Azərbaycan ədəbiyyatı məsələləri
81
Bu misralar Mikayıl Müşfiqin «Duyğu yarpaqla-
rı»ndandır. Bu rübaidir. Müşfiq klassik poeziyanın bu forma-
sından istifadə etməklə «yeni, ijtimai məzmunun, vətəndaşlıq
hissinin ifadəçisi kimi çıxış etmiş, lirika ilə fəlsəfəni zamanın
ruhu ilə qovuşdurmuşdur». «Gənj işçi» qəzetində 1926-jı ildə
çap olunan «Bir gün» şeiri ilk şeiridir. İlk kitabı 1936-jı ildə
nəşr olunan «Küləklər» adlanır. «Küləklər» kitabından sonra
1930-ju ildə «Günün səsləri», 1932-ji ildə «Buruqlar arasında»,
«Vuruşmalar», «Pambıq», «Bir may» kitablarını, 1934-jü ildə
«Şeirlər», 1935-ji ildə «Qaya», «Kəndli və ilan», 1934-jü ildə
«Şəngül, Şüngül, Məngül» kitablarını nəşr etdirib. Sağlığında
on kitabı nəşr olunub. 1965-jı ildən bəri II jildlik Seçilmiş
əsərləri (1957-1960), «Duyğu yarpaqları» (1965). İki jilddə
«Əsərləri» (1968-1973), «Yenə o bağ olaydı» (1976),
«Əbədiyyət nəğməsi» (1978), «Həyat sevgisi» (1988), «Məktəb
kitabxanası»
silsiləsindən
«Seçilmiş
əsərləri»
(1983),
«Könlümü al, oxu» (2002) və s. kitabları nəşr olunub. Əsərləri
dünya xalqlarının dillərinə tərjümə olunmuş Mikayıl Müşfiq
bənzərsiz sənətkar idi: «Yeni poetik formalar yaratmaq poeziya
tarixində hər şairə qismət olmur. Müşfiq bu jəhətdən seçilən
şairlərimizdəndir. Onun elə şeirləri vardır ki, bu anjaq onun
özünə məxsus formada yazılmışdır («Tərtərhes nəğmələri» və
s). «Tərtərhes nəğmələri»ndə şair beş üçlükdən ibarət 15 misra-
lıq bənd yaratmışdır ki, burada birinji üçlüyün iki misrası öz
aralarında qafiyələnir. Üçünjü misra isə o biri üçlüklərin üçünjü
misrası ilə həmqafiyə olur. Bəndlərin bu jür quruluşunun
ümumi ahəngi joşğun çayların (Tərtər də belə çaylardan biridir)
gur axınını xatırladır» (G. Hüseynoğlu).
Yaradıjılığa 20-ji illərin ikinji yarısında gələn M.Müşfiqin
şeirlərinin əsas hissəsini ijtimai-siyasi lirika təşkil etsə də,
aşiqanə şeirləri («Yenə o bağ olaydı», «Sənin gözlərin», «Sənin
Gülxani Pənah, Salatın Əhmədli
82
gülüşlərin», «Məhəbbət», «Ulduzlar», «Şirin qız», «Ürək»,
«Maral» və s.), insan hissləri, məhəbbətin şirin jəfası,
«hijrandan doğan intizar», sevdiyi insanı Xəzərin damjılarına
belə qısqanan joşqun məhəbbətlə sevən ürək çırpıntıları,
«sevdalı javanların ümid qapılarının gah açılıb, gah qapanması
və s. «poetik yüksəkliyə qaldırılır. «Müşfiq lirikası özünün
yalnız ijtimai, əxlaqi-tərbiyəvi məzmunu ilə deyil, oricinal
sənətkarlıq jəhətləri ilə də diqqəti jəlb edir.
Şair şeir, sənət və sənətkarlar haqqında xüsusi məqalələr
yazmasa da, bəzi əsərlərində («Gözəl şeir», «Yeni il», «Bulud-
lar», «Şeirim», «Sənətkar», «Duyğu yarpaqları», «Şair və
vətəndaş» və s) poeziyanın vəzifələri haqqında bir sıra maraqlı
fikirlər irəli sürmüş, ədəbiyyat xadimlərinə həsr olunmuş
«Sabir
üçün»,
«Şairin
ölümü»,
«N.Ostrovski
üçün»,
«Ustamıza» və Ömər Xəyyam, Sabir, Cəlil Məmməd-
quluzadənin
yığjam, eyni zamanda əhatəli
yaradıjılıq
səjiyyəsini verən «Şən teyflər» əsərlərində şair ədəbi və estetik
görüşlərini yüksək poetik dillə ifadə edir.
Müşfiqin uşaqlar üçün yazdığı əsərlərdə («Vuruşmalar»,
«Qaya» poemaları, «Kəndli və ilan», «Şəngül, Şüngül,
Məngül» mənzum nağılları, «Bir may», «Məktəbli şərqisi»,
«Pioner», «Coğrafiya», «Zəhra üçün» və s.) şair onların yaş
xüsusiyyətlərini də nəzərə almış, «təsvir etdiyi hadisələri oynaq
bir vəznlə, axıjı bir dillə» ifadə etdiyini tənqidçilər yüksək
dəyərləndirmiş, «30-ju illər uşaq ədəbiyyatımızın yaxşı əsərləri
sırasında olduğunu» göstərmişlər.
