Ramiz Dəniz
Yüklə 3,47 Mb. Pdf görüntüsü
|
205 gətirib çıxaracaqdır. Həm araukanların, həm də konkista- dorların əsəbiləri tarıma çəkilmişdi. On beş-iyirmi dəqiqədən sonra yaylım atəşlərinin səsi eşidilməyə başladı. Bu artıq böyük döyuşun başlanması idi. Kəndi mühasirəyə alan hindulardan qışqırıq səsləri eşidilirdi. Onlar həmin qışqırıq sədaları altında hücuma keçmişdilər və bununla da konkistadorlara psixoloji təsir göstərmək istəyirdilər. Hücum başlanan kimi meşədəki araukanlar Migelgilin nəzarətindən yayındılar. Kapitan Xuan dəstə ilə kəşfiyyatçılara yaxınlaşdı. Onlar cəbhə xəttinə yaxın olsalar da, hələlik Xuan hücuma keçməyə tələsmədi. O, hücum üçün əlverişli məqam axtarırdı. Kapi- tan Xuan arxadan düşmən quvvəsinə elə bir zərbə endirmək istəyirdi ki, həmin hücum bu döyüşdə həlledici rol oynasın. Meşədəki konkistadorlar yavaş-yavaş arxadan düşmənin sıralarına yaxınlaşmağa başladılar. Yarım saatdan sonra atəş səsləri daha da çoxaldı. Diqqətlə qulaq asanda, şimal tərəfdə də döyuşün getməsini hiss etmək olurdu. Xuan elə başa duşdu ki, qardaşı öz dəstəsi ilə birlikdə muhasirəni yararaq, şimal tərəfdə araukanların növbəti dəstəsilə toqquşmuşdur. Lakin kəndin özundə də şiddətli döyuş gedirdi. Onda belə zənn etmək olar ki, kapitan Karlın hücumçu piyada dəstəsi artıq döyüşə girişmişdi. Amma aborigenlərdə kifayət qədər qüvvə var idi
206 ki, həmin dəstənin qarşısına çıxsın və onlara lazımi səviyyədə təzyiq göstərə bilsin. Çox güman ki, araukanlar şimaldan gələn ispan dəstəsindən xəbərdar idilər və vaxtında onların qarşısını kəsmişdilər. Həqiqətən də kapitan Xuanın başçılıq etdiyi dəstə gözlənilməz hücuma keçsə, onda düşmənin məğlub olması labud idi. Muharibədə tam qalibiyyət əldə etmək uçun bu ispanların son əlverişli imkanı idi. On illərlə davam edən amansız muharibəyə birdəfəlik son qoymaq olardı. Lakin hindular böyük itkilər versələr də, heç də güclu rəqib qarşısında təslim olmaq fikrində deyildilər. Onlar söz vermişdilər ki, öz azadlıqları və müstəqilliyi uğrunda son damla qana qədər, son nəfəsə qədər döyüşəcəklər. Arauka- niyada yaşayan bütün araukanlar azadlıq mübarizəsinə qalxmışdılar. Heç kim öz vətəninin axırıncı parçasını itirmək və kölə şəraitində yaşamaq istəmirdi. Döyüşün başlanmasından bir saatdan artıq vaxt keçmişdi ki, kapitan Xuan hücum əmrini verdi və buradakı dəstə dumanın qalın pərdəsindən istifadə edərək bir anın içəri- sində qarşılarındakı kəndin girəcəyinə daxil oldu. Düşmə- nin başı döyüşə elə qarışmışdı ki, onlar arxadan gələn konkistadorların yaxınlaşmasını hiss etmədilər. Hətta ilkin qurbanlar məhv edilməyə başlayanda da, ön cərgədə olanla- rın arxadan xəbərləri yox idi. Bu işdə duman konkistador-
207 lara böyük köməklik göstərirdi. Kapitan Xuan bu imkandan maksimum istifadə etmək istəyirdi. Nə qədər ki, düşmənin başı döyüşə qarışmışdı konkistadorlar arxada istədikləri kimi hərəkət edirdilər. Elə oldu ki, bu dəstə kəndin su basmış hissəsinə
gəlib
çıxdı. Kəndin şərq hissəsinə
getmək üçün, su hövzəsini ya cənub, ya da ki, şimal tərəfdən dövrə vurmaq lazım idi. Kapitan Xuan cənub tərəfi seçdi. Arxada qalan aborigenlər burada nə baş verdiyini anlaya bilmirdilər. Konkistadorlar peyda olan kimi düşmən dərhal məhv edilirdi. Aralarında məsafəsi olanlar arbalyotla, məsafəsi çox olmayan isə qılınc ilə öldürülürdü. Belə bir üsul ilə artıq araukanların otuza yaxın döyüşçüləri məhv edilmişdi. Dumanın tutqun pərdəsindən bir necə metrlik məsafəni görmək mükün deyildi. Belə olan halda onlar gedib düşmənin lap əhatəsinə düşə bilərdilər. Onsuz da duman burada daimi qalmayacaq və gec-tez hava açılacaq. Konkistadorlar su hovzəsini cənubdan dövr edəndən sonra kəndin şərq hissəsinə çıxmaq imkanı əldə etdilər. Lakin burada araukanların sayı həddindən artıq çox idi. Elə ilkin toqquşma zamanı araukanlar qışqırışmağa başladılar. Bir növ onlar arxadan gələn təhlükəni öz silahdaşlarına xəbər verirdilər. Qısa bir müddət ərzində araukanlar böyük bir dəstə düzəldərək əks hücuma keçdilər. Bununla yanaşı
208 olaraq onların avanqard dəstəsi, kəndin şərq hissəsində müdafiə olunan konkistadorların üzərinə yönəldilən hücum- larını davam etdirirdilər. Bütün kənd dumana qərq olsa da, döyüş meydanında yaranan atışma, soyuq silahların səsləri və insan qışqırıqları ətraf ərazilərə yayılır və bu kənddə böyük döyüşün başlan- masından xəbər verirdi. Yaralıların ah-naləsi və yalvarış xarakterli səslər, bir çoxlarının ürəyini ağrıdırdı. Onların bir çoxları yardım edilmədən, köməksiz halda tapdaq altında qalmışdılar. Bəzi yaralılar ayaq altında qalmamaq üçün bir təhər kənara sürünərək, özlərini suya atırdılar. Döyüş o dərəcədə qızğın gedirdi ki, heç kim yaralılara kömək etməyə macal tapmırdı. Hərə demək olar ki, öz hayında idi. Duman o qədər sıx idi ki, döyüşən adamlar istər-istəməz bir-birilərindən aralı düşürdü. Müdafiə olunan öz yerində qalır, hücum edən isə məcburi olaraq silahdaşlarından uzaqlaşırdı. Lap qabaqda döyüşən Migel dörd döyüşçü ilə birlikdə başı döyüşə qarışaraq, yavaş-yavaş öz silahdaş- larından uzaqlaşmağa başladı. O, əsasən kəndin şərq hissəsində müdafiə olunan konkistadorların yanına can atırdı. İstəyirdi ki, onların mühasirəsini yarsın və polkovnik Alonso ilə çiyin-çiyinə döyüşsün. Çünki Alonso öz şücaəti, qorxmazlığı və mərdliyi ilə hamıya ilham verirdi. Yüklə 3,47 Mb. Dostları ilə paylaş:
|