Zaur:
- Altıncıya, - dedi - başımı verərəm ki, səhv etmirəm, öz gözlə-rimlə
görmüşdüm 6 rəqəmini... Amma bina da beşmərtəbəlidir axı...
Məmməd Nəsirin yaşı həştadı çoxdan keçmişdi, amma hələ də gümrah
idi və allahın var günü səhər tezdən bir-iki stəkan “Ağdam" portveyni
vurardı bədənə. Doğrudur, indi əwəlkindən çox-çox az içərdi, amma əw əlk
i təkin mütəmadiyən hər gün içərdi... Axır vaxt-lar tez-tez Zaurla içərdilər -
illər keçdikcə onların yaş fərqləri itib get-mişdi və indi kənardan baxan elə
güman edərdi ki, iki qoca şərab içə-içə ötən günləri, keçmiş xatirələri yada
salır, nəşriyyatda birgə keçmiş uzun ömürlərindən söhbət edirlər...
Zaur bir də təkrar etdi:
- Bina axı beşmərtəbəli idi...
Məmməd Nəsir uzun müddət harasa baxdı, gözləri yol çəkdi, elə bil
baxışlarıyla divarı deşib harasa çox-çox uzaqlara baxırdı, sonra qə-fıldən
belə bir kəlam bəyan etdi:
- Əgər adamlar başa düşsəydilər ki, beşmərtəbəli binanın altıncı
mərtəbəsi də ola bilər, onda nə vardı ki...
1 9 7 4 -1 9 7 8
B a k ı - M o s k v a - G ö y ç a y
foe,
(U to p ik
və antiutopik n a ğ ılla r)
BİRİNCİ NAĞIL
O v a x t d ö y ü ş ə - d ö y ü ş a ik i q o ç g ə lə c ə k : B ir i a ğ ,
b ir i q a r a . A ğ q o ç q a r a q o ç u q o v a c a q , O n - d a a
tıl m in a ğ q o ç u n b e lin ə . A ğ q o ç u n bel'ın ə m in ə n k im
i iş ıq lı d ü n y a y a ç ıx a c a q s a n . Q a ra q o ç a m in s ə n ,
q a r a n lıq d ü n y a y a d ü ş ə c ə k s ə n .
Məlikməmmədin nağılı
Məlik Məmmədli Dövlət himninin sədalarma oyandı. Daha doğ-rusu
hələ tam oyanmamışdı: yarıyuxulu halda eşidirdi bu səsləri. Qə-ribədir, hər
gecə yuxuya getməmişdən bilgisayarm Vaxt xidmətini sübh obaşdandan
himnin səslənəcəyi saata ayarlayırdı və hər səhər də onu himnin sədaları
oyadırdı, amma bu gün oyanıb durmamışdan, hə-lə yuxudaykən görünməmiş
bir fərəh hissinə qapdmışdı. Hər gün eşit-diyi səslər nədən bu gün bu qədər
xoş bir ovqat oyadırdı? Elə yuxu-daykən də Məlik bunun səbəbini tapdı. Bu
gün Novruz bayramı idi, redaksiyada da, şəhərdə də, ümumən bütün ölkədə
də bu günü hamı kimi o da böyük ruh yüksəkliyilə, sevinc, qürur, arxayınlıq
duyğula-rıyla yaşayacaqdı. Elə yuxudaca - naşükür olma - deyə düşündü -
məgər hamı kimi o da, bütün bu son illərin hər gününü, gündüzünü - gecəsini
eyni bəxtiyarhq hissiylə yaşamırmı?
Nə isə, durmaq vaxtı idi. Məlik ani bir sıçrayışla yatağından qalxdı.
Artıq vərdiş halını almış bir duruşla Himni sonacan ayaq üstə dinlodi.
Məlik bilirdi ki, bu an milli tele radio kanallarınm on ikisində də
səslənən bu himni Dərbənddən Həmədanacan, Qazaxdan Qəzvinəcən
milyonlarla insan eyni fərəh və qürur hissəlriylə dinləyir.