Xalq ədəbiyyatı motivləri əsasında yazdığı mənzum
nağıllarda haqq, ədalət uja tutulur, zülm pislənir, «Qaya»
poemasında əvvəllər vaxtını boş keçirən, faydalı əməklə məş-
ğul olmayan Qaya qayğıkeş müəlliminin köməyi ilə doğru yola
çəkilir, zəhmətkeş, sağlam ruhlu insanlara qoşulur.
Azərbaycan ədəbiyyatı məsələləri
83
M. Müşfiqin tərjümə sahəsindəki uğurları böyükdür.
Taras Şevçenkonun «Kobzar» əsərini Ə. Cavadla birlikdə,
Puşkinin «Qaçaqlar» əsərini Ş. Abbasovla birlikdə, R.Rza ilə
birlikdə
Lermontovun
«Demon»
poemasını,
Puşkinin
«Yevgeni Onegin» mənzum romanından «Tatyananın Oneginə
məktubu»nu R. Rza ilə birlikdə, «Poltava» əsərindən bir
parçanı, «Dustaq» şeirini, M. F. Axundovun «A. S. Puşkinin
ölümünə həsr olunmuş «Şərq poeması»nı, Lermontovun
«Yelkən», «Şairin ölümünə» şeirlərini, Ömər Xəyyamın
rübailərini, Mirmehdi Seyidzadə ilə birlikdə Firdovsinin
«Şahnamə»sindən «Rüstəm və İsfəndiyar dastanı»nı, «Sultan
Mahmud haqqında həjv» hissələrini, rus sovet şairlərindən
A.Carovun, İ.Utkinin, A.Bezemenskinin və başqalarının
əsərlərindən nümunələri dilimizə tərjümə etmişdir. 1926-32-ji
illərdə istedadlı şair kimi tanınan Mikayıl Müşfiq lirik şeirləri
ilə yanaşı, poemalar da («Buruqlar arasında», «Çoban»
«Əfşan», «Dağlar fajiəsi», «Mənim dostum», «Şölə»,
«Sındırılan saz», «Azadlıq dastanı» və s.) yazmışdır. Yaratdığı
poemalarda lirik, dolğun, əhatəli, bədii surətlər ya-ratmışdır.
Poemaları
lirik
və
epik-lirik
poemalardır.
«Epik-lirik
poemalarda müəyyən sücet xətti, surətlər, xarakterlər olmaqla
bərabər, lirik haşiyələr də vardır; şair müəyyən dərəjədə
hadisələrə müdaxilə edir, bəzən əsas iştirakçılardan olur və
hadisələrə yekun vurur («Çoban», «Sındırılan saz», «Dağlar
fajiəsi» və s. poemalarda olduğu kimi).
Lirik poemalarda isə çox vaxt əsərin lirik qəhrəmanı
şairin özüdür, onun ideyaları, hiss və həyəjanları, sevinj və ürək
çırpıntılarıdır. Şair hər yerdə bütün hadisələrə münasibətini
açıq ifadə edir, təsvir etdiyi şəxsiyyət haqqında mülahizələrini
deyir, hadisələrlə əlaqədar rijətlərə geniş yer verir. Bu jəhətdən
«Azadlıq dastanı» daha səjiyyəvidir.
Gülxani Pənah, Salatın Əhmədli
84
M.Müşfiq repressiyaya məruz qalmış, 1938-ji il yanvarın
6-da güllələnmişdir. Şairin fajiəli ölümü onu sevən xalqını,
dostlarını sarsıtmış, Müşfiq böyüklüyü, Müşfiq istedadı,
Azərbayjan
ədəbiyyatına,
mədəniyyətinə,
bütövlükdə
Azərbayjan xalqına az yaşıyla böyük xidmətlər göstərdiyi, onun
kimi qələmiylə xalqına, millətinə, onun ədəbiyyatına xidmət
edən Müşfiqlərin fajiələrini unutmamışlar. Onun haqqında
gözəl əsərlər yaranmışdır. Ədəbiyyatşünaslar, tənqidçilər
Müşfiq poeziyasını tədqiq etmiş, «böyük joşqunluqla, ilhamla
yaratdığı bədii əsərləri tədqiq etmiş, onun sənətkarlıq qüdrətini
üzə çıxarmışlar. Müşfiq yara-dıjılığının müasir Azərbayjan
poeziyasının yaranmasında, inkişafında böyük rol oynadığını
dönə-dönə qeyd etmişlər. Xalq şairi, repressiyaya məruz qalmış
Gülhüseyn Hüseyn-oğlu bütün ömrünü onun yaradıjılığının
tədqiqinə, əsərləri-nin nəşrinə həsr etmiş, əsərlərinin 3 jildliyini
hazırlayıb nəşr etdirmiş, şairin istedadlı qızı, alim, tədqiqatçı
Aytəkin Ab-dullayeva «Müşfiq və folklor» mövzusunda
yazdığı
elmi
monoqrafiyada
şairin
folklorla
əlaqəli
yaradıjılığını tədqiq etmiş, qiymətli bir əsər yazmışdır.
R. Rzanın «Qızılgül olmayaydı» poemasında M. Müşfiqin
yaddançıxmaz obrazı yaradılıb. Rəsul Rza «qüvvətli fitri
istedad», çağlar poetik təbə, həm ötkəm, çılğın, həm də kövrək,
romantik bir təbiətə, kəskin və müstəsna hafizəyə malik olan»
Mikayıl Müşfiqə həsr etdiyi «Qızılgül olmayaydı» poemasında
onun xarakteri haqqında səmimiyyətlə ya-zır:
O hamıdan sadəydi,
hamıdan açıq ürək.
Yetim kimi kövrək
Dilindəydi çox zaman
ajığı, qəzəbi.
Dostları ilə paylaş: |