________________Milli Kitabxana________________
Beytin mənası: rəqiblər naqis Firondurlar, onlar mənim ecazkar əlimin qüdrətini
bilməzlər.
Səh. 120.
Gövhərim nəccardır, təbin nəcib övladına,
Tişəsi altında bir mahir ata əl gəzdirər.
Xaqanı özünün nəccar oğlu olduğunu nəzərə çarpdıraraq, təbinin yaratdığı övladını
(şeirlərini) bir ata hünərilə rəndələyib, safa çıxardığını bildirir.
Səh. 120.
Nəzm tufanında onlar mütləqa tapmaz nicat,
Arvadı, oğlu kimi Nuhun, mənə ləc getdilər.
Bu beytdə məşhur Nuh tufanı yad edilir. Şair bu əfsanəvi hadisədən bədii istifadə ilə
Xaqani istedadını inkar edən rəqiblərin özünün nəzm tufanında qərq olduqlarını
bildirir.
Səh. 122.
Kafinin təbidir hünərə əsgər,
Əsgəri ney kimi şəkərdir, şəkər.
Əsgəri - qamış şəkəri bitən yer adıdır. Beytin mənası: Əmim Kafi-yeddinin təbi şirin
və mənalı sözlər xəzinəsidir.
Səh. 122.
Gülqənd, o qarğıya paxıllığından,
Boğazda zəhərdir, ciyərdə tikan.
Beytin mənası: Kafiyəddinin əsərlərinə qənd və gül paxıllıq edir, yəni, onun
yazdıqları qənddən şirin, güldən ətirlidir.
Səh. 122.
O qələm hüsndə Yusifə oxşar,
Görsə göy gəlini əlini doğrar.
Rəvayətlərə görə, Züleyxanın evinə qonaq gələn gəlinlər alma soyarkən Yusifın
gözəlliyinə heyran qalaraq, öz əllərini kəsmişlər.
Beytin mənası: o, elə misilsiz və gözəl yazır ki, heç bir qələm onunla rəqabət edə
bilməz.
Səh. 123.
Gümüş və şəkərdən təbi, damağı,
Təmğacın kanıdır, Şüştərin bağı.
Təmğac - Orta Asiyada çoxlu mədənlərilə məşhur bir vilayət olmuşdur. Şüştər (və ya
Şüstör) - İranın Xuzistan vilayətində bir şəhərdir, bura su bəndləri və bağları ilə məşhur
olmuşdur.
Səh. 123.
Gümüş bərabərdir gözündə daşa,
Ləldir qələmindən qopan talaşa.
Yeni: onun qələmindən ləl - cəvahir (qiymətli sözlər) tökülür, ona görə də gümüşün
onun yanında qiyməti yoxdur.
Səh .124.
O, suların cilovunu yığdı bir qış yeli tək.
Yəni, qış küləyi suları dondurub, hərəkətdən saxladığı kimi, o da suyun qabağını
kəsib, axınını saxladı.
Səh. 127.
________________Milli Kitabxana________________
Xurma, söyüd bakirə Məryəmidir bağların,
Gül isə İsa kimi açırdı dodaqların.
Xaqani yazın ilk günlərində təbiət mənzərələrini təsvir edir. Yəni: bağ hələ bakirə
Məryəm kimidir, ağaclar təzə-təzə yarpaqlayır, gül da yeni anadan olmuş İsa kimi hələ
təzəcə dil açır.
Səh .127.
Qar əriyib, yerinden bənövşə çıxan zaman,
Heyrət etmə, kafurun kanıdır Hindustan.
Şərq şairləri, yeri gəldikcə, kafuru məcazi mənada ağlıq, Hindustanı isə qaralıq
mənasında işlətmişlər. Burada Xaqani deyir ki, ağ qarın altından qara bənövşə çıxsa,
təəccüb etmə, çünki, ağ kafurun da mədəni qara Hindistandır.
Səh. 128.
Dərvişsayaq qumrunun beynin qurutmuşdu qəm,
Nəsrin bunu görəndə, tez ona verdi məlhəm.
Burada Xaqani təbiəti, baharı, quşları, çiçəkləri təsvir edir; klassik poetikada
nitqləndirmə üsulu ilə insanların əhvalını quşlara, çiçəklərə keçirir.
Dərvişsayaq qumru - qumru sözünün məcazi mənalarından biri: məhrumiyyət çəkən
və əziz kimsələrindən ayrı düşən adam deməkdir.
Səh. 128.
Məğlub etdi davada Zöhrə ilə Dəhrəni,
Nizəsilə Dəhrəni, qılıncıyla Zöhrəni.
Şahın şücaətini mübaliğəli tərifləyərkən, Xaqani onun Zöhrə və Dəhrə ulduzlarını da
məğlub etdiyini bildirir.
Səh. 129.
Sinəsi can Kəbosi, dörd yanıdır bu cahan,
Rüstəmi - dindir, ona yeddi fələk həftxan.
Xaqani şahı Rüstəmi-Zalla müqayisə edir. Rüstəm əgər həftxanı (yeddi tilsimi)
sındırmışdısa, şahın sındırdığı tilsimlər yeddi fələkdir. Buna görə Xaqani şahı dinin
Rüstəmi adlandırır.
Səh. 131.
Sanki yuyulmuşdur dişi yanmış bir uddan sübhü, bax!
