130
cəhətdən, həm də XX əsr ədəbi-bədii pro-sesinin bir sıra yeni
meyllərinin işıqlandırılması, yaradı- cılıq problemlərinin
qoyuluşu və
həlli baxımından
ədə-biyyatşünaslığın
fundamental tədqiqatlarından biri kimi qiymətləndirilə
bilər.»
1
1970-ci ildə əsərin rus dilində nəşri ilə tanışlıqdan sonra
rus ədəbiyyatşünası, filologiya elmləri doktoru pro-fessor
A.L.Dımşits monoqrafiya haqqında yazdığı əhatəli və maraqlı
rəyində əsərin elmi məziyyətlərini yüksək dəyərləndirmişdir.
Görkəmli alim qeyd edirdi ki, K.Talıb-zadəyə qədər bir çox
ədəbiyyatşünaslar bu mövzuya mü-raciət etmişlər. Lakin
inamla demək olar ki, onlardan heç biri mövzunu bu cür
geniş və düzgün metodoloji mövqelərdən işıqlandıra
bilməmişdir. A.L.Dımşits Qorkinin Azərbaycan ədəbiyyatına
təsiri probleminin burada bir yazıcının digər yazıçıya tabe
olması aktı kimi yox, səmərəli yaradıcılıq təsiri aktı kimi həll
edildiyini göstərirdi. O, belə hesab edirdi ki, K.Talıbzadə
Azərbaycan ədəbiyyatı tari-xinə dair materiallarla yanaşı
Qorkişünaslığın da mate-riallarından sərbəst şəkildə istifadə
etməklə özünü bu sa-hənin əla mütəxəssisi kimi tanıtmışdır.
2
Gürcü alimi B.Pi-radovun monoqrafiya barədə gəldiyi qənaət
isə belə idi: «Talıbzadənin işinin qiyməti istifadə olunan
materialların yeniliyi və təzəliyindədir. Talıbzadənin «Qorki və
Azərbay-can» kitabı böyük maraqla oxunur, və şübhəsiz ki,
1
Sалmаnов Ш. Аkадemиk Kаmал Талыбзадə, Баkы, Озаn, 1998, s.49.
2
K.Талыбзадənиn шəхsи архиви, А.Л.Дыmшитsиn рəyиnиn məтnи, 1970.
131
sovet qorkişünaslığına qiymətli bir töhfədir.»
1
Türkiyəli alim,
Azərbaycan ədəbiyyatı mütəxəssisi Ə.Cəfəroğlu əsər haq-qında
yazdığı maraqlı və olrijinal fikirlərlərlə, mülahizə- lərlə zəngin
olan ilk rəyini 1963-cü ildə «Türk kültürü» dərgisində (№7)
dərc etdirmişdir. O, məqaləsində göstə- rirdi ki, Kamal
Talıbzadə «Qorki və Azərbaycan» monoq-rafiyasında ədəbi
təsir probleminə obyektiv prinsiplər əsa-sında yanaşaraq milli
ədəbiyyatın orijinallığını qoruyub saxlamışdır. Görkəmli
ədəbiyyatşünas alim sonralar yazdığı başqa bir rəyində – 1972-
ci ildə Münhendə nəşr olunan Sovetlər Birliyini Öyrənmə
Institutunun dərgisində dərc olunan «Sovetlər Birliyi türkoloji
araşdırmalarında rus kültür üstünlüyü davası» məqaləsində isə
monoqrafi- yaya belə münasibət bildirirdi: «Kültür üstünlüyü
məsələsi kommunist uydurmasından başqa bir məna daşımır…
Rusiya sərhədləri içərisindəki xalqların bir növ bulaş- dıqları
xəstəlikdir… Qasımzadə adlı bir aydın «Azərbaycan realist
tənqidində rus ədəbiyyatı xəzinəsindən qüvvət al-mayan heç
bir azəri yazarını təsəvvür etmədiyini və rus kültür tərəflisi
olduğunu ifadə edərkən K.Talıbzadə adın- da başqa bir azəri
aydını da tam əksinə olaraq öz ana kültürünə sahib
çıxmasını tələb etməkdədir. Bu aydın öz görüşündə rus kültür
və ədəbiyyatının şişirdilməsini və təsirinin mübaliğəli
surətdə çatdırılmasını, yerli ədəbiyyatda buna geniş yer
verilməməsini və bu fikrin təməl dəstək- liyini üzərinə
1
Пирадов Б. M.Горьkиy в Азeрбаyджаne, Литeратuрnаə Грuзиə, 1973,
№1, s. 95-96.
