SeçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
Yüklə 4 Mb. Pdf görüntüsü
|
də eyni cür ağrıtdı Zauru. Telefon budkası da - elə həmin o gecə Təh- minəyə bu budkadan zəng vurmuşdu, telefon cavab vermirdi, sonra isə bildi ki, telefon doğrudan da xarab olubmuş, çünki pulunu vaxtında verməyiblərmiş... Bu da trolleybus dayanacağı. Təhminə işə gedəndə həmişə bu dayanacaqda minərdi trolleybusa, Zaur da ötürərdi onu. Təhminə trolleybusun pəncərəsindən əl edərdi Zaura və Zaurun çox xoşladığı bir hərəkətlə saçlarını alnından atardı, gülümsünərdi. Spartak Təhminənin ölüm xəbərini verəndən sonra bir müddət də liftin içində dayanmışdı, amma daha heç nə deməmişdi. Çünki söz qal-mamışdı daha, qurtarmışdı bütün sözləri Spartakın da, Zaurun da. Nə-hayət, Spartak liftin düyməsini basmışdı, liftin qapısı bağlanmışdı, lift aşağı enməyə başlamışdı. Zaur isə mənzillərinə qayıtmışdı, dəhlizdə-ki çemodanları, nədənsə, yataq otağına aparmışdı, yataq otağındakı çemodanları dəhlizə gətirmişdi. Bir neçə dəfə otaqdan otağa keçmiş-di, nə isə götürmüş, nə isə qoymuşdu, sonra arvadına və anasma bir kəlmə demədən evlərindən bayıra çıxmışdı, liftlə deyil, pilləkənlə səkkizinci mərtəbədən aşağı düşmüşdü, küçənin tinində siqaıet. diikandan kibrit almışdı və piyada Tohminəgilin evlərinə tərəf addım-lamışdı... Hələ onda ağrını belə şiddətlə duymurdu, yaranm köynəyi vaxt keçdikcə artırdı və bu küçəyə, bu evo çatanda dözülməz olmuş-du. Zaur bu dözülməzliyin içindən keçib pillokənlərlə - ona bu qədər tanış olan pilləkənlərlə, axırıncı dəfə osəbi düşüb getdiyi pilləkənlər-lə qalxmağa başladı. Və ancaq bu zaman birdən-birə qəti dərk elədi ki, Təhminə yoxdur və bir də heç vaxt olmayacaq. Bir də heç vaxt gör- məyəcək Təhminəni... Nədənsə, Spartak da başından çıxmırdı və bu anlar fıkirləşirdi ki, bax indicə hansı yollasa bir sirr açılacaq və məlum olacaq ki, Təhminəylo Spartakın arasında heç vaxt heç bir şey olmayıb və Zaurun bütün şübhəlori boş və obos imiş. Bu həqiqət o qədər ay-dın tosdiq olunacaq ki, Zaurun ağrısı, peşmançılığı birə-yüz artacaq. Özünü günahkar biləcək, Tohminənin iso heç birgünahı olmadığından Zaurun lap bağrı çatlayacaq, daha artıq iztirab çəkəcok: intihar etmək istəyəcək, hətta günahını yumaq üçiin... Hardansa yadına düşdü ki, bir dəfə Təhminə onu Spartakgilin bağına aparmışdı vo orada demişdi ki. bura gəlmələrinin bir səbəbi də var, Zaur bu səbəbi ya çox sonralar bi-ləcək ya da heç bir vaxt bilməyəcəkdi. Bolko do bu səbəbi bax indico, bir neçə andan sonra biləcəkdi Zaur və bu səbəb hər şeyi birdən-biro gün işığı kimi işıqlandıracaq, izah edəcokdi və hər şey aydın olandan sonra Zaurun nətico vermoyon sonrakı peşmançılığı onun bütün hoya-tının sağalmaz dərdi- yarası olacaqdı... Pillokonin ikinci mortobəsindo adamlar vardı, onlar tövşiiyo-tövşiiyo taxtaların içinə tablanmış iri şkafı qaldırırdılar, xəz yaxalıqlı qara palto geymiş kişi yoqin ki, şkatin sahibiydi - hatnballara gösto-riş verirdi: - Sola