122
Gündüz İsmayılov
gəlib çatmışdır. Təbii ki, atəşpərəst hindlilərə tolerant
münasibətin
yeganə göstəricisi təkcə bu karvansaray deyil. Ən mükəmməl
nümunə Atəşgahdır. Bakının 30 kilometrliyində, Suraxanı rayonu
ərazisində yerləşən Atəşgah XVII-XVIII əsrlərdə hindli tacirlər
tərəfi ndən təbii qazın çıxdığı əbədi sönməz alovların yerində inşa
edilmiş od məbədidir.
Atəşgah məbədi.
Ola bilsin ki, kimlərsə odlar diyarında Atəşgah məbədinin
tikilməsini adi hal kimi qəbul etsin. Çünki Azərbaycan xalqının
bir hissəsinin vaxtı ilə atəşpərəst olması, hətta,
Zərdüştiliyin tarixi
Azərbaycan ərazilərində meydana çıxması hər kəsə bəllidir. Lakin
nəzərə alınmalıdır ki, söhbət İslamdan öncəki dövrdən və ya XXI
əsrdən yox, dini ehkamların və şəriət qaydalarının hakim olduğu
XVIII əsrdən gedir. Həmin dövrdə təkcə İslam aləmində deyil, bü-
tün dünyada din savaşları, məzhəb qarşıdurmaları davam edir, in-
sanlar inanclarına görə mühakimə olunur, hətta, tonqalda belə yan-
dırılırdılar. O dövrdə Avropada katoliklərlə protestantlar arasında
123
Tolerantlıq: bildiklərimiz və bilmədiklərimiz
qanlı savaşlar olur,
ilkin formada, amma fərdi qaydada və zəif
şəkildə tolerantlıq ideyaları səsləndirilir, İslam aləmində isə sünni-
şiə mübahisələri səngimirdi. Belə bir zamanda başqa dinin, üstəlik
İslamın rəğbətlə yanaşmadığı atəşpərəstliyin mənsublarına ibadət
evi tikməyə icazə vermək yalnız yüksək tolerantlıq mədəniyyətinə
malik topluma xas nümunə sayıla bilər.
XVIII yüz ildən artıq
üç əsr keçib, dünya kiçilərək bir
“kəndə” çevrilib, BMT kimi nüfuzlu beynəlxalq təşkilat yaranıb,
Beynəlxalq Tolerantlıq Günü təsis olunub, Ümumdünya İnsan
Haqları Bəyannaməsi qəbul edilib. Amma etiraf edək ki, dünyanın
əksər ölkələrində fərqli dinlərin mənsublarının özlərinə məbəd tikə
bilməməsi problemi hələ də qalıb. Bütün bunlardan sonra açıq-ay-
dın və təkzibedilməz bir qənaət formalaşır: Azərbaycan tolerantlıq
məsələsində bütün dünyanı, o cümlədən demokratiyanın beşiyi sa-
yılan Avropanı ən azı üç əsr qabaqlayır.
Müsəlmanların kilsə
inşa etməsi: müsəl -
man ların
bütün tarixi
dövrlərdə digər dinlə-
rin mə bəd lərinə hör-
mətlə yanaşması, onla-
ra zərər vurmaması
mü səl man olmayanla-
rın belə etiraf etdikləri
həqi qətdir. Bu, bütün
müsəlmanlara, o cüm-
lə dən azər bay canlılara
xas xüsusiyyət dir. Am-
ma azərbay canlı la rın
bu mə sə ləyə mü
na-
sibəti bir qədər fərq li-
dir. Onlar nəinki di gər
din
lə rin
məbədlərinə
Jen-Mironosets kilsəsi.
124
Gündüz İsmayılov
ehtiramla yanaşır, hətta, fərqli inanc sahib
lə rinin ibadət evi
tikmələrinə yar dım göstərirlər. Bununla bağlı tarixdə və müasir
dövrdə kifayət qədər nümunələr var. Lakin istər tarix, istərsə də
indiki dövr baxımın danən gözəl nümunə Bakıda yer lə şən Rus-Pra-
vos lav kilsəsinə məx sus Jen Mironosets Baş Ka fed ral kilsəsidir.
