Üzeyir hacibəYLİ
Yüklə 5,8 Mb. Pdf görüntüsü
|
__________________Milli Kitabxana___________________ 306
M u s i q i Halal olsun Süleyman.
M u s i q i Halal olsun Süleyman, sən nə kələkbazsan, şeytan! Öyrədib məni yola saldın, mənə rast gəldi yar can. (2 dəfə)
M u s i q i Gəl-gəl maralım gəl, gəl-gəl ceyranım gəl! (2 dəfə) Səni sevdim, yar, səni sevdim, gözüm görməz özgəni. (2 dəfə)
İndi burada dayanmayım. Gedim evə, xalam gəlsin görək nə söyləyəcəkdir. (Gedir).
S o l t a n b ə y bazardan qayıdır, yavaş-yavaş gələ-gələ özbaşına danışır. S o l t a n b ə y. Elə hamı mən deyəni deyir: bir hallıca dul arvad ola ki, bir nəfər molla, üç manat pul və bir kəllə qəndlə iş tamam ola. İndi mən nə qayırım? Elə arvadı haradan tapım? Gəl, ay arvad. Haradasan? Gəl, gəl. (deyən kimi Cahan çıxır və buna tərəf gəlir ki, keçsin. Soltan bəy təəccüblə). Paho!... Yoxsa məni qara basır.... Yox, deyəsən diri gözlü arvaddır. Özü də bizdən çıxdı. Deyəsən, allah mənimkini yetirdi. (Cahana tərəf gedir) Ay bacı, kimsən, bizdə nə işin var idi? C a h a n. Arşın mal aparmışdım, qızlara göstərəm. S o l t a n b ə y (kənara). Arvad olmağına arvaddır, ancaq üzünü görsəm pis olmaz. (Ona). Yaxşı, bacı bir de, çarşaba bürünmüş kişi olmayasan? C a h a n. Buy ... ay qardaş, nə söz danışırsan? S o l t a n b ə y. Bəs elə isə bir balaca üzünü mənə göstər ki, yəqinlik hasil olsun. C a h a n (üzünü açıb göstərir). Gördün ki, arvadam! S o l t a n b ə y. Hə, gördüm. (Kənara). Arvadsan, özü də lap mən deyəndən. (Ona). Di yaxşı, bir məni başa sal görüm sən kimsən, nəçisən və kimin adamısan? C a h a n. Mən arşınmalçının xalasıyam, özüm də qızlara, arvadlara mal satıram. S o l t a n b ə y. Yaxşı, mənə bir demədin ki, görək kimin adamısan. C a h a n. Bəy, dəllal Kərbəlayı Nəsirin külfətiyəm, bəlkə tanıyasan? S o l t a n b ə y. Xeyr, tanımıram, mənim dəllal-məllal ilə işim olmaz.... Yaxşı, deməli, sənin kişin dəllallıq edir, özün də arşın mal satırsan. C a h a n. Bəli, kişim dəllallıq elərdi. S o l t a n b ə y. Edərdi? Bəs indi nə iş görür? __________________Milli Kitabxana___________________ 307
C a h a n. İndi allah bilir ki, nə iş görür; rəhmətlik on iki ildir ki, ölübdür. S o l t a n b ə y (sevinir). Ölübdür? Deməli, sən dulsan? C a h a n. Bəli, dulam. S o l t a n b ə y. Belə de də. (Öskürür və özünü düzəldir). Deyirsən on iki ildir ki, ərin ölüb dul qalıbsan.... Çox əcab, indi-bəs necə eyləyək? C a h a n. (təəccüblə) Nəyi necə eyləyək? S o l t a n b ə y (karıxmış). Yox, belə onu deyirəm ki, mənim də arvadım budur, beş ildir ki, mərhum olubdur. Belə olmaq çox pis şeydir. Adam lap tək qalır, bilmir ki, nə etsin. (Kənara). Yaxşıca əlimə düşübdür, heç buraxmaq lazım deyildir. (Cahan istəyir getsin Soltan, bəy tez qabaqlayır). Əşi, bir dayan, hara tələsirsən? C a h a n. Tələsiyirəm, işim var. S o l t a n b ə y. Daha bundan gözəl nə iş olar, əcəb söhbət eləyirik. Sən dul, mən dul, gəl dərdləşək də.... Yaxşı, indi sən deyirsən ki, dulsan, hə? C a h a n. Buy, dedim ərim on iki ildir ki, ölübdür.... S o l t a n b ə y. Axı burası var ki, mən də dulam.... C a h a n. Nə olar, allahın əmridir. Tək sənin başında görünməyib ki.... S o l t a n b ə y. Orasını bilirəm.... Bura bax, gəl biz ikimiz bir iş edək. C a h a n. Nə iş? S o l t a n b ə y. Belə iş ki, nə sən dul olasan, nə də mən.... C a h a n. Nə sayaq eləyək? S o l t a n b ə y. Nə sayağı var ki, bir nəfər molla, üç manat pul, bir kəllə qənd, şütt-tamam, vəssalam. C a h a n. Heç başa düşmürəm ki, nə deyirsən. S o l t a n b ə y. Başa düşmürsən? Əcəb dilbilməzsən! Bəs, elə isə, dürüst qulaq as gör nə deyirəm, a dilbilməz.