Məlik, əlbəttə, bilgisayarımn dalğasım çahşdığı Radio-TV kanalı-nın
dalğalarına yönəltmişdi. Üç ildən bəri şərhçi və m üəllif- rejissor kimi
işlədiyi Çağdaş Radio-TV kanalı fəaliyyətində ağırlığı mədə-niyyət
məsələlərinə verirdi. Başqa Radio-TV kanalları da nə qədər universallığa
riayət etsələr də hər halda müəyyən sahələrə, müəyyən yönlərə daha artıq
meyil edirdilər. Əlbəttə, yeganə rəsmi dövlət kanalı
AZRT Azərbaycan və dünya həyatım bütün dolğunluğuyla əks etdir-məyə
çalışırdı. Amma digər —özəl kanalların müəyyən istiqamətləri və deməli öz
tamaşaçı kontingenti vardı.
Türk dünyası - “Turan”ın, Bakı şəhər və vilayətinin həyatı “Xəzər” və
“Abşeron”un başlıca mövzuları idi. “A raz” əsas verilişlərini Güney
Azərbaycana həsr edirdi. Gənclərin və yeniyetmələrin ən çox sevdik-ləri
“Ulduz” musiqi, idman və əyləncə proqramları göstərirdi. “Hilal”da verilişlər
əsasən dini m əsələlərə həsr olunurdu - İslam tarixi, müqəd-dəs Quramn
şərhi, peyğəmbərlərin, imamların, övliyaların ömürləri...
“Novruz”da etnoqrafık, folklor mövzuları, mədəni irsə, qədim adət-
ənənələrə aid verilişlər üstünlük təşkil edirdi, “Birlik” - xarici dillər-də və
ölkədəki m illi azlıqlarm dilində proqram lar verirdi. “Savalan” R -TV
Təbrizdən, “K əpəz” R -TV Gəncədən efırə çıxırdı.
Ölkənin ən peşəkar telejumalisti və telerejissoru kimi tamnan Mə-lik
Məmmədlini bütün kanallar israrla dəvət edirdilər, amma Çağdaş TV -də
tamaşaçılarmı məmləkətinin və xarici ölkələrin mədəniyyət həyatıyla,
dünyanın ədəbi, sənət sərvətləriylə tanış etməyi son illərdə ömrünün məramı
seçmişdi.
Ölkədə fəaliyyət göstərən siyasi partiyalardan dəfələrlə dəvətlər alsa da,
heç birinə müsbət cavab vermir, ümumiyyətlə siyasətə qoşul-murdu. Məlik
qəti inanırdı ki, Azərbaycamn tarixi ərazi bütövlüyü bərpa olunandan bəri,
ölkənin demək olar ki, bütün sosial, iqtisadi və ideoloji problemləri əsasən
həllini tapandan sonra siyasətçilik - müəyyən dərəcədə xoş bir
məşğuliyyətdir: məsələn, idmançılıq kimi, poçt markalan yaxud kəpənək
kolleksiyası toplamaq kimi.
Doğrudan da bir vaxtlar sahibkarlıq fəaliyyəti məhdudlaşdırılar-kən,
milli dəyərlərə yetərincə diqqət verilməyərkən sağ partiyaların elektoratı
çoxduysa, korrupsiya hökm sürərkən, bəzilərinin həddən ar-tıq varlandıqları,
bəzilərinin dilənçi kökündə yaşadığı vaxtlarda sol partiyaların təbliğatı
güclüydüsə, indi bu problemlər birdəfəlik aradan qalxmış, seçicilərin çoxu
sağ və sol partiyalara yalnız ənənəvi vərdiş kimi, valideynlərindən qalma bir
rəğbət tövsiyəsi kimi səs verirdilər.
