TariHİ materyaliZMİN Çarpiticiliğinda
Yüklə 446,54 Kb. Pdf görüntüsü
|
Tarihi Materyalizmin Çarpıtıcılığında Zıtların Birliği
45 düşüncelerinin değişmesi, ML bilincin toplumun içinde kök salmasının derecesi ile ölçülür. Toplumun ML bilinci ne kadar ilerlerse; sosyalist bir toplumda üretimin niteliği ve niceliği de o derece gelişecektir. Üretimin artması devrim değildir. Üretimin artması devrimin sonucudur.
Eğer ‘komünizm’ kişi başına düşen üretim rakamları ile açıklansa idi, kuşkusuz bugün en iler kapitalist ülkelerin -insanın insan tarafından sömürülmesine dayanan ülkelerin- komünist olduğunu ilan etmek gerekirdi. Bernstein-Kautsky’den kalan “üretici güçler” teorisinin hayranı ve ateşli savunucusu Krusçef revizyonistleri sorunu böyle kavradıkları için, kendilerine hedef olarak “en ileri kapitalist ülkelere kişi başına üretim açısından yetişmek ve onları geçmek”i seçiyorlar. Krusçef recizyonistleri devamla bunun gerçekleştirilmesinin “SSCB ve sosyalist ülkelerin karşılaşabilecekleri sürprizlere karşı en güvenilir garanti” olacağını (R-Belgeler, s.125.) ilan ediyor. Krusçef revizyonistleri, görüldüğü gibi sosyalizmi inşa eden kitlelerin bilincini değil; kişi başına düşen üretimin artmasını, sosyalizmin garantisi olarak görüyor. Bütün bunlar Marksizmin adi bir şekilde tahrifidir... Krusçef revizyonistlerinin sorunu, her ne pahasına olursa olsun, “üretimi artırmak” olduğu için, onlar bunun yolu olarak da “maddi özendirme”yi keşfettiler... “Emperyalizmin var olduğu şartlarda; sosyalizmden geri dönüş tehlikesinin car olduğu şartlarda, her sosyalist ülke ekonomik olarak mutlaka kendi ayakları üzerinde durmak zorundadır...” (a.g.e., s. 254-256.)
Stalin savunucusu bir “üretici güçler teorisi” muhalifi de işte böyle konuşuyor. Burada ortaya konan temel fikir TKP/ML II. Konferans öncesi eleştirilmişti. (Bkz., B 15, s. 11-12.) Bu fikirlerin C. Bettelheim ile olan kan kardeşliği de belirtilmişti. Bu
akımlar, en azından BP ve MB en nihayet Çin’deki Kültür Devrimi sırasında “iradeci” görüşlerin yayıldığını kabullenseler de kendilerinin bu hastalıktan muzdarip olmadıklarını, “tam tersine” Ahmet B.’nin diyalektiğinin “mekanik” olduğunu A. B.’nin “ekonomist” ve “üretici güçler teorisi” savunucusu olduğunu ilan ediyorlardı.
Gel gelelim doğrular inatçıdır. Güneş balçıkla sıvanmaz. Buradaki görüşlerin altında C. Bettelheim ve Y. Dost iki kere düşünme ihtiyacı duymadan imzalarını atarlar.
