On iKİNCİ FƏSİl siffeyn müharibəsinin səBƏBLƏri imam (Ə)-in müaviyəYƏ QƏti söZÜ
Yüklə 1,37 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- "Mən kimin mövlasıyamsa, Əli də onun mövlasıdır. Ilahi, onu sevəni sev, onunla düşmən olana düşmən ol!"
- SIFFEYN MÜHARIBƏSINDƏ IMAM (Ə)-IN GÖSTƏRDIYI QƏHRƏMANLIQLAR
- 1-IMAM (Ə) YAĞIŞ KIMI YAĞAN OXLAR ALTINDA
81 Əbu Nuh:–Yeganə olan Allaha and olsun ki, o bizimlədir və sizə qarşı vuruşmağa hazırdır. Əmr As:–O bizimlə vuruşmağa hazırdır?! Əbu Nuh:–Bəli! Allaha and olsun, o, Cəməl müharibəsində mənə demişdi ki, biz Cəməl əshabına qələbə çalacağıq. Dünən də dedi ki, əgər şamlılar bizə hücum etsələr və bizi Hicrə qovsalar, yenə də döyüşdən əl çəkməyəcəyik. Çünki bizim haqq, onların isə batil yolda, bizim öldürülənlərimizin cənnətdə, onlarınkının isə cəhənnəmdə olduğunu bilirik. Əmr As:–Bir iş görə bilərsənmi ki, Əmmarla görüşüm? Əbu Nuh:–Bilmirəm, lakin çalışaram ki, görüş baş tutsun. Bu sözü deyib onlardan ayrıldı və Imam (ə)-ın qoşununa, Əmmarın olduğu yerə getdi, hadisəni əvvəldən-axıra kimi Əmmara söylədi. Sonra əlavə etdi ki, başda Əmr As olmaqla on iki nəfərlik bir dəstə onunla görüşmək istəyir. Əmmar görüş üçün hazırlığını bildirdi. Sonra hamısı süvaridən ibarət olan bir dəstə Imam (ə)-ın qoşununun axır tərəfinə hərəkət etdi. Ovf ibni Bişr Əmmarın dəstəsindən ayrıldı, şamlılara yaxınlaşıb "Əmr As haradadır?" - deyə ucadan səsləndi. Dedilər ki, buradadır. Ovf Əmmarın olduğu yeri göstərdi. Əmr As Əmmara dedi ki, Şam ordusuna tərəf hərəkət etsin. Ovf cavab verdi ki, o, sizin məkr və hiylələrinizdən amanda deyil! Axırda qərara aldılar ki, hər ikisi iki xəttin arasında müzakirəyə başlasınlar (hər ikisini də bir qrup döyüşçü müşayiət edirdi). Hər iki dəstə razılaşdıqları nöqtəyə çəkildilər, lakin ehtiyatı əldən vermədilər, atdan enən vaxt əllərini qılıncların dəstəyində saxladılar. Əmr As Əmmarı görəndə ucadan kəlmeyi- şəhadəti deməyə başladı. Bu yolla o, özünün islama məhəbbətini göstərmək istəyirdi. Lakin Əmmar onun bu işinə aldanmadı və nərə çəkib dedi:–Sus! Sən Peyğəmbər (s)-in sağlığında da, ondan sonra da onu tərk etdin, indi necə onun risalətinə şəhadət verirsən?! Əmr As həyasızcasına dedi:–Əmmar, biz bu məsələ üçün gəlməmişik. Mən səni bu qoşun içində ən sadiq adam hesab edirəm. Hamımızın Allahımız, qibləmiz, kitabımız bir olduğu halda nə üçün bizimlə vuruşduğunuzu bilmək istəyirəm! Əmmar qısa söhbətdən sonra dedi:–Peyğəmbər (s) mənə xəbər vermişdir ki, mən əhd-peyman pozanlarla və haqdan azanlarla döyüşəcəyəm. Əhd- peyman pozanlarla vuruşdum. Siz də haqdan azanlarsınız. Amma bilmirəm ki, dindən çıxanlarla görüşə biləcəyəm, ya yox. Ey qoca, sən Peyğəmbər (s)- in Əli barəsində belə buyurduğunu bilirsənmi: "Mən kimin mövlasıyamsa, Əli də onun mövlasıdır. Ilahi, onu sevəni sev, onunla düşmən olana düşmən ol!" Bu müzakirələr Osmanın qətli ilə əlaqədar söhbətdən sonra yekunlaşdı. Sonra bir-birindən aralanıb öz yerlərinə qayıtdılar. 