132
almaqdadır.»
1
Ədəbiyyatşünas N.Şəmsizadə Türkiyəli alimin
«Qorki və Azərbaycan» monoqrafiya- sının təhlili nəticəsində
gəldiyi bu düzgün elmi qənaəti K.Talıbzadənin «türk təfəkkürü
məcrasında araşdırdığı» Azərbaycan-rus ədəbi əlaqələri ilə
bağlı tədqiqatına veri- lən ən uğurlu və obyektiv yekun
qiyməti kimi yüksək dəyərləndirir.
2
K.Talıbzadənin ədəbi əlaqələrin tədqiqi sahəsində fəa-
liyyəti yalnız «Qorki və Azərbaycan» monoqrafiyası ilə
məhdudlaşmır. O, ədəbiyyatşünaslığın bu istiqamətində
araşdırmalarını yaradıcılığının sonrakı dövrlərində də da-vam
etdirmiş, Azərbaycan-rus ədəbi əlaqələrinə həsr etdiyi bir sıra
tədqiqat əsərlərində problemin müxtəlif məsələlə-rini
işıqlandırmışdır. Bu baxımdan tədqiqatçının «XX əsr
Azərbaycan tənqidi L.N.Tolstoy haqqında» (1960), «Əh-məd
Ağaoğlu və onun «Rus ədəbiyyatının səciyyələri» əsə-ri»
(1988) və başqa məqalələri xüsusilə təqdirəlayiqdir.
K.Talıbzadə ədəbi əlaqələr probleminin çoxcəhətli
məsələlərinin həllində yaxından iştirak etmiş, ədəbiyyat-
şünaslığın bu mühüm sahəsini öz orijinal tədqiqatları ilə
zənginləşdirmişdir.
1
Жəфəроьлu Ə Sовeтлəр Бирлиyи Тüрkолоъи арашдырmаларыnдаkы рus küлтüр
üsтünлüyü даваsы, Sовeтлəр Бирлиyиnи Юyрənmə Иnsтитuтunun Дəрgиsи,
Münщen, 1971, № 66, s. 210.
2
Шəmsизадə N. Тüрk тəфəkküрü məжраsыnда, Баkы, Тəщsил, 1998, s.45.
133
III F Ə S I L
ƏDƏBI TƏNQIDIN TARIXININ
VƏ NƏZƏRIYYƏSININ TƏDQIQI
3.1. Azərbaycan ədəbi tənqidinin tarixi konsepsiyası:
onun inkişaf istiqamətləri.
Ədəbiyyatın ayrılmaz tərkib hissəsi, komponenti olan
ədəbi tənqid ədəbi hərəkata nəzarət edən, onu yeni ideya-lara
doğru istiqamətləndirən və əsas inkişaf xəttini müəy-
yənləşdirən nəzəri fikir formasıdır. Görkəmli yazıçı Seyid
Hüseyn tənqidsiz yazını, tənqidsiz mətbuatı tərbiyəsiz cocuğa
bənzədir, ədəbi tənqidi bədii ədəbiyyatın tərbiyəçisi
adlandırırdı. Həqiqətən də ədəbiyyatla eyni vaxtda yaranan
tənqid daim onun inkişafına xidmət etmişdir. Təsadüfi deyil ki,
hərhansı bir əsərin ədəbi-tarixi prosesdəki mövqeyini
müəyyənləşdirərkən mütləq həmin əsər haqqında dövrün
tənqidi fikrinin araşdırılması zərurəti yaranır. Tənqiddən
xüsusi, əlahiddə bir yaradıcılıq sahəsi kimi bəhs edən ədə-
biyyatşünas Şamil Salmanov yazır: «Tənqid sənətkarın
yaratdığı sənət əsərini təhlil edir, ideyasını, fəlsəfəsini başa
düşməyə, formasını, daxili strukturunu qiymətləndirməyə, izah
etməyə çalışır və bununla da öz spesifik vəzifəsini yerinə
yetirir: bu da özünə görə bir növ yaradıcılıqdır, sənətdir; –
təhlil və izah, dərketmə və dəyərləndirmə sə-nəti.»
1
Lakin 60-
1
Sалmаnов Ш. Аkадemиk Kаmал Талыбзадə, Баkы, Озаn, 1998, s.52.
Dostları ilə paylaş: |