Neyi? Çünkü görüşler bir ve aynıdır da ondan. Niye? Çünkü bu Stalin savunucuları Krusçef’in nezdinde Stalin’i üretici güçler teorisinin şampiyonu ilan ediyorlar da ondan. Bunların Stalin savunuculuğu tamamıyla eklektiktir. Bunların Stalin eleştirmenlerine karşı Stalin’in görüşlerini alt alta sıralayıp ve “doğru” ilan edip ondan sonra tamı tamına da Stalin eleştirmenleriyle çakışan görüşleriyle olayları yorumlayıp, rakiplerini eleştirirler. Bakınız. 2- Bolşevik Partizan, Kasım 1981, 14/4’de “Stalin’e Karşı Tavır ML’lerle Her Türden Oportünistleri Ayıran Temel Kıstaslardan Biridir” Başlığı altında uzun bir “Stalin savunması” yer alır. Stalin’den alıntılarla Stalin eleştirmenleri “yerle bir” edilir. Ve burada şu satırlar, bu broşürde ele alınan konularda Partinin geçmesiyle ilgili şu satırlar da vardır: Tarihi Materyalizmin Çarpıtıcılığında Zıtların Birliği
46 “Stalin Üretici Güçler Teorisini Mi Savundu? ...Bu eleştiri, mesela, ‘Partizan Çıkarken’ adlı broşürde, Stalin döneminde ‘üretici güçlerin gelişmesinin tek başına sosyalist üretim ilişkilerinin egemen hale gelmesine yeteceği savunuldu’ şeklinde... getiriliyordu...” (a.g.e., s. 66.) Ve tabii ki ‘Partizan Çıkarken’in bu görüşlerinin yanlışlığı Stalin’e dayanarak yalanlanır. Güzel... Böylece “özeleştiri” de yapılmış oldu... Sonra? Sonra
sıra gelir “Kompüterler” sorunuyla ilgili olarak A.B.’ye karşı tavır takınmaya... Gelin şimdi aynı yazarların B.15 s. 133-161 arasında yer alan tartışmadaki konumuzu ele alan tavırlarına bir bakalım. “...
Teknik gelişmeyi reddetmek, komünizmin geri bir teknik düzeyde de mümkün olduğunu savunmak, teknik gelişmeye, üretici güçlerin gelişmesine önem vermemek, Marksizm-Leninizm bilimi yerine küçük burjuva ütopyacılığını geçirmek demektir. bu soruna dikkat çekmek önemlidir. çünkü, özellikle “Mao-Zedung Düşüncesi” adına modern revizyonizme karşı yürütülen polemikte, yer yer tekniğin, üretici güçlerin gelişmesinin sosyalizm inşası için hiç önemli olmadı gibi aşırı iradeci görüşler savunulmuştur. Ama şunu da görmek ve bilmek gerekir ki, bugün Marksist- Leninist ilkelerin savunulması mücadelesinde bu alanda esas tehlike küçük burjuva ütopyacılığı değil, modern revizyonistlerin, sosyalizmin inşası sorununda bu inşaya aktif olarak katılan emekçi sınıfların bilincinin rolünü hiçe sayan, görünüşte Marksist, gerçekte revizyonist üretici güçler teorisidir. Bu teori, Marx’ın”ekonomik temel belirleyicidir” şeklinde doğru genel tezini mekanik bir şekilde yorumlayarak, üretici güçlerin gelişmesini sosyalizmin gelişmesi olarak göstermektedir. Halbuki, gerek Marx ve Engels, gerekse Lenin ve Stalin sosyalizmin inşası için tayin edici olanın PROLETERYA DİKTATÖRLÜĞÜ olduğunu, yani siyasi iktidarın işçi sınıfının elinde bulunması gerektiğini ortaya koymuşlardır. TAYİN EDİCİ olandan söz edilecekse, o zaman bunun, sosyalizm inşasında SİYASİ İKTİDAR SORUNU olduğu Marksizm-Leninizmin alfabesidir. Proletarya diktatörlüğü olmadan, üretici güçlerin gelişmesi sosyalizmin değil olsa olsa kapitalizmin gelişmesi olur. Proletarya diktatörlüğünün kurulması ve sürdürülmesi ise işçi sınıfının ve emekçi sınıfların bilinç ve örgütlenme düzeyi sorununa bağlıdır. Sorunu böyle ortaya koymamak, salt ekonomik taban sorununu tartışmak, meseleye revizyonist açıdan yaklaşmak demektir.
