruhanilər, varlılar, qaragüruhçular,
inqilab düşmənləri, millətçilər zamanın keşməkeşliyindən, qa-
rışıqlığından istifadə edərək aşıqdan öz intiqamını almış və onu
məhv etmişlər, onu qılınc ilə doğrayıb, üzü aşağı yolun kəna-
rındakı meşənin içinə atmışlar.
1989.
Molla Cümənin gözəlləri
XIX əsrin ikinci yarısı və XX əsrin əvvəllərində yaşayıb
yaradan görkəmli Azərbaycan aşıqlarından biri də Molla Cü-
mədir. Şəxsiyyəti, estetik aləmi etibarilə maraqlı həyat yolu
keçmiş bu sənətkar bizə zəngin ədəbi irs qoyub getmişdir.
Molla Cümə yaradıcılığının mövzu dairəsi geniş olmuşdur.
Bütün ömrü boyu əkinçiliklə məşğul olan Molla Cümə
qış aylarında Şəki, Qax, Zaqatala, Balakən rayonlarını, Dağıs-
tanın kəndlərini dolaşır, məclislər aparır, öz sevincini elin se-
vinc və kədərinə qatırdı.
Molla Cümə gözəllik, məhəbbət nəğməkarıdır, onun
yaradıclığının əsas hissəsi məhəbbət lirikasıdır. Kəndlərdə,
eldə, obada elin bəzəyi olan, xalqımızın ən yaxşı keyfiy-
yətlərini özlərində təcəssüm etdirən el qızlarını Molla Cümə
fəxrlə vəsf edirdi. Gözəllər Molla Cümənin sazına-sözünə düş-
məsilə fəxr edirdilər. Əksər şeirlərini aşıq kəndlərdə şəxsən
gördüyü, rast gəldiyi gözəllərə həsr etmişdir. Məsələn, Xana-
Dostları ilə paylaş: |