çcvirin, belosinə kcçmoyəcok deyirom sizə, soldan götüriin, soldan. - Sonra Zauru gördü vo ona müraciot clədi. - Keçmək istoyir-siz? - hamballara: Yol verin, yoldaş keçsin, - dedi. Zaur adaıuların arasından, şkafın yanından keçdi vo xəz paltolu adam yenidon göstorişlor vermoyo başladı: - İndi bir az aşağıdan götürün, aha, bu tərəfini qaldır, ay qoçaq! Zaur üçüncii mortoboyə qalxdı. Tohminonin qapıları taybatay açıq idi, qapınm üstündə iso yenico vurulmuş lövhəcik görünürdü: “Əmək-dar miihəndis rasionalizator Q.Kərimov. Qapıda vız başlı, ala-bozok xalatlı bir qadın dayanmışdı - giiman ki, omokdar rasionalizatorun arvadı idi. Şkafı da görünür, tozo cv sa-hiblorinin monzillorino qaldırırdılar. Xəz yaxalıqlı palto gcyinmiş adam yəqin clə mühondis-rasionalizator Q.Korimov idi ki, vardı... Za-ur qeyri-ixtiyari açıq qapıdan içori baxdı - və elo bil üroyi homin bu qapının arasında qaldı. Təhminonin boşalmış otağında ancaq bir ncço stııl vo stol vardı, Təhminonin deyil, Korimovların stolu, stulları. No qodim divar saatı, no Tohminənin fotoları, nə balaca oncir ağacı al-pinistlərin hodiyyəsi qalmışdı, birco oboylar homin oboylar idi... Zaur çevrildi, qarşıdakı qapının ağzında dayandı vo zongi basdı. Uşaq sosi goldi qapımn ardından, sonra hirsli qadın qışqırığı: Əşi, bir dayan görok do kimdi! Uşağa qışqırırdı Modinə. Qapı açıldı. Modino: Zaıır, dedi, çonosi osdi. Bir do tokrar elədi Zaur, voağladı... Zaurun göz yaşı yox idi. Hiss cdirdi ki, ağlaya bilmir, amma hara- dansa, içinin dorinliklorindon boğazına qohor qalxırdı, boğazında tıxa- mb qalırdı. Qorşokda oturmuş bcşyaşlı toppuş uşaq, anasının ağlamasını göriib bir miiddət matdım-matdım baxdı, sonra özü də bərkdon boyirmoyə başladı... Qarşı qapıdakı xalatlı arvad tooccüblo onlara baxdı, sonra içori keç-di və qapısım da örtdü. Modinənin otağının yarıaçıq qapısından balaca tclcvizorun ekranı göriinürdü və bu da Zaurun yarasına duz basırdı elo bil. Zaur fıkirloşdi ki, bir aydan artıq Tohminəgildo qalıb, Modinoylo qonşuluqda yaşayıb, amma bir dofo do Modinonin evindo olmayıb. Modinə paltarının otəyiylo gözlorini silorok: - Gəl içəri, - dedi. Zaur içəri girdi. Uşaq hələ də ağlayırdı. Mədinə qorşokla birlikdə onu götürüb harasa apardı və sakit elədi. Zaur kiçik və köhnə televi-zorun söniik ekranına, otağın kasıb avadanlığına baxırdı - hiss olunur-du ki, bu otağın sahibi sıxmtı və ehtiyac içində dolanır... Uşaq, nəhay-ət, sakitləşdi və Mədinə yaş əllərini silə-silə otağa gəldi. Zaurun qa-bağında oturdu. Zaur siqaret yandırdı, Mədinə: Haçan gəlmisən? - dedi. Zaura “sən” deyirdi, elə bil dərd onla-rı yaxınlaşdırmış, bir-birinə doğma, məhrəm etmişdi. Zaur: Bu gün, - dedi, - yarım saat bundan qabaq. Uşaq: Mama, bəs biz haçan gedəcəyik? - dedi. Gedərik, gedərik, bala, görürsən əmi bizə qonaq gəlib, - sonra Za-ura müraciətlə əlavə etdi, - səhərdən day zəhləmi töküb. Yapışıb ya-xamdan ki, kinoya gedək... Heç mənim kinoya getməyə həvəsim var? Uşaq ağlamsınıb: Bəs haçan