Nə qədər qəribə və təzadlı gö rün sə də, bu məbədi 1909-cu ildə
Azərbay canın məş hur xeyriy yə çisi, müsəlman Hacı Zeynalabdin
Tağıyev inşa etdirib. Hazırda Qafqazın ən
böyük Rus-pravoslav
kilsəsi olan Jen-Mironosets mə bədi memarlıq xü su siy yətlərinə və
tarixi keçmişinə görə Pravoslav aləmi nin ən görkəmli kilsələrindən
biri kimi qəbul olunur. Ən maraqlısı odur ki, Hacı Zeynalabdin
Tağıyev bu məbədi inşa etdi rən zaman hansısa müsəlman tərəfi ndən
qınanmayıb, əksinə, onun bu hərəkətini hamı rəğbətlə qarşılayıb.
Çünki azərbaycanlılar məscid, kilsə, sinaqoq fərqi qoymadan, bü-
tün dinlərin məbədlərinə Allah evi kimi yanaşır, onu tikdirəni isə
xeyirxah, əməli-saleh adam kimi qəbul edirlər.
Azərbaycanlıların bütün dinlərin məbədlərinə Allah evi kimi
baxmalarına dair onlarla əlavə nümunə çəkmək olar. Məsələn, XIX
əsrin sonlarında Bakıda Aleksandr Nevski kilsəsi inşa edilən za-
man müsəlmanlar onun tikintisində yaxından iştirak ediblər. Hətta,
Bakıda yaşayan müsəlman qadınlar kilsənin zənginin hazırlanması
üçün könüllü şəkildə öz zinət əşyalarını məbədə bağışlayıblar.
Tarixi
qaynaqlara görə, XIX əsrdə Bakıdakı xristian məbəd-
lər dən birində yanğın olur və kilsəyə böyük ziyan dəyir. Məbədin
bərpası üçün yerli xristian əhalidən ianə toplamaq qərarına
gəlirlər. Bu zaman müsəlman qadınlar da vəsait toplayır, zinət
əşya larını belə kilsəyə verirlər. Müsəlman qadınlardan bunun
səbəbini soruşduqda onlar belə cavab verirlər: “Tanrının evi yan-
mış şəhərə bədbəxtlik üz verə bilər”. Yəqin, çoxları razılaşar ki,
bu cür nümunələrə nəinki XIX əsrdə, hətta, günümüzdə belə rast
gəlmək nadir hadisə olardı. Əsas məqamlardan biri də odur ki, bu,
Azərbaycanda hansısa dövrdə baş vermiş adi hadisə deyil, artıq
əsrlərdir davam edən ənənədir.
125
Tolerantlıq: bildiklərimiz və bilmədiklərimiz
Azərbaycan xalqı bu ənənəni indi də davam etdirir. Təsəvvür
edin ki, bir əsr öncə - 1909-cu ildə Hacı Zeynalabdin Tağıyevin
tikdirdiyi Jen Mironosets kilsəsi 2001-ci ildə yenə Azərbaycanın
müsəlman bir xeyriyyəçisi – Aydın Qurbanov tərəfi ndən bərpa olu-
nur. Bəlkə də, kimlərsə buna genetik yaddaş kimi baxacaq, hətta,
burda mistika axtaranlar da ola bilər. Amma kimin necə qəbul
etməsindən asılı olmayaraq, ortada bir həqiqət var: bu, təkrarlanan
tarix yox, Azərbaycan xalqına xas ənənədir.
Qırmızı qəsəbə – Qafqazın Yerusəlimi: yə hu dilərin Azər bay-
can da məskunlaşması ilə bağlı fərqli fi kirlər var. Amma on ların
bu əra ziyə köçməsinin ta ri xinin ən azı 2600 il əv və lə ge dib çıx-
masını hər kəs qəbul edir. Təd qiqatçılar
təs diq ləyirlər ki, yəhudilər
Azər baycana indiki İran ərazisindən keçməklə gəl miş, Dərbəndə
qədər getmiş və ölkəmizin əsasən şimal və şimal-qərb hissəsində
məskunlaşmışlar. Dərbənd və onun ətrafında, eləcə də Quba, Qusar,
Şamaxı, İsmayıllı, Şəki və Oğuzda kompakt şəkildə yaşamışlar.
Qırmızı qəsəbə “Altı günbəzli” sinaqoq