__________________Milli Kitabxana___________________
333
dəsmalına oxşasın. Belindəki qayışa ülgüc formunda iti bir bıçaq sancılsın və o
bıçaqla da qarpız kəsildiyi məlum olsun. Onda bu adam olar haman mən dediyim
dəllək.
Bu dəlləklərin dükanı olmaz, bunlar günlərini elə bazarda keçirərlər və özləri
də həmişə kəndli-məndliləri qırxarlar, onda çox fənd eləyərlər. Məsələn,
görürsən ki, bir kəndli yayın isti günü bazara meyvə gətirib satıbdır və özü də
aşpazdan iki şiş lüləkabab alıb günorta üstü bir sərin yerə çəkilib dürməkləyir və
öz-özünə də fikir eləyir ki, görəsən, baqqal onu allatmadı ki, evdə arvad nə
tapşırmışdı və sairə. Bu vaxt kəndli hiss elər ki, başı gicişir, əlini atar ki, qaşısın,
bir adam deyər ki,: "Yavaş, tərpənmə, ülgüc başını kəsər". Kəndli dik ajar üstə
sıçrar və görər ki, nə? Haman bayaq yazdığım dəllək onun başını bir xeyli
qırxıbdır və özü də məzəmmət eləyir ki, əşi, uşaq-nəbalıq deyilsən ki, düz otura
bilmirsən?! Odur, tərpəndin, ülgüc də bir az başını cızdı.... Sonra bilmirəm
bunların sövdası necə olar, ancaq onu bilirəm ki, kəndli evinə qayıdan zaman
başını iki dəsmalla bağlanmış qayıdar.
Bu söhbəti salmaqdan məqsədim o idi ki, bunu deyim ki, görəsən, bu
Yevropa hökumətləri ki, belə gəlib müsəlman hökumətlərinin dinməzcə başlarını
qırxırlar ki, heç kəs də onlara bir söz demir, Qarabağın hansı dəlləklərinə
oxşayırlar? Mənim ağlım kəsir ki, bizim bu bazar dəlləklərinə çox oxşayırlar.
Neyçün?
Ondan ötrü ki, məsələn, indi götürək bu gün İranı. Hamınıza məlumdur ki,
indiyə kimn İranın başını iki nəfər "dəllək" qırxmaqdadır ki, onlardan birisi
ingilis, o birisini də ki, (qoy yavaş deyim eşitməsin!) özünüz tanıyırsınız.
İndi də demirsinizmi ki, bu yandan üçüncü "dəllək" çıxıbdır. Bu da ki, neçə
ildən bəridir ki, Osmanlının başını qırxan və çox vaxt da "bilməyib" qulağını
kəsən Germaniyadır. Deyir indi İranın başını mən də qırxacağam! O birilər
deyirlər: Ay balam, axı neçə ildir ki, elə hazır bu kişinin başını biz qırxırıq.
Almaniya: Bu kişinin başını podrata götürməmisiniz ha, mən də qırxacağam!
Qərəz, mən onu deyirəm ki, İran görsün başına bir təhər çəkə bilərmi, yoxsa
bir də görərsən ki, dördüncü "dəllək" çıxdı, onda bir gün olar ki, İranı da Fas
sultanının gününə salıb, giliz qoyarlar.
MƏŞƏDİ KABİLİN TƏBRİZ SƏFƏRİ
__________________Milli Kitabxana___________________
334
Məşədi Kabilin başı çox qarışıq idi, cürbəcür vajnı işləri var idi ki, bunların
hamısını bir-bir düzəltmək lazım idi. Bir işi o idi ki, gərək oğlunu işkolaya
qoysun, ondan sonra qızını köçürsün və bunlar hamısı keçəndən sonra Təbrizə
gedib mal gətirsin və dükanını olduğu yerdən ayrı bir yerə köçürsün və bundan
başqa o qədər xırda işləri var idi ki, bəzi vaxt heç başını qaşımağa da macalı
olmurdu.
Məşədi Kabilə məsləhət gördülər ki, əvvəlcə Təbrizə gedib dükan işlərini
düzəltsin, sonra o biri işlərinə şüru etsin.
-- Elə yaxşıdır, əvvəlcə işlərini bir qurtar, sonra, allah qoysa, qayıdarsan, can
sağlığı olsun, o biri işlərini də düzəldərsən! -- deyib arvadı da Məşədi Kabilə
bunu məsləhət gördü.
