Gülsüm Hüseynova. Tat dilinin leksikası
167
167
ayırmaq olar: 1) misgərlik; 2) dəmirçilik; 3) toxuculuq; 4)
zərgərlik; 5) dabbaqlıq; 6) dulusçuluq. Tat dili ilə bağlı
aparılmış təhlil və araşdırmalar, toplanmış materiallardan
aydın olur ki, misgərlik və toxuculuğa aid terminlərin sayı
daha çoxdur. Ona görə də bu iki yarımqrupa aid terminləri
ayrıca, digər yarımqrupa aid terminləri isə bir yerdə
araşdırmaq məqsədəuyğundur. Onu da qeyd edək ki, misgərlik
və dəmirçilik bir-birindən istifadə olunan materialın növünə
görə fərqlənən sənət növləridir. İnsanlar, şübhəsiz ki, müəyyən
metallardan daha tez istifadə etmişlər. Ümumiyyətlə, metal
emalı ilə bağlı əsas sənət sahələri dəmirçilik, misgərlik,
tənəkçilik və zərgərlikdir. Mis ilk istifadə olunmuş metaldır.
Qalay, qurğuşun və başqa metalların mislə qarışığından tunc
alınmışdır. Tunc dəmirdən əvvəl istifadə edilmişdir. Sonralar
sənətkarlar dəmir əşyalar düzəltməyə üstünlük vermişlər.
Dəmir sözü V əsrə aid yazılı abidələrdə qeydə alınmışdır:
«Təmir kapığka təki sülədim» (118, 71). Lakin bəzək
əşyalarının, eləcə də, ərzaq saxlanması və yeməklə bağlı
əşyaların dəmirdən hazırlanmasına üstünlük verilməmişdir.
Bu, suyun təsiri ilə dəmirin paslanması ilə əlaqədardır.
Azərbaycanda dəmir e.ə. ikinci minilliyin axırları birinci
minilliyin əvvəllərindən istifadə edilmişdir. Ölkədə arxeoloji
qazıntılar nəticəsində Dəmir dövrünə aid çoxlu abidə aşkara
çıxarılmışdır (22, 400-401).
Misgərlik və dəmirçilik sənətləri ilə məşğul olanlar hər
iki
sənət
növünə
aid
məmulatları
hazırlaya bilirlər.
Dəmirçilikdə kənd təsərrüfatında istifadə olunan alətlərin
hazırlanması əsas yeri tutursa, misgərlikdə evdə istifadə
olunan əşyalar, silahlar və s. daha çox düzəldilir. Bu sənət
növləri ilə məşğul olan ustaların istifadə etdiyi alətlər də,
əsasən eynidir. Məlumdur ki, sənət sahələrinin diferensiasıyası
onlara aid sözlərin müxtəlif sahələrə aid terminlər sisteminə
Gülsüm Hüseynova. Tat dilinin leksikası
168
168
daxil olmasına səbəb olmuşdur. Dəmirçilik və misgərlik
terminlərinin mühüm bir qisminin eyniliyi də bununla bağlıdır.
Sənət növlərinin bir-birindən ayrılması tarixin müəyyən
dövründə baş vermişdir. Sənətlərin ayrılması həm bir sıra
köhnə terminlərin, həm də yeni yaranan sənət leksikasına aid
vahidlərin semantikasına təsir göstərmişdir. Çünki bir sıra
sahələrdə adlandırma həmin sahə ilə məşğul olanlar tərəfindən
yerinə yetirilmişdir. Lakin müxtəlif materialların, alətlərin
xalqın etnik-mədəni dəyərlər sisteminin, dünyabaxışı və adət-
ənənələrindən bəhrələnən ornament və naxışların müştərək
istifadə edilməsi, nəhayət, fərqli materiallardan hazırlanan
eyni məmulatların adları sahə leksikalarına daxil olan
müəyyən sözlərin həm formaca, həm də semantikaya görə üst-
üstə düşməsinə zəmin yaratmışdır. Misgərlik və dəmirçilik
sənətlərinin leksikasında bu cəhət özünü aydın büruzə verir.
