Microsoft Word b vahabzade 11. 12. 2014. doc
Yüklə 0,65 Mb.
|
BULUDXAN XƏLİLOV ––– 114 ––– Filan alimlərsə... deyir filan cür. Mənim fikrimcəsə... Bu fikrin hələ Bişməyib. Mənəsə gözəl görünür. Niyə? Soruşsana... Gün təzələndi. O səni gözləyir, sən sabaha bax... Biz öz sözümüzü demişik, indi, Bu meydan sizindir, sizindir, ancaq! Mənim yana-yana dediklərimi, Sən mənə qaytardın bu gün ayrı cür. Sən səcdə qılsaydın mənə büt kimi, Mən sonsuz olardım. Şükür, çox şükür! Bir təzə rəng verdi o, hər mətləbə. Bu böyük zəfərdir, Bu ki, dərd deyil. Şagird, Ustadından neçə mərtəbə, İrəli getməsə... o, şagird deyil. Mən bu tələbəyə nə yazım indi? Qələm kağız üstdə gəzdi, sevindi... Yazdı qiymətini o özü!.. Mən yox! O, rəngdən, rəngi yox, ətri götürmüş. Meyvədən danışdım mən ona ancaq. O, könül gözüylə toxumu görmüş! BƏXTİYAR VAHABZADƏNİN PEDAQOJİ GÖRÜŞLƏRİ ––– 115 ––– *** Saçları çiynində, mini yubkalı, Gözləri sürməli birisi gəldi. Bileti çəkincə dəyişdi halı. -
Bilmirəm...- deyərək yola düzəldi. “İki”ni yazımmı? Məgər bununla Vəzifəm bitirmi? Yox! Dayan, yavaş! Başının çölünü bəzəyincə o, Başının içini bəzəyəydi kaş! Təzədən çağırdım, Dedim: - Bilet çək! Çəkdi, İki kəlmə danışdı, Qalxdı. O ki, var danladım. İndi neyləmək? Durub maddım-maddım üzümə baxdı. Yazdım “iki”sini... çətin, çox çətin! Tələbə bilmir ki, Müəllimlərin, Yazdığı hər “iki”, Min sual kimi Onun yuxusuna girir, Söz sorur. “İki”lər hər biri, qara xal kimi Onun məsləkində qaralıb durub. BULUDXAN XƏLİLOV ––– 116 ––– *** Çox inamla gəlir tapşırılanlar Özündən razıdır, Adından əmin. O elə baxır ki, guya borcu var Onun dədəsinə mənim dədəmin... Beləcə birisi durub önümdə döyür gözünü. İşarır... Bu gizli işarəsiylə Deyir sözünü... Bileti əlində, işarır yenə Demək istəyir ki, “tanıyın məni”. Suallar dalında cavab yerinə Görür tanışının “əzəmətini”. O başa düşür ki, hirslənmişəm mən, Deyən bu xınadan deyil o xına. Əl çəkir o arsız təbəssümündən Əlini astaca qoyur alnına. Düşünür, Köməyi umur başından. Başında nə var ki, köməyə gəlsin, Qoparıb bir-iki söz yaddaşından , Danışır: “Baxanda görürük...” Çətin! Danışır mənasız, Danışır hədər. Bayaqkı vüqarı çöküb diz üstə. Yarımçıq cümlələr, qırıq kəlmələr, Əriyib toz kimi düşür miz üstə. BƏXTİYAR VAHABZADƏNİN PEDAQOJİ GÖRÜŞLƏRİ ––– 117 ––– Qırıq kərpiclərə bənzəyir sənin Sönük cümlələrin, qırıq sözlərin. Qırıq kərpiclərlə ev tikmək sənə Asanmı görünür? Dayan, düşün bir. Kərpiclər, hərəsi baxır bir yana Niyə bir-birinə yapışa bilmir? ...Dili topuq çalır, Rəngi ağappaq... Oğlan xırdalanıb yumağa dönür. Əlində tutduğu kiçik bir varaq, Onunçün əlçatmaz bir dağa dönür. Tərəzi qurmuşam sual-cavabdan. Bir gözdə suallar, Bir gözdə oğlan. O baxdı üzümə dilsiz, ağızsız Danladım, Dinmədi, o, qulaq asdı. Bu boyda vücudu, bir varaq kağız Gör necə kiçiltdi, gör necə basdı... Qiymət verməliyəm ona mən indi, O öz qiymətini özü bilmədi. Günün doğuşunu dan yerində yox, Axtardı xırdaca çöp işığında. O öz qiymətini, dəyərində yox, Gördü özgələrin tanışlığında. Ona deyən yoxdur, hanı mənliyin? Sən özün özünü niyə danırsan? Öz gücünə deyil, a bədbəxt, neçin Özgənin gücünə arxalanırsan? Yüklə 0,65 Mb. Dostları ilə paylaş:
|