56
yan süxurların maqnit həssaslığından on və yüz dəfələrlə azdır.
Şirin suyun donması nəticəsində əmələ gəlmiş buzun xüsusi
elektrik müqaviməti çox yüksək (10
5
-10
8
Om
⋅m), minerallaşmış
sulardan əmələ gələn buzların isə alçaqdır (10
2
-10
4
Om
⋅m).
Ona görə də süxurlar donarkən, onların elektrik
müqaviməti adətən kəskin artır (-0,5 dən – 5
0
S-ə qədər
temperatur dəyişəndə), bəzən isə zəif dəyişir (-2-dən –10
0
S-ə
qədər temperatur dəyişəndə). Ana süxurların litoloji
tərkibindən, məsaməliyindən, sulanmasından, termik rejim
xüsusiyyətlərindən, buzluluğundan və kriogen quruluşun-dan
asılı olaraq, donarkən onların elektrik müqaviməti on dəfədən
çox artmır. Xırda dispers qırıntı süxurlarda (gillər, gilli qumlar)
müqavimət 10-100 dəfə, iri dispers süxurlarda isə (qumlar, çaqıl
– çınqıllı çöküntülərdə) 100-1000 dəfə artır.
Donmuş və ərimiş süxurların elektrokimyəvi fəallığı (
α),
donuşluqaltı və donuşluqüstü suların iştirakı və hərəkətinin
təsirindən asılı olaraq, xeyli dəyişə bilər. Donmuş süxurların
yaradılmış polyarlaşma potensialının qiyməti donu açılmış
süxurlara nisbətən yüksəkdir və xırda dispers süxurlarda 2-3 %-
ə, buzda 10 % və iri dispers süxurlarda 15 %-ə çatır.
Suyun nisbi dielektrik keçiriciliyi E
nis
=80, yəni bütün
süxur əmələgətirən minerallardakından bir tərtib çox olduğuna
görə (bu qiymət buz üçün E
nis
≈3) süxurlar donduğu zaman,
onlarda donmamış suyun miqdarı azaldıqca, nisbi dielektrik
keçiriciliyi də azalır. Süxurlar donmuş vəziyyətə keçərkən
elastiki dalğaların sürəti ( V) artır. Buz üçün uzununa dalğanın
sürəti ( V
p
= 3500-4000 m/s) suya ( V
p
= 1450 m/s) nisbətən
çoxdur. Iri dispers süxurlar donarkən V
p
-nin qiyməti kəskin
surətdə artır (2-5 dəfə). Xırda dispers süxurlarda əksinə, V
p
-nin
qiyməti tədricən artır ( ümumi artım 1,5-3 dəfə). Ana süxurlar
donarkən, əgər onlar çatlıdırsa, V
p
-nin qiyməti adətən 2 dəfədən
çox artmır, çatsız süxurlarda isə bu sürət, demək olar ki, heç
dəyişmir. Bu cür anoloji qanunauyğunluq eninə dalğaların V
s
sürətinə də aiddir. Maraqlıdır ki, bütün donmuş süxurlar V
s
/V
p
üçün nisbəti təxminən dəyişməzdir və 0,4-0,6 m/san təşkil edir
.
Donma – geofiziki kəsilişlər aşağıdakı əsas xüsusiyyətləri
ilə xarakterizə olunur:
a) süxurların eyni litoloji komplekslərində temperatur,
buzluluq, kriogen quruluş dəyişməsinə baxmayaraq, fiziki
xüsusiyyətləri planda və dərinlikdə sabit olmaması;
b) qalınlığı 0,3-3,0 m olan illik temperatur dəyişkənliyi
qatında süxurların fiziki xassəsinin kəskin (məsələn, bir neçə
tərtib) dəyişməsi, bu da süxurların «yay» və «qış» fərqlərinə
gətirib çıxarır;
v) qalınlığı 10-30 m olan illik istilik mübadiləsi
zonasında fiziki xüsusiyyətlərin sıçrayışla, bəzən isə tədriclə
artması;
q) çoxillik donuşluq çöküntülərinin orta hissəsində
yüksək elektrik müqaviməti və sürətli elastik dalğalı zonanın
(çoxillik donuşlu süxurların qalınlığından 0,1-dən 0,3-ə qədəri
olan) olması;
d) çoxillik donuşluq süxurlarının alt hissəsində və donu
açılmış süxurların sərhədində.