Milli Məclisdə beş partiya təmsil olunmuşdu - iki, əski təbirlə deyilersə
sağyönlü, iki solyönlü və bir mərkəzçi partiya. Milli və türkçülük dəyərlərini
önə çəkən və bazar iqtisadiyyatının ardıcıl tərəf-darı olan iki sağ partiya,
sosial bərabərliyin carçısı kimi çıxış edən,
əsasən işçi sinfınə arxalanan iki sol partiya və hər iki tərəfın müəyyən
dəyərlərini qəbul edən, əsasən barışçı mövqedə dayanan mötədil mər-kəzçi
partiya. İndi iqtidarda olan da mərkəzçi partiyayla bitərəf, müs-təqil millət
vəkillərinin ortaq koalisiya hökuməti idi.
Məlik başmı buladı - bu bol günəşli xoş gündə siyasi məsələləri
xatırlamağa dəyərdimi? Yeni dəniz neft və qaz yataqları açılandan bə-ri,
Bakı-Ceyhan xəttiylə bərabər şımaldan və cənubdan daha iki boru işə
düşdüyündən və sabit gəlir gətirdiyindən əhalinin orta əmək haq-qı ayda
min dollar olan bir ölkənin vətəndaşlarım siyasi olaylar indi çox az
maraqlandırırdı.
İndi Azərbaycan əhalisinin rifah səviyyəsinə görə ərəb əmirliklə-rini
arxada buraxmış, iqtisadi və mədəni inkişafı etibarilə ən qabaqcıl Avropa
ölkələrinə çatmışdı. Son iki ildə səhiyyə xidməti, orta və ali təhsil, çörək,
kommunal xidmətlər (mənzil, elektrik, qaz, su haqqı), şəhər nəqliyyatı
(taksidən başqa) pulsuz olmuşdu.
Uzaq illərin qanlı Qarabağ hadisələri, ölkənin o vaxtkı ağır iqtisa-di
durumu indi yalnız xatirələr aləmində qalmışdı. Qarabağ demişkən, Məliyin
yadına dünən oğlunun Şuşadan telefon etməsi düşdü.
Məliyin oğlu Beyrək nəqliyyat mühəndisi, qızı Burla ədəbiyyat
müəllimi, arvadı Aypəri teatr rəssamı idi. Nə yazıq, təsadüf elə gətir-di ki,
bu Novruzda heç biri Bakıda deyil, Beyrək Şuşada, Aypəri Təb-rizdə, Burla
Kərkükdə idi.
Beyrək Şuşada Cıdır düzündən Topxana meşəsinə çəkilən funi-klyorun
qurulmasına rəhbəriik edirdi. Dünən Məlik tetefonla inşaatın nə yerdə
olduğunu soruşduqda Beyrək Cıdır düzü tərəfdən Kirsdən Qırx pilləkana
qədər, Topxana tərəfdən İbrahim xanın sığnağına qə-dər hazırdır - dedi, indi
iki tərəfı birləşdirmək qalıb, o da bir aya bi-tər. Sağ olsun mingəçevirlilər,
elə yaraşıqh vaqoncuqlar istehsal edib-lər ki, iki göz istəyir tamaşasına. Odur
ki, yayda İsa bulağı dincərliyi-nə gələndə Qarqarın üstündən funikulyorla
keçəcəksiniz.
Beyrək fantazyor idi, bir neçə il bundan əvvəl bu funikulyor ideya-sı
başına gələndə heç kəs bunu ciddi qəbul eləmədi, amma budur bax, olundu
ki... indi də Qırxqız yaylaqlarma - teleferiq - kanat yolu fikri-nə düşüb. Niyə
də olmasın. Son illər Şuşa, doğrudan da, Qafqazın ən böyük turist
mərkəzlərindən birinə çevrilib. Səfah iqlimi, şəfalı bulaq-ları, qışda xizək
idmam, ov, alpinizm, tarixi abidələr - dünyanm hər
Dostları ilə paylaş: |