72
Azərbaycanın tarixi haqqında ilk geniş əhatəli və türkçü
ruhlu tədqiqat (A.Bakıxanov, “Gülüstani-İrəm”, 1841), Azər-
baycan türkcəsinin ilk elmi qrammatikası (M.Kazımbəy,
“Türk-tatar dillərinin qrammatikası”, 1839), ilk türkdilli səhnə
əsərləri (M.F.Axundzadənin komediyaları, 1850-ci illər), ilk
yeni üsullu anadilli məktəb (1874, S.Ə.Şirvani tərəfindən Şa-
maxıda), ilk tam türkdilli mətbuat orqanı (H.Zərdabi tərəfindən
“Əkinçi” qəzeti, 1875), ilk milli tamaşa
(1873-cü ildə “Hacı
Qara”
komediyası), ilk teatr binası (1883-cü ildə H.Z.Tağıyev
tərfindən Bakıda), Qori seminariyasında ilk dəfə türk şöbəsinin
açılması (M.F.Axundzadənin təşəbbüsü ilə onun ölümündən
sonra 1879-cu ildə), ilk qiraətxana (1894-cü ildə N.Nərimanov
tərəfindən Bakıda), ilk müasir tipli rus-tatar məktəbi (1875-ci
ildə Qazaxda, 1880-ci illərin sonu, 1890-cı illərin əvvəllərində
S.Qənizadə və H.Mahmudbəyov tərəfindən Bakıda), ilk rus-
müsəlman qadın məktəbi (1901-ci ildə H.Z.Tağıyev tərəfindən
Bakıda), ilk milli operanın səhnəyə qoyulması (1908-ci ildə
Ü.Hacıbəylinin “Leyli və Məcnun” operası) və b. mühüm tarixi
hadisələr məhz həmin fədakar maarifçilərin səyi nəticəsində
gerçəkləşmişdir. M.F.Axundzadənin hətta 1850-70-ci illərdə
öncə ərəb, sonra isə latın qrafikası əsasında ortaq türk-
müsəlman əlifbasının yaradılması ideyası ilə çıxış etdiyi də
məlumdur. Bu da M.F.Axundzadənin türk birliyi yönündə ilk
ideoloqlardan biri kimi qəbul olunmasına əsas yaratmışdır.
Maarifçilik hərəkatında vətənpərvər, xeyriyyəçi Azər-
baycan milyonçuları – H.Z.Tağıyev (1838-1924), M.Nağıyev
(1842-1919), M.Muxtarov (1865-1920) və b. mühüm rolu
olmuşdur.
Quzey Azərbaycanda maarifçilik ideyalarının yayılma-
sında ilk dövrdə
(XIX əsrin sonuna kimi) əsas rol oynamış
mətbuat orqanları “Əkinçi” (1975-77), “Ziya” (1879-80),
“Ziyayi Qafqaziyyə” (1882-84), “Kəşkül” (jurnal: 1883-84,
qəzet: 1884-91) və b. olmuşdur.
Azərbaycanın kənd bölgələrində rus müstəmləkəçiliyinə
qarşı azadlıq hərəkatı XIX əsrin sonlarında özünü qaçaq
73
hərəkatı kimi göstərmişdir. Bu hərəkat əsasən çar hökumətinin
torpaq məsələsində milli ayrıseçkilik siyasətinə, torpaqların və
yerli idarəçiliyin yerli müsəlmanlardan alınıb gəlmə xristian
əhalisinə verilməsinə qarşı yönəlmişdir. Sovet dövründə qaçaq
hərəkatının mahiyyəti təhrif olunmuş, bu hərəkat məhz sinfi
mübarizə kimi qiymətləndirilmişdir.
Rus imperiyasında türkçülük ideyalarının inkişafında
Krımlı ziyalı İsmayıl bəy Qaspıralının (1851-1914) xüsusi
yeri olmuşdur. O, “Rusiya müsəlmanlığı” əsərində (Simfero-
pol, “Tavrida” qəzeti, 1881) və redaktoru olduğu “Tərcüman”
qəzetində (1883-1918, Bağçasaray) yazdığı məqalələrdə
maarifçilərin milliləşmə və müasirləşmə ideyaları ilə yanaşı ilk
dəfə olaraq ortaq türk ədəbi dilinin yaradılması ideyası ilə
çıxış etmişdir. Bu da türk millətçiliyinin bütün türk xalqlarını
əhatə edən bir ideologiya səviyyəsinə yüksəlməsində mühüm
addım olmuşdur. Məşhur “dildə, fikirdə və işdə birlik” deyimi
də İ.Qaspıralıya məxsusdur. Bu baxımdan İ.Qaspıralını türk
birliyi ideyasının ilk əsas ideoloqu hesab etmək olar.