İşte bu anlamda, sosyalizmin inşasında siyaset ile ekonominin ilişkisi sorununda siyaset tayin edici rol oynamaktadır. Yazıyı yazan yoldaş tam da tayin edici önemde olan bu sorunda, revizyonist bir konumda durmakta, teknik sorunun, siyasetten bağımsız olarak ele alıp öyle tartışmaktadır. Hatta bunun da ötesinde, modern revizyonistlerin yaptıkları gibi, tekniğe, siyasetin üzerinde, onu belirleyen bir önem vermektedir. O, modern revizyonistler gibi, sosyalizmin inşasının ve komünizme ilerlemenin, emekçi kitlelerin bilinçli bir eylemi olduğunu, olması gerektiğini kavramaktadır. Marksizm-Leninizm toplumun gelişme yasalarını bulup ortaya koymuş, toplumun zorunlu olarak nereye doğru geliştiğini açıklamıştır. Bu bilime Tarihi Materyalizmin Çarpıtıcılığında Zıtların Birliği
47 sahip olan proletarya zorunlu olanı kavradıktan sonra, bu zorunluluk kör bir zorunluluk olmaktan çıkar. Sosyalizm, proletaryanın ve emekçilerin bilinçli çabaları ile inşa edilecektir, proletarya ve emekçilerin bilinç seviyeleri geliştikçe, adım adım komünizme yaklaşılacaktır. Sorunun özü, esası budur. Bunun kavranmaması, kaçınılmaz olarak revizyonizme götürür.
Marx komünist toplumu “bireylerin işbölümüne köleleştirici bağımlılığı ve onunla birlikte kol ve kafa emeği arasındaki karşıtlığın kaybolduğu, çalışmanın yalnızca bir geçim aracı olmaktan çıkıp, kendisinin ilk hayati ihtiyaç haline geldiği, bireylerin çok yönlü gelişmeleri ile birlikte üretim güçlerinin de artacağı, bütün kollektif zenginlik kaynaklarının bollukla fışkırdığı burjuva hukukunun dar sınırlarının aşıldığı, bayrağında “herkesten yeteneğine göre, herkese ihtiyacına göre” yazan “toplum” olarak tarif eder. Kuşkusuz bu toplam en ileri teknik düzeyde üretim yapan, üretici güçleri olağan üstü gelişmiş bir toplumdur. Ama ondan da önemlisi, bu toplum “burjuva hukukunun dar ufukların kesin olarak aşmış bir toplum” dur. Lenin’in deyimi ile, bu toplumun insanları “Acaba komşumdan yarım saat fazla çalışmıyor muyum? onunkinden daha az ücret almıyor muyum?” şeklindeki hesapları yapmayacak (ve yapmaya gerek duymayacak” durumda olacaktır. Ve tabii ki bu çok uzun süreli ve bilinçli bir çabayı gerektirir. Lenin’in “sosyalizmin asıl başlangıcı” (Kültür ve kültür ihtilali üzerine, s. 118.) Subbotnikler üzerine yaptığı bir konuşmada şunları söylüyor: ....
Görüldüğü gibi, Lenin sorunu yalnızca “teknik gelişme” olarak görmüyor, tersine, bilinç unsurunu öne çıkarıyor. Bunu yapmak, hiçbir şekilde tekniğin, teknik gelişmenin önemini reddetmek demek değildir. Tersine, sosyalizmin inşasında teknik sorununu -bilinç sorunundan bağımsız olarak- öne çıkarmak, her dönemde revizyonistlerin işi olmuştur.” (Bolşevik, sayı 15, s. 140-141.)