1 Bu görüşdən aydın oldu ki, Əmr As Əmmarın Imam (ə)-ın qoşununda olub-olmamasını bilmək istəmirdi. Çünki o Əli (ə)-ın sərkərdələrini yaxşı tanıyırdı. Buna görə də Əmmarın məntiqi dəlilləri qarşısında təslim olmaq 1 "Şərhi-Nəhcül-bəlağə" (Ibni Əbil-Hədid), 8-ci cild, səh.16-22; "Vəqətu-Siffeyn", səh.332-336 82 əvəzinə, yersiz mübahisələrə başlayıb hay-küy saldı, Osmanın qətli məsələsini ortaya atdı ki, bu işdə əli olduğunu onun da boynuna qoysun, beləliklə də xəbərsiz şamlıları qiyama vadar etsin. Əlbəttə, Müaviyə və Əmr Asın bəxti onda gətirdi ki, Zulkəla Əmmardan qabaq qətlə yetirildi. Çünki, əgər o Əmmardan sonra sağ qalsaydı, onda Əmr As puç və əsassız bəhanələrlə onu bir daha aldada bilməyəcək, bu da Müaviyə və Əmr As üçün böyük bir çətinlik törədəcəkdi. Buna görə də Zulkəlanın öldürülməsindən və Əmmarın şəhadətindən sonra Əmr As Müaviyəyə dedi:–Mən bilmirəm bunların hansının ölümünə sevinim: Zulkəlanın, yoxsa Əmmarın? Allaha and olsun, əgər Zulkəla qalsaydı, bütün Şam əhlini Əlinin tərəfinə qaytaracaqdı! 1 SIFFEYN MÜHARIBƏSINDƏ IMAM (Ə)-IN GÖSTƏRDIYI QƏHRƏMANLIQLAR Imam (ə) bütün qoşunların baş komandanı idi. O, Əmr As və Müaviyə kimi deyildi ki, ən təhlükəsiz bir yerdə, xeymənin içində otursun, ordu qəhrəmanlarından ibarət bir qrup onun mühafizəsini öz öhdəsinə alsın və təhlükə hiss etdikdə qaçsın. O həzrət qoşunun müxtəlif bölmələrinə baş vurmaqla özünün sərkərdəlik vəzifəsini ifa edir, ən çətin anlarda lap ön cəbhədə vuruşurdu. Ağır hücumlarda qələbə onun mübarək və qüdrətli əlləri ilə nəsib olurdu. Biz o həzrətin rəşadətlərindən bir neçəsini nümunə olaraq burada qeyd edirik. (Bunlar tarix kitablarında, o cümlədən Ibni Müzahimin "Vəqətü-Siffeyn" və Təbərinin "Tarix" kitabında ətraflı şəkildə qeyd olunmuşdur.) 1-IMAM (Ə) YAĞIŞ KIMI YAĞAN OXLAR ALTINDA Imam (ə)-ın qoşununun sağ cinahının sərkərdəsi Əbdüllah ibni Bədilin öldürülməsi ilə bu cinahın vəziyyəti çox gərginləşdi və qoşunda çaxnaşma yarandı. Müaviyə Həbib ibni Məsləməni göndərdi ki, o cinahın sağ qalanlarını darmadağın etsin. Səhl ibni Hənif də Imam (ə)-ın qoşununun bu hissəsini nizama salmaq barədə o həzrətdən göstəriş aldı, lakin bu səylər heç bir müsbət nəticə vermədi. Sağ cinahın dağınıq vəziyyətdə olan dəstələri Imam (ə)-ın rəhbərlik etdiyi mərkəzi cinaha qoşuldular. Tarix Rəbiə və Cübn qəbilələrinin bu ağır şəraitdə göstərdiyi igidlik, Müzər qəbiləsinin isə zəiflik və süstlüyündən xəbər verir. Imam (ə) belə bir ağır şəraitdə irəli çıxdı və şəxsən döyüşə girdi. Siffeyn müharibəsində xəbər aparıb-gətirən Zeyd ibni Vəhəb deyir: "Imam (ə)-ı yağış kimi yağan oxların altında görürdüm. Düşmənin yağdırdığı oxlar ona dəymir, çiyni ilə boynunun arasından uçub keçirdi. Imam (ə)-ın oğlanları düşmənin yağış kimi yağdırdığı oxlar altında o həzrətə zərər dəyəcəyindən qorxurdular. Buna görə də sipər kimi Imam (ə)-ın ətrafını tutdular. Lakin Imam (ə) onların istəklərinin əksinə olaraq irəliləyib düşməni geri qovurdu. Birdən Imam (ə)-ın qarşısında onun öz qulamı Kisan Əbu Süfyanın qulamı Əhmər 1 "Kamil" (Ibni Əsir), 3-cü cild, səh.137 Yüklə 1,37 Mb. Dostları ilə paylaş:
|