58
2.10. Donmuş və donu açılmış süxurların
xəritəsinin tərtib edilməsi
Donuşluq zonanın xəritələnməsi və rayonlaşdırılması
üçün, yəni təmasların, tektonik qırılmaların, müxtəlif
geokrioloji xüsusiyyətli donmuş süxurların yayılma sərhədlərini
və həmçinin donu açılmış süxurların yayılma sahələrini aşkar
etmək üçün müxtəlif geofiziki profilləmə üsulları tətbiq edilir:
a) aerofiziki (xüsusilə, aeromaqnit) və qravimetrik
planalma; b) elektrik və elektromaqnit profilləmələri (təbii sahə
üsulu (TP)), fərz olunan müqavimət (FM), yaradılmış
polyarlaşma (YP), elektrik sahəsinin təmassız ölçülməsi
(ESTÖ), dipol elektromaqnit (DEMP), yüksəktezlikli fasiləsiz
(YTES-PK); v) infraqırmızı planalma (IQP) və termometriya
(şpurlarda və quyularda temperaturun ölçül-məsi).
Bu məqsədlər üçün əsas informasiyanı elektromaqnit
(ŞEZ, BS) və seysmik (SDÜ, ƏDÜ) zondlama və quru
quyularda QGT-n (bu şəraitdə yura mayeləri ilə karotaj
süxurların həqiqi fiziki xüsusiyyətləri haqda həqiqi məlumat
vermir) köməyi ilə alırlar.
Donuşluq zonalarının xəritələnməsi məsələsini daha
dəqiq həll etmək üçün, iki-üç geofiziki üsul istifadə edilir (o
cümlədən, termik planalma). Üsulun seçilməsi donuşluq –
geofiziki, geomorfoloji şəraitdən və həmçinin kəşfiyyatın
dərinliyindən asılıdır. Iş aparmaq üçün ən az dərinlikli (10 m-ə
yaxın), əlverişli qış mövsümü, əlverişsiz yerüstü şəraiti olan
rayonlarda (ana süxurların çıxışı və s.) HUD – RK, YTES, IQP
kimi geofiziki üsulların tətbiqi məqsədəuy-ğundur. Bir neçə on
metrdən çox dərinlikli sahələrdə TP, DEMP, ESTÖ, ilkin bir
neçə yüz metrlikdə isə –EP, YP, həmçinin qravimaqnit
kəşfiyyatı və zondlama üsulları üstünlük təşkil edir. Elektrik və
elektromaqnit profilləmənin dərinliyi qidalandırıcı və
qəbuledici xətlər arasındakı köçürülmənin dəyişməsi və istifadə
olunan elektrik sahəsinin tezliyi ilə idarə olunur.
Sistem və müşahidə şəbəkəsi miqyasdan, işin məqsədli
istiqamətləndirilməsindən, donuşluq – geofiziki və
geomorfoloji şəraitin xüsusiyyətlərindən asılıdır. Kiçik və
ortamiqyaslı donuşluq – geofiziki planalma işlərini landşaft -
donuşluq planalması və aerokosmik şəkillərin deşifrələn-məsi
zamanı aşkar edilmiş xüsusi sahələrdə aparırlar. Irimiqyaslı və
dəqiq geofiziki planalmada landşaft – donuşluq planalması
zamanı ayrılmış sahələrin sərhədlərinə və relyef elementlərinin
uzanmasının əksinə istiqamətlən-dirilmş profillərlə sahəvi
müşahidələr aparırlar. Aldığımız xəritənin müqyasında
profillərarası məsafə 1-2 sm, müşahidə addımları isə yer
səthində 1-10 m olur.
Geofiziki profilləmənin müxtəlif üsullarının qrafiklərinin
interpretasiyası keyfiyyətlidir və qrafiklərdə və xəritələrdə
anomaliyaların müşahidə olunmuş parametr-lərinin ayrılmasına
gətirib çıxarır (çox vaxt donmuş süxurları aşkar edən
maksimumlar, müxtəlif səviyyəli sahələr və s.)
Nəticələri təhlil edərkən donuşluq – geoloji
informasiyaya əsaslanmaq, bu və ya digər geofiziki və donuşluq
parametrləri (buzluluq, litologiya və s.) arasında korrelyasiya
əlaqəsi aşkar etmək lazımdır.
Dostları ilə paylaş: |