Məşədi razı oldu və başladı Təbrizə səfərə hazırlaşmağa....
Söyləyirlər ki, London ingilisləri bazardan evlərinə bir parça kağız yazıb
göndərirlər ki, "məni nahra gözləməyin, Hindistana gedəcəyəm". Və arvad-uşağı
ilə görüşməyi qayıdan başa qoyub, parxoda minib gedirlər. Amma bizim
müsəlmanlar, nədənsə, qürbətdən çox qorxurlar.
Odur, məsələn, Bakıdan Biləcəriyə və ya Şuşa qalasından Ağdama getmək
lazım olanda çox bikef olurlar, arvad-uşaq da bikeflənir və yola düşəndə də az
qalırlar ki, ağlaşma qursunlar.
İndi Məşədi Kabil də Təbrizə gedəcəyini yadına salıb, bir az bikef olmuşdu,
arvad-uşaqlar da bikef idi. Ancaq bircə? Kərbəlayı Səfinin vecinə deyildi.
Pəncərənin ağzında oturub səfərə hazırlaşan Məşədi Kabili gözləyirdi və
uşaqlara təsəlli vermək üçün deyirdi:
-- Allah qoysa atanız bu gün çıxar, bir-iki gündən sonra olar Təbrizdə, amma
görün sizə nələr gətirəcək! Təbriz yemişi. Bax, kişmişləri bu boyda olur.
Badamları qoz boyda. Çoxlu xurma gətirəcəkdir ki, biri yumruq böyüklükdə.
İşin bu məqamı balaca uşaqların bir qədər kefini açdı. Balaca Səməd isə tək
bir yemişlərə kifayət etməyib, bir Təbriz xoruzu da istədi.
-- Bəs, Təbriz xoruzu da gətirər, -- deyib Kərbəlayi Səfi onu arxayın etdi.
İki saatdan sonra min cürə dualarla, daldan su atmaqla, qapıya Quran
çıxartmaqla Məşədi Kabili yola saldılar....
Bir saatdan sonra bazara xəbər düşdü ki, Məşədi Kabili paraxod qabağında
öldürdülər.
__________________Milli Kitabxana___________________
335
BAZAR SÖHBƏTİ
-- Məşədi Səməd, bir bura bax! Vay Məşədi Səməd! Bura bax, söz deyirəm!
-- Bu saat! Qoy bir bu çuxanın bursını tikim! Yiyəsi gözləyir.
-- Əşi, bir bura bax, sonra tikərsən. Sənə bir yaxşı əhvalat deyəcəyəm.
-- Sən de, mən qulaq asıram!
-- Bura bax, rəhmətlik Əliqulu bəyin dayısı Kərbəlayı Hüseynəli bəyi
tanıyırdın?
-- Yox, necə Əluqulu bəyin?
-- Əşi, nə deyirsən, dostun Mirzə Cəfərin aşnası Əliqulu bəyi tanımırsan?
-- Hə, keçəl Əliqulu bəyi tanıyırdım.
-- Onun dayısı Kərbəlayı Hüseynəli bəyi tanıyırdın?
-- Tanıyırdım, necə?
-- Axı, Kərbəlayı Hüseynəli bəyin bir nökəri var idi. Adına Yırtıq Səfi
deyərdilər, bir arvadı da var idi, neçə ildi ki, doğmurdu, sonra gedib Qarabasan
kəndindən bir qız aldı, özü də deyirlər ki, bəy qızıdır, ondan da Yırtıq Səfinin bir
oğlu oldu ha!
-- Hə, necə?
-- Ta nə hə, haman o oğlan indicə bir rus qızı ilə gəlib bizim dükanın
qabağından keçdi.
-- Əşi, nə deyirsən?
-- Sən öl, allaha and olsun, özüm ölüm ki!
HARA QAÇACAQLAR?
Ravi belə rəvayət eləyir ki, Eynüddövlə, Şüca Nizam Rəhim xan, Mir Haşım,
Mirzə Həsən, Mirzə Kərim və qeyriləri -- bunlar hamısı Təbrizdən çıxıb
qaçarkən şaha belə bir məktub yazıblar:
"Salam-duadan sonra yazıb məlum edirik ki, "ma səd nəfər budim tənha,
onha, yek nəfər budənd cəm", ona binaən Təbrizdən qaçdıq, vəssalam."
İndi mən öz-özümə fikir edirəm: yaxşı, bunlar hara qaçacaqdırlar?
Dostları ilə paylaş: |