Nəzakət Əliyeva
184
vahələri və ağır yüklənmiş karvanları. Qızın al
yanağından aldığım ilhamı bütün yad şairlər mənə verə
bilməzlər. Kiçik günahsız uşaq mənim üçün daha
hörmətli və mömündir, nəinki ən uzun moizə. Mənim
bir badə şərabdan aldığım ləzzəti, nə Sufinin, nə də
filosofların əsərləri mənə bəxş edə bilməz»… O özünə
təzə çubuq dolduranda mən saata baxdım:
«Biz getməliyik – dedim mən, - bizə mahnı
oxumamış, ayrılmayaq. Mən sənin gözəl səsinin ahəngi
ilə yola düşmək istərdim. Ancaq mənim üçün çox
maraqlıdır ki, sən qafiyə, şəkil və fikirləri belə tez necə
birləşdirirsən? Sənin mahnıların üçün sənə heç bir
hazırlıq lazım deyil?».
Bizim keçib getdiyimiz bağ yazın əlvan paltarını
geymişdi. Mirzə Şəfi əlini uzadaraq bir neçə koldan
güllər dərib gözəl dəsdə düzəltdi və onu mənə uzadıb
dedi: «Bir bax, bu güldəstəsi bir göz qırpımında
güzəldi, ancaq bunun üçün güllər bir anda bitmədilər.
Bax, mənim nəğmələrim də belədir!».
ON ALTINCI FƏSİL:
Mirzə Şəfinin kitab çapına olan şəxsi
fikirləri və hüsnxət yazısına olan göstərişləri
O vaxtlar Tiflisdə mənə məşhur daniya şərqşünası
Vesterqaarth baş çəkdi, o uzun illər idi Hindistanda idi,
indi isə vətənə dönərkən İrandan yolunu salaraq
buradakı mixi yazıların surətini götürmək istəyirdi.
Şərqin ədəbi xəzinəsi ilə zəngin yüklənmiş bu adam öz
yükünü yüngülləşdirmək üçün Kəlküttədə çap olunmuş
bir neçə fars kitabını mənə verdi və mən bunu Mirzə
Mirzə Şəfi Şərq-Qərb araşdırmalarında
185
Şəfinin rəhbərliyi ilə öz toplantımızda oxudum. Mənim
müəllimimi kitabı nəzərdən keçirdikdən sonra, onu
kənara tullamasına mən heç də az təəccüblənmədim və
o məndən həmişəlik xahiş etdi ki, bir də belə
basmaklarla, yəni çaplarla məni narahat etməsin.
Mirzənin hirsi soyuyana qədər gözlədim və
bunun səbəbini soruşdum. O dedi ki, kitabların
məzmunu deyil, onların vəziyyəti onu əsəbiləşdirir;
«Kitab yazılmalıdır, çap edilməli deyil», - o israr etdi.
«Ancaq nə üçün – dedim mən, - Mirzə Şəfi, sən
çap olunmaya nifrət edirsən? Sənin xəttinin gözəlliyini
itir və hər halda bu şairlərin və alimlərin əsərlərinin
daha tez, külli halda və daima yayılmasına kömək edir,
xalqın xeyrinə və öz şöhrətinin artmasına xidmət edir».
Mirzə Şəfi çubuğunu üfürdü, başım yırğaladı və
cavab vermədi. Mənim ona kitab çapı incəsənətini
əyani göstərmək cəhdlərim əbəs idi. Yalnız bir şüşə
şərab içdikdən sonra bu fikirlərini əsaslandırmağa
başladı. Elə görünürdü ki, sanki o əvvəllər heç vaxt bu
haqda əsaslı düşünməyib və öz etirazları və səbəbləri
ilə bunu dərk etməyə hazır deyil.
Yazılmış kitabdan çap olunmuş kitabın daha tez
və ümumi yayılmasını əlbəttə o, inkar edə bilməzdi,
lakin onun gətirəcəyi hər hansı yüksək faydaya da
əmin deyildi. O mənə bir çox zəngin, adamların öz var-
dövlətlərini kitablara və müdriklik xəzinəsinə deyil,
tamam başqa məqsədlərə israf etdiklərini misal gətirdi,
atalar sözündə deyildiyi kimi; müdriklər xəzinənin
dəyərini qiymətləndirirlər, ancaq varlılar müdrikliyin
dəyərini yox.