Tüm bu noktalarda oldukça detaylı olarak karşılıklı pozisyonlar B. 15’te referans verilen yerlerde mevcuttur. Burada yapacağımız birkaç ilaveden önce okura bu görüşlerin savunucuları ile A.B. arasındaki tartışmanın tarihçesine de bir göz atmayı tavsiye ederiz. Çünkü bu tartışmalarda tek tek belgelerden yola çıkma iddiasına dayanarak sosyalizm için proletarya diktatörlüğünün zorunluluğu üzerine A.B.’ye ders veren yazarlara karşı A.B.’nin proletaryanın bağımsız örgütlenmesini savunduğu, partinin eski görüşleriyle bunun mümkünatsızlığını dolayısıyla da proletarya diktatörlüğünün imkansızlığını savunduğu, proletaryanın bağımsız örgütlenmesi ve böylece devrimi proletarya diktatörlüğü ile taçlandırmak için mücadele ettiği görülecektir. Okunun satırlarda A.B.’ye proletarya diktatörlüğü üzerine ders verenler bunlardır işte. Konuya dönersek.
Y. Dost’un görüşleri kelimesi kelimesine mevcut mu? Ve bu görüşler Y. Dost’un eserinden eski olduğuna göre bir “öncellik” söz konusu edilirse öncellik onuru C. Bettelheim’dan sonra bu akımlara düşer. Ekonomi siyaset
ilişkisinde, siyasetin üstünlüğü...
Teknik önemli ama, bilinç daha önemli. Üretim önemli ama burjuva hukuğunun dar sınırlarını aşmak daha da önemli. Tarihi Materyalizmin Çarpıtıcılığında Zıtların Birliği
48 Tayin edici olan... siyaset, bilinç, komünizme geçiş ölçütü... kitlelerin bilinci... Üretimi artıran rakamlar değil...vs., vs.. Ve tüm bunlar için Y. Dost’la ilgili tespitler olduğu gibi geçerlidir. bunlar siyasetle ekonomi arasındaki karşılıklı etkileşmenin çerçevesinde edilmiş laflar değildir. Bunlar ekonomiyi değil, siyaseti temel gören, ekonomiyi de onun ürünü, türevi gören laflardır. Kaçınılmaz sonuçları daha önce ortaya koymuştuk. Ve mesela bu görüşler temelinde Krusçef’e mal edilerek iş verimliliğinin, kişi başına düşen üretimin artırılıp kapitalist ülkelerin geçilmesi hedefinin tespitine üretici güçler teorisinin savunuculuğunun ispatı olarak değinilir. Gel gelelim bu tespit Krusçef’ten önce Stalin’e aittir. Zaten daha bilgili olan ve Stalin’in bu sizlerini bilen C. Bettelheim Stalin’e bu ve benzeri tespitler üzerinden saldırıp üretici güçler teorisinin şampiyonu ve Krusçef’in hocası ilan eder. Bu akımların ise özelliği tutarlı olmamaktan ibarettir. Onlar da açık yüreklilikle C. Bettelheim gibi yapmalıdırlar. Fakat tutarsızlıklarından yapamıyorlar. Daha doğrusu bu akımlar er veya geç böylesi haltlar yiyecek, böylesi bir gelişmeyle “tutarlı” olacak birilerini elbet üretirler. Ondan sonra da daha hala Stalin savunuculuğu iddiasını sürdürmeye çalışanlar, tutarlı hale gelenleri ‘lanetlerler’. Sanki anaları kendileri değilmiş gibi... Mesela Stakovanist harekete karşı çıkan, onları bir sömürü aracı olarak gören İKP’ye karşı çıkılır. Sanki “maddi özendiriciliğe “hiçbir ayrım yapmadan karşı çıkan ve böylece bu tür görüşlere temel hazırlayan kendileri değilmiş gibi. Vs., vs.. Gelin bunlarla, yıllar öncesinden bitirdiğimiz işimizi biraz diyalektik oynayarak bitirelim: Hani komünizme doğru gelişmenin ölçütü üretimin arttığına dair rakamlar değil de, kitlelerin ML bilincinin artması vs. ya... Hani bunlar komünizme herşeyden önce, en önemlisi, bu anlamda tayin edici olan vs., vs. olaraktan üretimin arttığını gösteren rakamlarla değil de kitlelerin bilincini artırarak varacaklar. Ve hümme haşa üretimin öncelliğini savunmak üretici güçler teorisidir ya... “Üretimin artması devrim değildir...