Bu dövrdə rus imperiyasında türkçülük ideyalarının inki-
şafında Kazan maarifçisi Şəhabəddin Mərcaninin (1818-
1889) də xüsusi yeri olmuşdur. O, 1880-ci illərdə Kazan türk-
cəsində yazdığı “Kitabi Müstəfadil-əxbar fi Əhval-i Kazan”
əsərində milli mənsubiyyəti önə çəkmiş, millətçi ideyalar irəli
sürmüşdür. O, dilin saflaşdırılmasının tərəfdarı olmuş, türklərin
öz şərəfli tarixlərini öyrənmələrinin vacibliyini təbliğ etmişdir.
XX əsrin ilk illərində çar rejiminə qarşı etirazların güclən-
məsi və I rus inqilabının (1905-07) baş verməsi rejimin
nisbətən zəifləməsinə səbəb olmuş, bu isə həmin dövrdə
maarifçilik ideyaları ilə yanaşı artıq milli birlik və milli
azadlıq ideyalarının da irəli sürülməsinə və ilk ictimai-siyasi
təşkilatların yaranmasına zəmin yaratmışdır. Əsrin əvvəllərində
Azərbaycanda bu ideyalarla çıxış etmiş mütəfəkkirlərdən
Ə.Hüseynzadə (1864-1940), Ə.Topçubaşov (1865-1934),
Ə.Ağaoğlu (1869-1939) və M.Ə.Rəsulzadə (1884-1955)
xü-
susi yer tutmuşdur.
74
XX əsrin ilk illərində ictimai-siyasi fikrin ifadəçisi olan
əsas mətbuat orqanları “Şərqi-rus” (1903-1905), “Dəvət-qoç”
(1906), “Hümmət” (1904-05), “Həyat” (1905-06), “İrşad”
(1905-08), “Molla Nəsrəddin” (1906-31), “Dəbistan” (1906-
08), “Füyuzat” (1906-07), “Təkamül” (1906-07), “Tərəqqi”
(1908-09), “Kaspi” (1881-1919-cu illərdə Bakıda rus dilində
nəşr olunmuş, 1898-1907-ci illərdə redaktoru Ə.Topçubaşov
olmuşdur) və b. olmuşdur.
XX əsrin ilk illərində yüzlərlə milli düşüncəli ziyalı və
digər təbəqələrdən olan insanları birləşdirən ictimai-siyasi
təşkilatlar meydana çıxmışdır.
“Müsəlman Gənclər təşkilatı” 1902-ci ildə M.Ə.Rə-
sulzadənin rəhbərliyi ilə Bakıda Azərbaycan-türk tələbə
gəncləri tərəfindən yaradılmışdır. Gizli fəaliyyət göstərən
təşkilat maarifçi ideyalar yaymaqla bərabər rus müs-
təmləkəçiliyinə qarşı milli azadlıq ideyalarını da təbliğ
etmişdir. Təşkilat həmçinin, fəhlələr arasında siyasi bə-
yannamələr yaymış, sosial-demokrat ideyalarını da təbliğ
etmişdir. Təşkilat bir müddət sonra “Müsəlman Demokratik
Müsavat Cəmiyyəti” adı altında fəaliyyət göstərmişdir.
Təşkilatın İranda da mərkəzi olmuş və məşrutə hərəkatında
iştirak etmişdir. Təşkilata verilən “Müsavat” (“bərabərlik”)
adının sosial-demokrat ideyaları ilə bağlı olduğunu güman
etmək olar. Sosial-demokrat təmayüllü ilk siyasi təşkilat olan
“Hümmət”in də məhz bu təşkilatın bazasında yarandığı
məlumdur.
”Hümmət” təşkilatı (Müsəlman Sosial-demokratik
“Hümmət” təşkilatı) 1904-cü ilin axırlarında RSDFP-nin Bakı
komitəsi nəzdində M.H.Mövsümov (1882-1907), M.H.Ha-
cınski (1875-1931) və M.Ə.Rəsulzadə tərəfindən “Müsəlman
demokratik Müsavat cəmiyyəti”nin əsasında yaradılmışdır.
1905-ci ildən bu təşkilata M.Əzizbəyov (1876-1918),
N.Nərimanov (1870-1925), S.M.Əfəndiyev (1887-1938) və b.
da daxil olmuşdur. Ə.Ağaoğlunun da bu təşkilatla əməkdaşlıq
etdiyi məlumdur. Əsasən sosial-demokrat ideyalarının,
Dostları ilə paylaş: |