Toshkent «yangiyo‘l poligraf servis»
Yüklə 3,57 Mb. Pdf görüntüsü
|
| QODIR BILAN SOBIR
Hakim Nazir Ba’zi o‘rtoqlari Qodirni «zo‘ravon» desa, ba’zilari «do‘mbirachi» deydi. Nega desangiz, unda har ikki «hunar»dan ham oz-moz bor. «Zo‘ravon»ligi shuki, u yurgan yo‘lida va o‘tirgan yerida yon-veridagilarni turtib - netib, tegajog‘lik qilaveradi. «Do‘mbirachi»ligi shuki, agar sinf da biron bola xiyol yang lishsa, u lunjini pufak qilib olib, ikki barmog‘i bilan «taka-tum»ni chalib yuboradi. O‘zi yanglishganda-chi, biron kishi ning kulishga haddi bormi? Zo‘ravonligini ko‘rsatib qo‘yadi-ku... 111 Kunlarning birida Qodir sinf - doshi Sobir bilan ko‘chada keta turib, chiranib qoldi: – Men hech narsadan qo‘rq- mayman! – dedi. – Akam bilan dalaga borganimizda kattakon Sa - lorda cho‘milganmiz. Innaykeyin- chi, odamday-odamday ba liqlarni tutib olganmiz, tirikligicha. – Baliq nima bo‘pti! – dedi unga Sobir. – Biz da- dam bilan g‘oz ovlaganmiz. Patillab uchib ketayot - gan g‘ozning qoq tumshug‘iga tushirganmiz. Ha, qoq tumshug‘iga! – Siz tushiribsizmi, dadang iz tushirganlar-da! – Men ham! Men nishonni ko‘rsatib turganman. Biz- ning dada zo‘r mergan. Ikkita ordeni bor. – Bizning aka-chi, nomi chiqqan komandir! Ikki yuzta askarga boshliq bo‘lgan. Men ham katta bo‘lganimda komandir bo‘laman. – Bo‘lib bo‘psan, – dedi Sobir. – Komandir bo‘lishga yurak kerak. O‘zing sal narsadan qo‘rqasan-ku. – O‘zing-chi, ha, bir marta shifokor ukol qilgani kel - ganda, tomga qochib chiqqaning esingdami? – U vaqtda kichkina edim-da. – Nima bo‘pti, o‘quvchi bo‘lib darrov katta bo‘lib qoldingmi? Shu vaqt birdan itning hurgani eshitilib qoldi. Qa- rasalar, bir darvoza yonida bo‘rsiqday it ularga qa- rab vovullayapti. Quloqlari dikkaygan, tumshug‘i bu - zoqnikiday yalpoq, dumi tulkinikiday uzun. Qodir yo qo‘rqib, yo zo‘ravonligi qistab papkasini shartta yerga qo‘ydi. Ariq bo‘yidagi toldan bitta novdani uzib oldi-da, 112 uning uchiga bitta toshni bog‘lab turib itga uloqtirdi. It - ning fe’li aynidi. Qodirga qarab yugurdi. Qodir papka sini qoldirib tiraqaylaganicha orqasiga qarab qochdi. Sobir esa o‘rtog‘ining qilig‘iga ajablanib, indamay turar edi. It yuz qadam joyga borganda Sobir: «To‘xta, Ars lon, to‘xta!» deb uni to‘xtatdi, so‘ngra papkasidan bir burda non chiqarib berdi. Arslonning boshini silab aldadi-da, darvoza tomon jo‘natdi. Yerda yotgan papkani ko‘tarib olib, Qodir - ni chaqira boshladi. Qodir xiyla uzoqqa borib, birov ning yo‘lagiga o‘zini urgan edi. It ko‘zdan uzoqlashgandan keyin u asta-sekin ko‘chaning bir chetidan kela boshladi. – Hali hech narsadan qo‘rqmayman demaganmi ding? – dedi unga Sobir. – It bilan o‘chakishib bo‘ladimi? Tosh otgandan keyin har qanday yuvosh bo‘lsa ham, jahli chiqadi-da. Qodir churq etmadi. Yuzini ter bosgan, rangi quv o‘chgan, zo‘r berib halloslar edi. Qodir papkani nari- beri artib, Sobirning ketidan sekin sinf eshigini ochdi. – Sen nega kechikding? – deb so‘radi doska oldida turgan o‘qituvchi Fotima opa. Qodir peshanasidagi terni arta turib: – Dalada edim, – dedi ming‘illab. Orqadagi Yüklə 3,57 Mb. Dostları ilə paylaş:
|