Ud- qədimdə Hindistandan gətirilən qiymətli bir ağacdır ki, yananda xoş ətir verir,
onun kömürü ilə də dişi yuyub ağardırdılar.
Bu misrada deyilir: sanki sübhün dişini ud kömürü ilə yuyub ağartdılar, yəni, səhər
açıldı.
Səh. 131.
Xurma ağacı əkdi şəb, bax Pərvinə, olmuş rütəb,
Bu sənətə etmiş əcəb valeh o məstan sübhü, bax!
Burada: xurma ağacı - gecə qaranlığı; Pərvin (biri-birinə çox yaxın yerləşmiş ülkər
ulduzları) - xurma salxımı; rütəb - təzə, dəymiş xurma deməkdir. Xaqani deyir: gecə
xurma ağacı əkibmiş, budur sübh vaxtı ülkərdən salxım sallanır, səhər bu nəfis və incə
sənətə gülür.
Səh .131.
Aşiqlər ahına məgər çoxdan nişanlıymış səhər?
Bir odlu peykanla edər sədparə xoftan sübhü, bax!
________________Milli Kitabxana________________
Peykan - ox və nizə ucu; sədparə - yüz parca; xoftan - arxalıq kimi pambıqlı geyim
deməkdir. Beytdə deyilir: gecəni keçirmiş aşiqlərin ahı, odlu oxlar kimi, gecənin qara
paltarını yırtıb parçaladı (səhər oldu).
Səh 132.
Saqidən al cami-zəri, iç, yad elə saqiləri,
Bəxş et mənə tər ləbləri, birsə, son üç san sübhü, bax!
Saqi - şərab paylayan; cami-zər - qızıl qədəh deməkdir. Xaqani bir sübhün açılmasını
üç sübhün açılması kimi təsvir edir.
Səh. 132.
Keyxosrovanə cami-mey, onda Səyavuş qanı - mey,
San atəşi-Kavusi-Key qılmış zərəfşan sübhü, bax!
Keyxosrov - qədim İran padşahlarından Keylər sülaləsinin üçüncü hökmdarıdır.
Firdovsinin "Şahnamə"sinə görə, Keyxosrov Səyavuşun oğlu və Keykavusun nəvəsi
olmuşdur; Səyavuş öz ögey anasının ona atdığı böhtan nəticəsində atası Keykavusdan
acıq edib, Turana qaçmış, Turan padşahı Əfrasiyabın qızı Firəngizlə evlənmişdir. Orada
da yenə böhtana düşüb, Əfrasiyab tərəfindən öldürülmüşdür. Sonralar Firəngiz
Səyavuşdan Keyxosrovu doğanda Əfrasiyab uşağı öldürmək istəmiş, lakin, onu qaçırıb,
dağda çobanlar arasında böyütmüşlər. İranlılar Turana gələrək, Keyxosrovu tapmış və onu
aparıb babası Keykavusa çatdırmışlar. Keykavus atəşpərəstlərə məxsus bir təntənə ilə
Keyxosrovu öz yerinə taxta çıxararaq, şah etmişdir.
Xaqani bu beytdə: Keyxosrovun şərab qədəhləri, Səyavuşun qanı, Keykavusun atəşi
deyərkən, həmin tarixi əfsanələrə işarə edir. Beytin məzmunu isə açılan sübhün
şəfəqlərinin şərab, qan və atəş rənglərilə müqayisə edilməsidir.
Səh. 132.
İslama olmuş hökmran Darayi-dövran Axsitan,
Bəhramdan ədli rəvan, Pərvizi-İran Axsitan.
Dara - İranın qədim padşahlarından - Keylər sülaləsinin doqquzuncu və sonuncu
hökmdarı olmuşdur; onun dövründə İran böyük bir əraziyə malik idi. Axsitan -
Şirvanşahlardan ikinci Mənuçöhrün oğludur; atası azərbaycanlı, anası gürcü olmuşdur.
Xaqani və Nizaminin müasiridir.
İranda Bəhram adlı bir neçə hökmdar olmuşdur. Xaqaninin burada adını çəkdiyi
Bəhram - Bəhram Çubindir, o, Sasanilərin 21 - ci padşahı olan dördüncü Hörmüzü, çox
zalım olduğu üçün, yıxmış və onun yerinə keçmişdir. Pərviz, yaxud Xosrov Pərviz -
Hörmüzün oğlu, Nuşirəvanın nəvəsidir. Xaqani bu beytdə Axsitanı keçmişin belə məşhur
və güclü şahları ilə müqayisə edir.
Səh. 133.
Sağlıq de xaqan naminə, mey iç, sənə can bəxş edə,
Bəlkə o fateh şah sənə lütf ilə Turan bəxş edə.
Burada xaqan deyərkən Axsitan nəzərdə tutulur. Turan - Türküstana və ümumiyyətlə,
qədimdə türk xalqlarının yaşadığı yerlərə iranlıların verdiyi addır.
Səh .133.
Məclis pərilər yurdudur, bəzmi-Süleyman onda gör!
Quşlar durubdur səfbəsəf, bir xoş gülüstan onda gör!
Bəzmi-Süleyman-Süleyman peyğembərin məclisi deməkdir. Dini rəvayətlərə görə,
Süleyman bütün heyvanların və quşların dilini bilirmiş; istənilən zaman onlar Süleymanın
Dostları ilə paylaş: |