Ama, bunu deyen de fena halde yanılmaktadır. Niye mi? “Üretim artmasa”, yani üretim gelişmese devrime ihtiyaç doğmaz, devrim için ekonomik temel doğmaz da onun için. Bu laf işte C. Bettelheim’ın temelsiz sınıf mücadelesi (devrim) görüşünün kısa bir özetidir. Üretimin artması bal gibi devrimdir. Devrimi zorunlu kılan, ihtiyaç haline getiren tamı tamına budur çünkü. Üretimin artması devrimin bir sonucudur.
Çok
doğru. Devrim eski üretim ilişkileri tarafından cendereye alınmış üretici güçlere uygun yeni üretim ilişkilerini kurarak üretimin gelişmesi imkanını hazırlar. Sonra... Sonra üretimin artması devrimdir. Mesela, köylüler daha kollektif çiftliklerde örgütlenmemiştir. Bunun için şehirlerde sanayini geliştirir, köylülerin kollektif çiftliklerde örgütlenmesi için gerekli üretim araçlarını üretebilecek duruma gelirsin. Ve kırda Kulakları temizlersin. Yani Üretimin Artması Devrimdir. Veya...
Tarihi Materyalizmin Çarpıtıcılığında Zıtların Birliği
49 Veya bu işi R. Yürükoğlu’nun dediği gibi bir “kararname” ile yaparsın, C. Bettelheim’ın dediği gibi mülkiyet ilişkilerini değiştirerek yaparsın... veya, efendime söyleyeyim... “devrim yaparak” yaparsın. Ne de olsa “Üretimin artması devrim değildir. Üretimin artması devrimin bir sonucudur.” Biz biliyoruz ki, “allahtan” Stalin sizler gibi, R. Y., C. B., Y. D., B. P., M. B., Spartaküs, vs., vs. gibi devrimci bir adam değildi. O sizler için üretici güçler teorisinin şampiyonu olan bir adamdı. Yani gelişmiş üretici güçlerin sağlam temeli üzerinde Kulakları temizledi. işe, üretimle başladı, devrimle bitirdi... Ve öyle bir bitirdi ki revizyonist hainler daha hala adına layık bir Kulak kesim oluşturmak için ıkınıp duruyorlar. Çin’de ise kimse ve nedense hiçte öyle önemli bir engelle karşılaşmadı. Ve Krusçef’çilerin savunur göründükleri doğru görüşlere hücum ederek modern revizyonistlere karşı mücadele edilirse, sonuçta Stalin’e ML’e hücum anlamına gelen böylesi mücadeleler sadece ve sadece modern revizyonistlerin işine yarar. Yarıyor da. Çünkü modern revizyonistler Marksizmin savunucusu pozlarına bürünebiliyorlar. Modern revizyonistler için burada ele aldığımız tüm modern revizyonizm düşmanlıkları bulunmaz nimettirler. Ve ters yüz edilmiş modern revizyonizmin ta kendisidirler.
Bu
eğilimi ele almaya gerek var mı? Bence
yok. Çünkü
bunlar tutarlı C. Bettelheim’cıdırlar. Stalin eleştirilerine kadar. Daha doğrusu tutarlı “Kültür Devrimcisi” olan C. Bettelheim’ın takipçisi, utangaç takipçisi, “Kültür Devriminin” ise ateşli savunucularıdırlar. Elimizde bu
konuda Komünist sayı 13 var. illegal yayınları olduğundan ve böylesi yayınlardan alıntıya çok kızdıklarından referans veremeyeceğiz. Ama görüşler açık. C. Bettelheim ile Y. Dost’u okuyan fikir silsilesi olarak onları da okumuş olur. Partizan eğiliminin itirazını olursa alıntıları bir ara okura sunarız. Yüklə 446,54 Kb. Dostları ilə paylaş:
|