gedəcəyik? - dedi. Gedərik, gedərik, get orda topla oyna, mən də gəlirəm indi. Oğlan könülsüz otaqdan çıxdı və Modino: Belə işlor, Zaurik, - dedi. - Təhmino getdi əlimizdən... - və ye-nidon ağladı... Zaur bilmirdi no dcsin, neylosin, Modinoni ovutmalıydımı, ya onun özünü ovudan gorəkdir indi? Nə iso demok xatirino: - Məno Spartak xobor verdi, dedi. Bolko, indi Spartakın adını çokon zaman Modino birdon bir sirr açacaq vo bu sirri bütün diri qalmış insanlardan yalnız tək bir Modinə bilir. Vo o zaman hor şey aydınlaşacaq, Zaur da bclo bir sohv etdiyino göro minqat artıq peşmançılıq çokocokdi. Amma onu da bilirdi Zaur ki, Mədinə heç bir sirr-iılan açmayacaq, çünki hcç birclo sirr-filan bihnir vo əslində də, yoxdur yerli-dibli belo bir sirr... heç bir səhv də yoxdur. heç bir şey də yoxdur, hər şey necə vardısa eləcədir, bircə Təhmino yoxdur. - Serroz, qara ciyorində, iyirmi günün içində təlof olub getdi. Mədino eynilə Spartakın sözlərini təkrar etdi. Sonra isə hor şeyi danış- dı Zaura, bütün ağır toforriiatlarıyla, fıziki ağrılar barosindo, şişlər ba- rosində. - Heç ölmək istomiı di yazıq. Xostəlikdon qabaq tez-tez deyirdi ki, ölmək istəyirəm, sözdü do deyirdi, amma elə ki, doğrudan xostolondi, ağrılar, əziyyətlor başlandı, xostoxanaya diişdü və xostəxanada da bil-di ki, doğrudan da öliir, onda qaragün elə yalvarırdı ki, qurtarın moni, ölmək istəmirom. Amma axıracan kişi qızı kimi mərd-mərdano apar-dı özünü... Uşaq ycnidən otağa goldi: Ana, bəs haçan gedocoyik axı, kinoya? Bu saat, bu saat, monim göyçok balam, indico gcdəcəyik... Axır saatına qədor Mııxtar gəlirdi yanına... Manaf da golirdi, nccə yaxşı adam imiş Manaf, Zaur, hcç bilmomişik vallah, bütün dofn xorcini özü çokdi, iiç, ycddi do vcrdi, bu yaxında qırxıdır, amma day qırxını vcro bilməyocok, doyişdilor do monzili... Bir injener köçüb bura arvadıyla, bir çoton do kiilfoti var. Maına, gedok do... Bu saat, bu saat oğlum, qoy bir az omiylo danışım, gcdoı ik. Zaur qalxdı vo indi ayaq üsto danışırdılar. Görson tanımazdın, Zaurik, elo arıqlamışdı ki, yazıq... Ağrılar yaman oziyyot vcrirdi, amma heç zarafatından da qalmırdı... No yaxşı oldu, dcyirdi, heç kos monim qocalığımı, çirkinliyimi görmoyocok... Bir cavan göyçok oğlan ıniialico cdirdi onu. Ölümündon bir giin qabaq ıuono dcdi ki, lıcyif, belo göyçok oğlan moni ölü görocok. Zarafat clo-di ki, çılpaq göron olub moni, amma ölü görən olmayıb lıolo, birinci bu cavan oğlan görocok. Zaur siqarctini söıulürdü, yenisini yandırdı. Modino: Zaur, otursana, dcdi, sonra dohlizo torof boylanıb olavo ctdi, dcyoson başı qarışdı orda, ol çokdi bizdon. Doğrudan da, uşağın da- ha sosi golınirdi. Dayan, bu saat sono çay gotirim, dedi. İstomiroıu çay. Ycno danış ondan. Zaur da Mədinoyo “son" dcdi. Modinə indi onunçün on doğma, on yaxın adam idi. F:Jı, ay Zaur no danışasan... Elo bil hcç yox iıııiş, lıcç no do qal-ınadı bodboxtdon. Amma bilirson ncco gözol insan idi... Ncco qızıl ki- Yüklə 4 Mb. Dostları ilə paylaş:
|