Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
130 arvadımın əĢyalarının arasında çox axtarsam da, o məktubu tapa bilmədim, amma bunun artıq heç bir mənası yoxdur. Məncə, bu sualı arvadıma verməkdən məni çəkindirən Ģey o məktubda yazdığım atəĢli sözlərin onun üçün elə də əhəmiyyətli olmadığını görmək qorxusu idi. Məktub dörd səhifədən ibarət idi. Elə düĢünürdüm ki, daha həyatımda heç vaxt bundan uzun bir Ģey yazmaram, amma indi bu yazdıqlarıma bax! Burada nə qədər xatiratlar danıĢmıĢam, amma bu yazımın sonu hələ də görünmür ki, görünmür. Bu hekayəmin belə uzun olacağını bilsəydim, yəqin onu yazmağa heç baĢlamazdım da. Yazı prosesində bu qədər qapıların açılacağı heç ağlıma gəlməzdi, sanki atamın avtomat qələmi adi qələm deyil, bir növ, bütün kilidlərin açarıdır. Demək istədiyimə ən yaxĢı misal elə o siçandır – Paroxod Billi, Mister Cinqlz, YaĢıl Mildəki siçan. Bu yazıya baĢlamazdan öncə bu siçanın (bəli, məhz bu siçanın) nə qədər vacib birisi olduğunu dərk etmirdim. Məsələn, Delakrua gəlməzdən öncə onun Delakruanı necə axtarması... – mən bu xatiratlarımı yazıya almağa, keçmiĢi xatırlamağa baĢlamazdan əvvəl belə bir fikrin ağlıma gələcəyini heç vaxt düĢünməmiĢdim. Demək istədiyim odur ki, Con Koffinin hekayəsini sizə danıĢmaq üçün nə qədər keçmiĢə qayıtmalı olacağımı, ya da çarpayıya sığmayan iri ayaqları döĢəməyə qədər sallanan bu nəhəng adamı kamerada nə qədər saxlamalı olacağımı təsəvvür belə etmirdim. Sizin onu unutmanızı istəmirəm. Ġstəyirəm ki, siz onun kameranın tavanına baxa-baxa çarpayıda necə uzandığını, iri əlləri ilə
www.vivo-book.com
131 üzünü örtərək səssiz-səmirsiz göz yaĢları axıda-axıda necə ağladığını xəyalınızda canlandıra biləsiniz; istəyirəm ki, siz onun hıçqırığa bənzər iniltilərini və ara-sıra çəkdiyi ahları eĢidə biləsiniz. Bu səslər bəzən bizim “E” blokunda eĢitdiyimiz can çəkiĢmə və peĢmançılıq səsləri kimi kəskin deyildi; bu səslərdə, onun nəmli gözlərində olduğu kimi, bizim eĢitməyə vərdiĢ etdiyimiz ağrı-acı çalarları yox idi. Müəyyən mənada – indi deyəcəklərimin son dərəcə ağılsız səslənəcəyini baĢa düĢürəm, əlbəttə, baĢa düĢürəm, lakin içində nə hiss etdiklərini deməkdən çəkinəcəksənsə, onda bu uzunluqda bir hekayəni yazmağın heç bir mənası yoxdur – hə, bəzən mənə elə gəlirdi ki, o, bütün dünyanın dərdini çəkir: elə böyük dərd ki, hansısa bir yolla onu yüngülləĢdirmək mümkün olsun. Hərdənbir, hamı ilə danıĢdığım kimi, oturub onunla söhbət edir (əvvəllər də söylədiyim kimi, məhbuslar ilə söhbətlər bizim iĢimizin ən vacib cəhətlərindən biri idi) və ona təskinlik verməyə çalıĢırdım. DüĢünmürəm ki, nə vaxtsa ona təskinlik vermək mənə müyəssər olub, çünki rəyimin bir hissəsi onun əzab çəkməsindən sevinirdi, yəqin məni baĢa düĢürsünüz. Ġçimdən bir hiss onun əzab çəkməyi haqq etdiyini deyirdi. Bəzən qubernatora zəng edib, ondan edamı bir qədər təxirə salmasını xahiĢ etmək (ya da Persinin ona zəng etməsini; axı Persi onun qohumu idi, mən yox) istəyirdim. “Biz onu hələlik yandırmamalıyıq, – mən deyərdim. – Onun