M u s i q i (Çırtı vura-vura oxuyur.)
Bir at aldım, hər yanı çapdım, Gəl alım, gəl alım, dilbilməz! Axır gəlib səni tapdım, maralım, maralım, dilbilməz! Aman, aman oy, qaşı kaman oy! Gəl alım, gəl alım, maralım, dilbilməz! (Oynayır).
M u s i q i __________________Milli Kitabxana___________________ 308
Bir ev tikdim, daş-üstədir, gəl alım, gəl alım, dilbilməz! Hər nə desən baş üstədir, gəl alım, maralım, dilbilməz! Aman, aman oy, qaşı kaman oy! Gəl alım, maralım, dilbilməz! (Oynayır).
M u s i q i Sən dul, mən dul, gəl mənə bənd ol, gəl alım; gəl alım, dilbilməz!Hər nə desəm ona razı ol, maralım, maralım, dilbilməz! Aman, aman oy, qaşı kaman oy! Gəl alım, gəl alım, dilbilməz!
(Bu halda Ə s g ə r gəlir və bunları görür.) Ə s g ə r. Aha! Xalamın da işi düzəldi. Əcəb! (İrəli gəlir, oynamaqda olan Soltan bəyin qulağına.) A bəy! A bəy! Bir dayan söz deyirəm (Soltan bəy səksənib dayanır). Axı belə iş yaxşı deyildir; özgənin arvadına eşqnamə oxuyursan. S o l t a n b ə y. Balam, sən kimsən, sənə nə? Ə s g ə r. Necə mənə nə? Bu mənim xalamdır. S o l t a n b ə y. Xalandır? Deməli, arşınmalçı sənsən? Ə s g ə r. Bəli, mənəm. S o l t a n b ə y. Çox gözəl, çox pakizə. Balam, heç sənin insafın-zadın yoxdur? Ə s g ə r. Nə olubdur ki? S o l t a n b ə y. Nə olacaq ki? Bu yazıq arvadı on iki ildir ki, dul saxlayıb ərə vermirsən. Ə s g ə r (gülümsünür). Nə edim, bir yaxşı adam tapmıram. S o l t a n b ə y. Yaxşı adam--mən. Gəl də!... Gəl qohum olaq, mən də dulam. Ə s g ə r (kənara). Aha, yaxşı fürsətdir. (Ona). Doğru deyirsən, bəy, ya zarafat edirsən? S o l t a n b ə y. Tayımsan ki, zarafat edim? Lap ürəkdən doğru deyirəm. Ə s g ə r. Yaxşı, bəy, fərz edək ki, mən xalamı verdim sənə, bəs əvəzində sən mənə nə verərsən? S o l t a n b ə y. Nə verəcəyəm? Sənin muzdun bu olar ki, mənim kimi bəylə qohum olarsan. Xalanın muzdu o olar ki, canı rahat olar.
Yüklə 5,8 Mb. Dostları ilə paylaş:
|