Ona görə də bu iki sənət növünə aid terminlərin tat dili üçün
bir yerdə öyrənilməsi daha düzgündür.
Misgərlik və dəmirçilik terminləri.
Bu sənət sahələri Lahıcda geniş inkişaf etmişdir.
Lahıcların həyat və məişətində misgərliyin öz yeri var. Lahıc
misgərlərinin
işləri təkcə Azərbaycanda deyil, dünya
miqyasında ad qazanmışdır. Azərbaycanın bu ərazisində qeyd
olunan sənət növünün təşəkkül tapması, formalaşması və
inkişafı tarixi qədim dövrlərə gedib çıxır. Aydındır ki,
misgərlik sənəti insanın öz məişəti üçün əşyalar hazırlaması ilə
təşəkkül tapmışdır. Tədricən hazırlanan əşyaların, həmçinin
onların hazırlanmasında istifadə olunan alətlərin çeşidi artmış
və, beləliklə, bu məmulatların hazırlanması sənət səviyyəsinə
yüksəlmişdir. Bütün xalqların istifadə etdiyi məişət əşyaları
forma və funksiyalarına görə, əsasən, oxşardır. Onların
Gülsüm Hüseynova. Tat dilinin leksikası
169
169
hazırlanması proseslərində də oxşarlıq aydın hiss olunur.
Bunun səbəbi
odur ki,
misgərliklə
məşğul
olanların
hazırladıqları məmulatlara olan ehtiyac, onları hazırlamaq
üçün istifadə olunan materiallar və alətlər, demək olar ki, eyni
olmuşdur. Misgərlik, eləcə də, başqa sənət növləri ilə bağlı
olan xüsusi leksika, əsasən ümumişlək sözlərdir. Bu da sənətin
ilk növbədə məişətlə bağlılığının nəticəsidir. İnsanlar məişətdə
işlədilmək üçün hazırlanmış əşyalara ad vermiş və öz
nitqlərində onlardan istifadə etmişlər. Sənət sahəsinin əhatə
dairəsi genişləndikcə müvafiq sənət-peşəyə aid leksik
vahidlərinin, deməli, terminlərin sayı da artmışdır. «Dilin
inkişafının ilk dövrlərində sözlər ümumi leksik funksiya
daşıyaraq, müəyyən məqamlarda, xüsusi məqsədlərlə termin
vəzifəsi də yerinə yetirmişdir. Abidələrdə işlənən termin
səciyyəli sözlər ümumxalq danışıq dilinin leksik vahidləri
olmuşdur» (126, 5). Azərbaycan tatlarının dilində işlənən və
misgərlik terminləri sırasında yer tutan noy «ling», məbrəd
«yeyə», sərdəf «samovar lüləyinin dib hissəsi», satıl «mis su
qabı», lüleyin «lüleyin», ökişi «tayqulp mis suqabı», baxtəvər
«iki qulplu sərnic», ohun «dəmir», aşpəlö «aşsüzən», ərsin
«ərsin», mıs «mis» və s. terminlər, əslində ümumişlək leksik
qatdan terminoloji laya keçmişdir.
Misgərlik sənəti inkişaf etdikcə, bu sahəyə aid alətlər də
artmışdır. Təbii ki, hər bir alətin öz adı olmuşdur. Məsələn,
sundum «zindan», simbə «metalda mıx yeri açmaq üçün alət»
(zınqavod «mıxın baş tərəfini girdələmək üçün alət»,
mıxkəş «kəlbətin», qalamıx «mıx düzəltmək üçün alət», kəlbəti
icoğ «masa», ödrang «ocağı qarışdırmaq üçün alət» və s.
Sənətdə eyni alətin müxtəlif növləri tətbiq edilir.
Məsələn, sundum sözünü götürək. O, alətin ümumi adıdır: İn
sunduma çan soli kor bəfidoştənim. «Bu zindanı neçə ildir
işlədirik». Amma sundumun müxtəlif növləri var. Çiloğ bir
Dostları ilə paylaş: |