www.vivo-book.com
132 möhtərəm qubernator həzrətləri. Qoy, o bizim ona edə bilmədiklərimizi özü-özünə eləsin”. Ġstəməzdim ki, siz Con Koffini unudasınız, ən azından baĢladığım bu hekayəni bitirənədək... O Con Koffini ki, çarpayısına güclə yerləĢirdi; o Con Koffini ki, qaranlıqdan qorxurdu, bəlkə də onun qorxmaq üçün əsaslı bir səbəbi vardı, çünki qaranlıqda onu yalnız iki sarıĢın saçlı balaca qızcığazın kölgələri gözləmirdi, – yox, artıq balaca qızcığazlar deyil, indi onu qisasçı və kinli harpiyalar – tufan ilahələri – gözləyirdi; o Con Koffini ki, gözlərindən, heç vaxt sağalmayacaq yaradan axan qan kimi, aramsız yaĢlar axırdı.
7
Beləliklə, BaĢçı yandı, Prezident isə getdi, amma çox uzağa deyil – sadəcə, Kold Mauntində ömürlük həbs cəzasına məhkum edilmiĢ təxminən yüz əlli sakinin əksəriyyətinin evi olan “C” blokuna. Bundan sonra Prezident hələ on iki il yaĢadı. 1944-cü ildə o, həbsxana camaĢırxanasında suda boğularaq öldü. Lakin bu Kold Mauntin həbsxanasındakı camaĢırxana deyildi, çünki o camaĢırxana hələ 1933-
www.vivo-book.com
133 cü ildə bağlanmıĢdı. Məncə, bunun məhbuslar üçün heç bir fərqi yoxdur – divarlar hər yerdə divardır və məhbusların dediyi kimi, Qoca Qığılcım balaca bir daĢ kamerada da, Kold Mauntindəki anbar otağında da eyni dərəcədə öldürücüdür. Prezidentə gəlincə, kimsə onun baĢını kimyəvi quru təmizləmə məhlulunun olduğu bakın içinə salmıĢdı. Mühafizəçilər onun baĢını bakın içindən çıxaranda, üzü tamam əriyərək yoxa çıxmıĢdı. Onun kimliyini barmaq izləri ilə müəyyənləĢdirməli oldular. Belə baxanda, məncə, o, canını Qoca Qığılcımın qucağında tapĢırsaydı, ölümü daha əzabsız olardı... amma onda da indi yaĢadığı on iki ili yaĢaya bilməzdi, elə deyilmi? Onun bütün bunlar haqqında düĢündüyünə inanmağım gəlmir; bəlkə, həyatının son anlarında, ağ ciyərlərinin kimyəvi təmizləmə üçün hazırlanmıĢ torta suyunu içinə çəkməyə cəhd edəndə düĢünüb? Onu öldürənin kim olduğunu tapa bilmədilər. Həmin vaxt islah- əmək koloniyasında iĢləmirdim, lakin Harri Tervilliger bu haqda mənə öz məktubunda yazmıĢdı. “Onun cəzasını böyük ehtimalla ağdərili olduğuna görə yüngülləĢdirmiĢdilər, – Harri yazırdı, – lakin sonunda o öz cəzasına çatdı. Mən bu hadisəyə uzun müddət təxirə salınmıĢ, amma sonunda icra edilmiĢ edam kimi baxıram”. Prezident gedəndən sonra “E” blokunda əməlli-baĢlı sakitlik yaranmıĢdı. Din ilə Harrini müvəqqəti olaraq baĢqa yerə keçirmiĢdilər və qısa bir müddət YaĢıl Mildə yalnız mən, Persi və Brutus qalmıĢdıq.
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|