111
– Sən də rədd ol da, haradan peyda oldun?! – oğlan bunu
deyib dilənmək üçün avtobusun açıq qapısından içəri
soxulmaq istəyən dilənçi oğlana var gücü ilə təpik vurdu.
– Qoy itsin cəhənnəmə, məni işə salma, – avtobus sürücüsünün
amiranə səsi eşidildi.
– Lazım dayı, bunu əvvəllər görməmişdim, deyəsən, təzə
gətiriblər,-konduktor oğlan indicə təpiklə vurduğu dilənçi
oğlana işarə etdi.
– Hə, Allah bilsin kimin itidir! – sürücü həvəssiz dillənib
müştərilərin yol haqqı olaraq köhnə peçenye qutusuna atdığı
pulları sahmanlamağa başladı.
– Ay, oğul, o fağırı niyə vurdun?! Görmürsən ruhi xəstədir! –
arxa oturacaqda əyləşən qoca qadının səsi eşidildi.
– Sən də sakit ol, ay nənə, sənə nə var e?! Sən onu tanımırsan,
oğrunun biridir!
Oğlan tanımadığı dilənçi oğlan haqqında mühakimə
yürüdüb vəziyyətdən çıxmaq istədi.
– At getdik! Üç dəqiqə oldu, – dayanacaqda durma vaxtının
tamam olduğunu işarə edən sürücü köməkçisinə dilləndi.
– Hələ yarım dəqiqə qalıb ay Lazım dayı, niyə tələsirik e? –
təzə yandırdığı ucuz siqaretini həvəslə sümürən yeniyetmə
konduktor vaxtı uzatmaq istədi. Amma vurduğu dilənçi
oğlanın hələ də yerdən qalxmadığını görüb bərk qorxmuşdu.
On səkkiz-iyirmi yaşlarında olan bu dilənçiyə bədəncə cılız və
zəif göründüyünə görə əslində daha az yaş vermək olardı.
Amma tük basmış sifəti bunu demirdi. Nəhayət ki, özünə gəlib
ayağa qalxaraq konduktorun sifətinə acıqla baxdı, sonra isə
yenidən dayanacağın arxasındakı yerinə qayıtdı.
– Sür getdik e! – onun özünə gəldiyini görən yeniyetmə
deyəsən, özü də onunla bərabər qurtulmuşdu. Hətta yarıya
qədər çəkmədiyi siqaretini da atıb sürücüsünə göstəriş verdi.
112
– Hə, “malış”, deyəsən özünə gəldin axı sən də, – sürücü Lazım
da ona söz atıb avtobusu hərəkətə gətirdi.
*** *** ***
Ramil məktəbin darvazasına çatanda ayaq saxlayıb geri
döndü. Bütün diqqəti ilə bayaqkı dilənçi oğlanı axtarırdı.
Avtobusdan düşəndən sonra həmin oğlanı dayanacağın
arxasında oturan görsə də, indi o, orada deyildi. Siqaret
yandırıb bir az aralıdakı sakit bir yerdə dayanmaq istəyirdi ki,
113
telefonuna zəng gəldi. Nömrə tanış gəlsə də, ekranda hansısa
ad çıxmadı:
– Bəli! – tərəddüdlə telefonu qulağına apardı.
– Salam, ata, mənəm! Bəs gəlmirsən, tədbirimiz indi başlayır
axı!
– Çatmışam, qızım, narahat olma – yadına düşdü ki, bu
Aytəkinin müəlliməsi Gülər xanımın nömrəsi idi. Keçən dəfə
də zəng etmişdi. Yəqin ki, Aytəkinin həyəcanlandığını görüb
özü zəng edib ki, onunla danışıb səsini eşidə bilsin. İndi hiss
etdi ki, qızının səsində, həqiqətən də, həyəcan var idi. Axı
birinci dəfə idi ki, belə bir tədbirdə aparıcılıq edəcəkdi.