Nəzakət Əliyeva
186
Bir kasıb alim öz biliklərini çoxaltmaq üçün
başqalarının kitablarını ya üzündən köçürür, ya da öz
sifətinin təri ilə əldə edir və bundan böyük imkanlı
fayda əldə edir.
Məgər kitab nəşri incəsənəti bir çox əvvəl
yaşamış alimləri üzə çıxardıb? Çap olunmuş kitabların
bazara gətirilməsi İran və qonşu ölkələrin tənəzzülə
getməsi deyilmi? Firdovsi, Sədi və Hafizin kitab çapı
ilə insanların beyninə və qəlbinə yol tapmağa
ehtiyacları var idi?
Bütün bu etirazlarını Mirzə Şəfi saatlarla etiraf
etdi, lakin kitab çapına olan nifrətinin əsas səbəblərini
axırda açıqladı. Yalnız ifadədolu xətlə şair öz fikrini
oxucuya aydın çatdıra bilər. Daha yaxşı olar ki, şair
nəğmələrini heç yazmasın, onu xalqla özü oxuyaraq
çatdırsın və bu onu bütün anlaşıqsızlıqlardan qoruyar.
Mirzə Şəfi öz nəğməsi ilə dərsi sona çatdırdı,
ancaq mən bu fəsli bununla bitirmək istəməzdim və
onu qeyd etmək istərdim ki, bütün vəziyyətlərdə bu
mədəni-tarixi
diqqətəlayiqlik
əldə
etmişdir.
Baxmayaraq ki, kitab nəşri incəsənətindən 400 il
keçmişdir, bu günə qədər o nə İranda, nə də Türkiyədə
özünə giriş yolu tapmamışdır. Ondan yalnız bəzi dövlət
işi məqsədlərində, yaxud bəzi alimlərin öz şöhrətini
artırmaq üçün bir neçə az oxunulan qəzetlərdə istifadə
edilirdi. Belə izahat vermək olar ki, məsələn, Parisdə,
Vyanada, Leypsiqdə və qitənin digər ədəbi mərkəzi
yerlərində fars kitabları daha çox nəşr edilirdi, nəinki
İranın özündə.
Mirzə Şəfi Şərq-Qərb araşdırmalarında
187
ON SƏKKİZİNCİ FƏSİL:
Gəncə aliminin ikinci və sonuncu məhəbbəti
Mirzə Şəfi nəğmələrinin yekunu
Məhəbbət həmişə ilğım olur
Mənim müdrik müəllimimin əhvali ruhiyyəsi
yaxşı olanda söhbət əsnasında onun nəğməsindəki
Hafizə haqqında soruşanda o, söhbətdən uzaqlaşırdı.
Bir təsadüf olmasaydı, mən bu tapmacanın açarını
uzun müddət tapa bilməyəcəkdim.
Bir gün mən gəzintidən adətən olduğundan gec
qayıdanda Mirzə Şəfinin müdriklik divanında məni
gözlədiyimi gördüm. Vaxt keçsin deyə o qələmdanı
əlinə götürüb stolun üstündəki bir parça kağıza şeirlər
yazırdı. Mən özümü görməməzliyə vurub açıq qalmış
yan otağa paltarımı dəyişmək üçün keçəndə o, Hafizin
bir nəğməsini oxudu.
«Ey gözəl, qoy küləklər sənin ətrini
Hafizin qəbri üstünə gətirsin!
Onun sakit məzarından
Minlərlə gözəl güllər göyərsin!»
- Bu gün nədən başlayacağıq, ay Mirzə Şəfi- deyə
mən soruşdum və onunla birlikdə şərab içdim. O
barmağı ilə çubuğuna vurdu və cavab verdi:
- Kağız və qələm götür, mən sənə bu gün
Füzulinin qəzəllərindən oxuyacam.
O oxudu və mən yazdım:
Sənin yanına gəlmək üçün mənim həyatım,
mən həyatımı verdim,
Mərhəmətli ol, çünki yalnız səninlə
mən həyata gəldim!
Dostları ilə paylaş: |