Əlindəki yarımçıq siqareti zibil qutusuna atıb darvazaya tərəf
getdi. Və yalnız darvazadan içəri keçib sağa – məktəbə tərəf
dönmək istəyəndə ani olaraq bayırdakı həmin dilənçi oğlanı
gördü. Üst-başından çirkab tökülən bu adamın bir az əvvəl
onun zibilqabıya atdığı siqareti götürüb damağına qoyduğunu
gördü. Dilənçi bunu o qədər cəld etdi ki, sanki insanların
onun bu hərəkətini görməyəcəyinə əmin idi. Necə olsa, onun
da özünə görə qüruru var idi. Amma ətrafdakı “canlı ölülər”
buna laqeyd və biganə yanaşırdılar. Hətta o, zibilqabını ələk-
fələk eləsəydi də, çoxlarının ona yazığı gəlməyəcəkdi. Halbuki
o dünəndən həsrət qaldığı bircə bütöv, heç olmazsa, yarı
siqaret axtarırdı həmin zibilqabıda. Və ətrafda olan
çoxlarından fərqli olaraq onun qüruru var idi. Bayaq onu
təpiklə vuran konduktor oğlanın, demək olar ki, bütöv atdığı
siqaretinə da əl uzatmamışdı buna görə...
114
16. Erməni məhəbbəti
– Sənin adın nədir?
– Əli.
– Soyadın nədir?
– Qurbanov.
Jor üzünü qapıçıya tutub: “Bu oğlanı istəyirəm”,-dedi.
– Kişilərin qiyməti bahadır. Gərək bir az da artıq verəsən,-
deyən qapıçıya:
– Kəs səsini, boş-boş danışma. Baha olduğu üçün yüzlərlə
kişini öldürüb çayın qırağında çalaya basdırdınız?! Mən
bilirəm, kim bahadı, kim ucuzdu. Bu dəqiqə sizə türk qızı
lazımdır. Öz arvadlarınızın da işini başqaları görsün. Onların
kişiləri sizin qadınlarınızı öz istəkləri ilə yatağa salsın, siz isə,
əlinizə fürsət düşmüşkən onları zorlayın. Heç indiyə qədər
görmüsüz ki, bir türk qızı erməni arvadı və aşnası olsun. Yox,
görə bilməzsiz. Amma erməni qızları həmişə azərbaycanlı
kişisinin qarşısında təslim olub. Minlərlə erməni qadını var ki,
bu gün də Azərbaycanda ərinin yanındadır. Bizim bu cür
olmağımızı da liderləriniz etdi. Böyük Ermənistan xülyası
üçün.... Elə generallarımız oldu ki, öz arvadlarını belə türk
yatağına saldı. Biz də onların kişiliyini gördük, həzzindən
115
doya bilmədik. Pis öyrəndik. İndi gəlmisiniz mənə qiymət
oxuyursunuz:
– Kişilər bahadı...
– Mən kiməm ki, mənə belə dedilər, mən də dedim də. Ay Jor,
nə mənim üstümə düşmüsən?
– Kim deyib sənə, o psixopat Vaskanyan? Qələt edir. Mən
Safaryana beş min dollar pul saymışam. Oğlumu qaytarmaq
üçün oğul verməliyəm. Bu uşağın adını mənə veriblər. Bunu
sağ çıxara bilsəm, ömürlük həbs cəzasına məhkum olunmuş
oğlumu qaytaracaqlar. Onlardan bir hərbçi var, onunla
danışmışam, pulunu da vermişəm. Vəziyyətin qarışıqlığından
istifadə edib oğlumu turmədən çıxaracaqlar. Azərbaycanlılara
da ayrıca pul vermişəm. Bu uşağın da dayısı ona pul verib,
qaytarmaq üçün. O puldan Safaryana da çatır. Heç nədən sizə
pul qazandırıram, indi mənə gəliş gəlmək istəyirsiz? Başınıza
oyun açaram, deyəsən, məni tanımırsınız?
– Hanı e? Bizə bir şey çatır ki, işğal zamanı evlərdən nə
götürdük, odur. Başqa heç nə vermirlər. Mən də bilirəm ki,
əsirlərin hamısını satırlar. Safaryan və Vaskanyan sadəcə əmr
verməyi bacarır. Mənə dəxli yoxdur, Vaskanyana de, kimi
istəyirsən apar.
Döşlərinin arasından yüz dollar çıxararaq qapıçının cibinə
basıb:
–Daha çox danışma, uşağı endir aşağıya, maşında
gözləyirəm, Vaskanyanına da deyərsən ki, Jor belə istədi. -
deyib iri addımlarla ləngər vura-vura qapıdan çıxdı.
Bu Jor adlanan kişi cüssəli, hündür boylu, yaşına uyğun
olmayan makiyajlı, kök qadın Qarabağda yuxarılarla əlaqəsi
olan qadınlardan idi. İki dəfə ərə getmişdi. Birinci əri erməni,
ikinci əri azərbaycanlı idi. Çox qətiyyətli qadına bənzəyirdi.
Dili var idisə, dilçəyi də var idi.
Dostları ilə paylaş: |